Hoe zinloos de onderhandelingen waren tussen Israël en Palestijnen, die de Amerikanen hadden georganiseerd, bleek wel uit de bouw van de 800 nieuwe woningen in de nederzettingen in bezet gebied op de Westelijke Jordaanoever.

Over alles wordt tussen joden en Arabieren getwist, zelfs of het wel juist is om hier over bezet gebied te spreken, nu het gaat over het gebied dat in de oorlog van ’47 in handen van de Arabieren is gevallen. Maar de Amerikanen menen van wel en de Israëli’s willen, als het even kan, liever geen ruzie met de Amerikanen.

Voor het standpunt van orthodoxe Joden, dat alle Arabieren die in het voormalige joodse rijk van Salomon wonen daar illegaal verblijven valt even weinig te zeggen als voor het Arabische standpunt dat joden die in het Midden Oosten wonen q.q. illegaal zijn. Hoe die twee onverdedigbare standpunten tot elkaar moeten komen blijft een raadsel en onderhandelen is van beide zijden niet meer dan going through the motions.

Nederland is en blijft van mening dat het internationale recht hier een oplossing hoort te bieden, terwijl er eigenlijk niet zoiets is als internationaal recht en als zou het er zijn, er niemand is die er zich veel van aantrekt. De resoluties waar men zich bij BuZa op beroept hebben het over veilige grenzen waar Israël recht op zou hebben en dat soort grenzen zijn nu eenmaal in het Midden-Oosten niet voorhanden.

Ook het begrip Palestijnse vluchteling is grotendeels mythologisch. Vast staat dat er vluchtelingen zijn, zowel uit de onafhankelijkheidsoorlog als uit de oorlog van 1967, maar wie precies een vluchteling was en wie afstammelingen zijn van vluchtelingen weten we niet. Dat veel Arabieren die als vluchteling een uitkering genieten die status frauduleus hebben verworven, staat wel vast. Even goed staat vast dat er honderdduizenden zijn die onrecht lijden in de kampen.

Wat niet vast staat is hoe er een regeling zou moeten komen waar beide partijen mee leven kunnen. Elke oplossing zal per definitie onrechtvaardig zijn en op goede gronden voor een van beiden of voor allebei onaanvaardbaar.

Naar zo’n oplossing moet men daarom niet langer zoeken. Ik ben er een voorstander van dat we rücksichtslos kiezen voor Israël. Het fysiek verwijderen van iedereen die zich als Arabisch vluchteling opwerpt naar een gebied dat duizend kilometer van Jeruzalem ligt zou waarschijnlijk de meest praktische oplossing zijn, onder meer omdat men zich dan nog ruimschoots op Arabisch gebied kan bevinden. Die oplossing is onverdedigbaar vanuit volkenrechtelijk oogpunt maar zij zou beter werken dan alles wat tot nu toe is voorgesteld.

---

Dit artikel over Israël verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.

Meer over Israël vindt u hier.