Over Zweden hoor je in verband met de islam vaak zeggen, dat het al verloren is. Maar zelfs dat is maar het halve verhaal.

Zweden is niet alleen verloren, maar de autoriteiten zijn zich het bewust, maar lijven er onverdroten vanuit gaan dat het op een dag wel ten goede keren zal. Alsof je de Romeinen circa 425 na Christus hoort beweren dat de binnenvallende barbaren op een dag toch echt wel beschaafd zullen worden.

Als we het begin van die beschavingssignalen vast stellen op begin à midden 14e eeuw met het begin van de Renaissance in Italië, dan zaten ze er toen maar 900 jaar naast – het West-Romeinse rijk werd rond het jaar 474 opgeheven verklaard, en de laatste restanten werden halverwege de 6e eeuw door de Franken opgeruimd.

Hoeveel ware Romeinen na al die tijd nog aanwijsbaar waren? Het meest optimistische dat je over hen zeggen kunt is dat ze in de 6e eeuw door de Ostrogoten in Italië om hals werden gebracht.

Een betrouwbare bron meldde mij vandaag dat het Zweedse gezag tot haar spijt heeft geconstateerd dat het land nog maar twee gradaties moslims herbergt: Moslimbroeders en salafisten. En dat de favoriete literatuur van die groepen door de Zweedse autoriteiten is vertaald – voor eigen gebruik. Publicatie zou de bevolking immers maar nodeloos verontrusten?

Zo lang de rust niet wordt verstoord is alles OK, wat de Zweedse regering betreft.

Een goede vriendin vertelde hierover laatst een heel toepasselijke witz: het verhaal van De dierentuin van Henry Kissinger, waar het lam vreedzaam naast de leeuw te aanschouwen viel:

Zoals mogelijk nog bekend was Henry Kissinger de Amerikaanse minister van Buitenlandse zaken die lang als een vaardig diplomaat en vredesbrenger werd gezien. Dat hij na zijn pensioen een dierentuin was begonnen waarin dit opmerkelijke succes was geboekt? Dat hij het Lam vreedzaam naast de Leeuw wist te krijgen was voor Kissinger klaarblijkelijk minder onwaarschijnlijk dan de logica gebiedt.

De New York Times hoorde er van, liet poolshoogte nemen en inderdaad: in de dierentuin van Kissinger lag een leeuw vredig en genoegzaam naast een jong lammetje.

De verslaggever toog vervolgens naar Kissinger om te vragen naar dit opmerkelijke succes. Na een lang interview waarin uitgebreid complimenteus werd gesproken over leeuw, lam en Kissinger zelf, wilde de verslaggever toch nog weten wat nu het geheim was achter dit succes:

Itz really simple, Kissinger declared. It only takes zree lambs a day.

De Zweedse regering redeneert niet anders (en ook onze regering kent dit verhaal blijkbaar).

Maar vertel dit nooit aan de lammeren – dat is slecht voor hun zelfrespect.

---

Meer weten over Zweden en hoe het daar gaat? Daarvoor houden we op deze site dossiers bij.