Dat een blokkade bij de kabinetsformatie ook vooruitgang is, moet u zien als een vorm van grotere duidelijkheid. Zeker in een vroeg stadium als alles nog ietwat vloeibaar is.

Eerder deze week was al duidelijk dat men zich bij De Telegraaf heel ongerust maakt over een slagen van de formatie met GroenLinks als deelnemende partij. Dat media-offensiefje bloedde vlot dood, maar er was in het struweel iemand wakker geworden die het graag tot stand komen ziet. En uit de bosjes scharrelde plotseling de ontwaakte mastodont Herman Wijffels (75), die leegliep ten faveure van een kabinet met CDA èn GL, vooral als middel om zijn klimaatobsessies bot te vieren. Zo had de insteek van De Telegraaf uiteindelijk toch succes. En passant kreeg Van Haersma Buma een stevig mes in zijn rug geplant als de kwade genius die niet naar verstand luisteren wil.

Zoals dat van prehistorische beesten die zich in het struweel schuilhouden.

Wijffels in het AD:

CDA-leider Sybrand Buma houdt zijn poot stijf in de formatiebesprekingen. Hij voelt niets voor de standpunten van GroenLinks en blokkeert consequent alles wat ‘groen’ is.
(..)
Zelfs de VVD zou GroenLinks meer tegemoetkomen.
(..)
Wijffels zegt, dat zijn partij het CDA, lijnrecht tegenover onderhandelingspartner GroenLinks staat. De partij van Jesse Klaver wil zo snel mogelijk af van fossiele brandstoffen, en onderscheidde zich tijdens de verkiezingscampagne van alle partijen op het thema duurzaamheid. Buma vindt dat fossiele brandstoffen voorlopig belangrijk zijn, en wil pas over op een alternatief als dat goedkoper is.

Vanuit de formatie wordt alles ontkend. Het CDA zit niet te wachten op een herleving van de kleine maar soms roerige linkervleugel van de partij. Traditioneel geeft dat grote ellende. Zoals Elsevier stelde:

Buma heeft van alle partijen het minste belang bij een regering met GroenLinks. Het CDA zal niet beschadigd raken als de onderhandelingen mislukken. Daarnaast is er nog een variant mogelijk met de ChristenUnie; die zou voor Buma wellicht wenselijker zijn. Een kabinet met de ChristenUnie is echter weer niet de wens van D66, die het liefst met GroenLinks in een kabinet gaat.

D66 en CDA hebben ook maar weinig meer met elkaar, dat zagen we in de campagne verbazingwekkend genoeg een aantal malen heel duidelijk. Dat Buma een diepe afkeer van Pechtold heeft werd toen zonneklaar.

Wat deze hele zijstap vooral interessant maakt, is waar GroenLinks ooit de gedachte heeft gekregen dat een links kabinet samen met het CDA dè oplossing zou zijn voor de linkse partijen? Want dat was wat Klaver in de campagne hartstochtelijk bepleitte. Heeft men binnen GL niet opgemerkt dat het CDA de afgelopen jaren steeds meer conservatief-principieel geworden is? Weliswaar is Buma geen voldragen conservatief, maar hij neigt er toe. Dat conservatief-principiële toont zich ook in de wijze waarop het CDA in de Tweede Kamer zich verzette tegen het negeren van het Oekraïne-referendum. Dat leek verder te gaan dan alleen een stellingname in verband met naderende verkiezingen. GL (alsmede D66 en VVD) lijkt zich sterk te hebben verkeken op de plooibaarheid van het CDA. Dat zal de toekomst interessanter maken als het gaat om wie als meest rechtse partij van Nederland uit de bus gaat komen over een paar jaar.

De Telegraaf stelde gisteren terecht dat de VVD er meer in ziet dan het CDA – men denkt er geld mee te kunnen verdienen, en dat dat geld direct uit de zakken van de burger wordt gevist lijkt men bij de VVD plotsklaps niet meer te willen weten. Want dat er binnen de VVD-belanghebbenden klimaat-dino’s als Ed Nijpels rondscharrelen die lobby’en voor een kabinet met GL is een geattesteerd feit. Het verhaal dat de wijze waarop de VVD nu al GL ter wille is was een derde grote aanval vanuit De Telegraaf op de VVD binnen één week.