De regering heeft er een zooitje van gemaakt, de inburgering lijkt nergens op. Er enige tientallen miljoenen tegen aan gooien, en Hey presto! – volgens de Keynesiaanse leer is het goed voor de economie. Nooit begrepen waarom ze het geld niet gewoon weggeven.

Oh ja, dat doen we natuurlijk óók.

Niettegenstaande de inleiding wil ik het niet over de waanzin van het socialistisch-economisch denken hebben. Daarvoor ontbreekt het me aan tijd, motivatie en ruimte. Over de kosten van inburgeringscursussen is vandaag bovendien al op niet mis te verstane wijze de staf gebroken, dus ook daarvan zie ik af. Waar het mij nu om gaat is het gebrek aan ambitie dat uit het verspillen van die tientallen miljoenen sprak. Dat kan veel beter.

Wat is inburgering volgens de definitie die het ministerie van Sociale Zaken kennelijk hanteert? Ze leren een beetje Nederlands. Ongetwijfeld ook dat we in dit land gewend zijn elkaar netjes een hand te geven als we elkaar begroeten. Mogelijk zelfs zó geavanceerd dat wordt uitgelegd dat loslopende vrouwen niet vrijelijk verkracht mogen worden, ook als er geen familielid met een donderbus naast loopt. Maar verder?

Verder bestaat eigenlijk niet. Aan later wordt niet gedacht. De inburgeraars krijgen een papiertje waarop staat dat ze de verplichte cursus (waarvan dus nergens wordt gecontroleerd of die daadwerkelijk werd bezocht) met goed gevolg (controle: géén) hebben gevolgd, zodat ze zich mogen beschouwen als burgers die de eerste stap van hun nieuwe leven hebben gezet. Vanaf het moment dat ze officieel worden erkend als geslaagd voor de inburgering is later direct begonnen.

Tja.

Tjáàh!

Inburgering is nog geen integratie. En als al niet wordt gecontroleerd wat er werd geleerd op de inburgeringscursus, dan hoef je geen diep denkend genie te zijn om te beseffen dat deze mensen niet ook te horen hebben gekregen dat de maatschappij die hen zo genereus ontving eigenlijk verwacht dat ze ooit ook integreren. Op de een of andere manier.

Is inburgering wenselijk? Me dunkt. Als er ook maar iets gebeurt met die zielige vluchtelingen, staat er altijd een cohort belanghebbenden klaar om te verklaren hoe zeer deze mensen lijden. Onder alles eigenlijk, want diep in hun gedachtenwereld hebben ze de oorlogsgebieden nog niet verlaten. Je kunt een meisje wel uit een oorlog halen, maar niet een oorlog uit een meisje – dat soort werk. Roerend en prachtig allemaal, maar denkt er wel eens iemand aan hent it te leggen dat dingen in dit land echt anders gaan dan in pakweg Oost-Turkije?

Dat we er van uit gaan dat mensen hier netjes met elkaar om gaan, omdat we de overtreders anders streng straffen? Oh nee.

Dat we er van uit gaan dat mensen hier netjes met elkaar om gaan, omdat we de overtreders anders het land weer uitgooien? Oh nee.

Dat er geen vervolg op de inburgeringscursus is die hen kan leren hoe we om gaan met mensen uit oorlogsgebieden? Die hen helpt te integreren, zodat ze hun nieuwe land ook werkelijk begrijpen gaan, in plaats van dat ze met Koningsdag angstig wegkruipen vanwege het vuurwerk dat in vreugde afgestoken wordt?

Integratie vereist meer dan een inburgeringscursus. Het vereist ook meer van een inburgeraar om te integreren, maar dat dat de moeite waard is, zou geen discussiepunt mogen zijn. En voor wie nu vindt dat ik wel een erg politiek punt maak, zo tien maanden voor de verkiezingen: besef wel dat de PvdA dit nooit zal nastreven, net zo min als GroenLinks, hoeveel DENK-partijtjes uiteindelijk ook zullen worden opgericht door teleurgestelde inburgeraars die nooit integreerden. Onze nationale weekdierpartij is daartoe eenvoudig niet in staat, dus u heeft gelijk: in zekere zin is dit een stemadvies. DENK na, stem geen PvdA.