Het Afrikaans kalifaat – ISWAP, ISCAP & ISSP
De ideologen van Islamitische Staat hebben in Afrika een nieuwe prooi gevonden om hun dromen te verwezenlijken. Een Afrikaans kalifaat?
Sinds het beoogde Wereld Kalifaat vanaf de stichting in 2015 steeds meer in duigen valt door onder andere de samenwerking in het M.O. tussen de regeringen van Syrië, Irak, Rusland en de VS, kijken radicale moslims uit naar alternatieve plekken voor hun kalifaatdroom. Ze zien ook dat om uiteenlopende redenen de moslimse invloedssfeer ook wordt beperkt op de Filipijnen, in Afghanistan, en voor de 11 miljoen Oeigoeren in China en de 400.000 Rohingya’s in Myanmar. Fanatieke moslims beijveren zich daarom voor de stichting van een alternatief: het Afrikaanse Kalifaat.
Azië
Desalniettemin blijft Azië het pièce de résistance van de moslimwereld: ‘s Werelds grootse moslimland is Indonesië (230 mln.), op de tweede plaats staat Pakistan (205 mln) en op drie India (200 miljoen moslims); nummer vier is Bangla Desh met 150 mln. De nummers vijf en zes zijn Turkije (80 mln) en Saoedi Arabië (35 mln), die beiden met hun eigen Kalifaat bezig zijn en verontrustend succesvol zijn met hun vaak subtiele ‘missie werk’ in Europese moskeeën, welzijnsorganisaties en politieke gremia en die zo hun ideologie aan ons in Europa weten op te dringen.
Afrika
Het Afrikaanse continent is qua oppervlakte even groot is als de rest van de totale bewoonde wereld bij elkaar, met weliswaar vooralsnog minder inwoners. Maar Afrika is een goede ideologische ‘investering’ want de Afrikaanse bevolking groeit met 2,7% per jaar, dat is 2x sneller dan die in Zuid-Amerika of in Azië. Iedere twee jaar komt in Afrika de bevolking van Frankrijk er bij. Over dertig jaar zal volgens de theorie van het Bevolkings Momentum de bevolking daar waarschijnlijk zijn verdubbeld tot 2,5 md omdat er momenteel namelijk. relatief veel jonge vruchtbare vrouwen zijn.
Momenteel is 41% van de Afrikaanse bevolking moslim. Vooral Noord-Afrika, de Sahel en Oost-Afrika. Ook de relatief kleine kuststaten aan de Atlantische Oceaan zijn vaak rond de 50 % mohammedaans. Er zijn in Afrika 33 landen waar de meerderheid het christendom aanhangt, en 23 waar de islam favoriet is. De grootste moslim landen zijn Nigeria (90 mln) Egypte (83 mln) en Algerije (37 mln). In de Afrikaanse binnenlanden zijn vaak nog oude godsdienstige gebruiken in zwang, zoals in Mozambique waar onlangs vijf mannen ritueel werden geslacht omdat ze kaal waren en hun hersens mitsdien geluk brengen. Eerder werden daar 100 albino’s omgebracht om dezelfde reden..
Als twee honden vechten….
Het gaat in Afrika dus niet alleen om invloedssferen tussen de VS en China, maar vooral om de toenemende invloed van de islam ideologie die intrinsiek ook anti- Europees en anti-Amerikaans is.
IS heeft inmiddels duizenden aanhangers. Het lukt IS vaak vrij makkelijk om nieuwe aanhang en invloed te verwerven, omdat territoriaal gezien het grootste deel van Afrika geheel of gedeeltelijk islamitisch is. Ze ondersteunen de klachten van de burgers over hun lokaal bestuur en bieden ‘werk’ aan werklozen die zich aansluiten.
Daar komt bij dat veel mensen ‘heimwee’ hebben naar de vroegere inheemse – vaak mohammedaanse – vorstendommen, die eeuwen geleden hun welvaart overigens te danken hadden aan de verkoop van buitgemaakte slaven van naburige stammen, die te koop werden aangeboden aan Arabische slavenhandelaren en verkocht werden in het Midden Oosten , maar ook in China en India. Het zou in totaal om 14 miljoen slaven zijn gegaan.
EU
Terzijde Dit is eigenlijk heel opvallend: bij ons zijn er allerlei mensen met Afrikaanse roots die mekkeren over slavernij en de WIC en VOC van een paar honderd jaar geleden, en in Afrika maakt men zelfs ideologische keuzes voor de islam vanwege de ‘herinnering’ aan (een van de meer dan 100) pre-koloniale staatsstructuren van soms meer dan 1000 jaar geleden. En dat in een tijd dat de EU mensen in Europa verkettert die de mening dat de natiestaat een gepasseerd station zou zijn niet delen.
Terreur
Op hun weg naar het Afrikaanse Kalifaat valt de IS van alles aan: gebouwen, infrastructuur, regeringslegers, gewone burgers van wie ze land, inkomen en voedsel afpakken en ze plegen aanslagen op onder andere de buitenlandse elite zoals ambassadeurs en westerse ontwikkelingswerkers.
Drie IS-provincies
Er zijn verschillende afdelingen met ambitieuze namen zoals: ISWAP (Islamic State West Afrika Province), die bezig is in de Sahel, West-Afrika en Oost-Afrika, dat zo’n 3000 km verderop ligt, ISCAP (de Centraal Afrikaanse Provincie van de Islamitische Staat) en ISSP (de Sinaï provincie van de Islamitische Staat).
Inmiddels zijn al dertien Afrikaanse landen voortdurend het slachtoffer van IS terreur die vanaf 2017 op stoom kwam. Het vorig jaar waren er 186 terroristische aanvallen. Maar dat is niet alles: er zijn nog tientallen lokale terreur groepen die het leven voor de mensen in Afrika ontwrichten. Een bloemlezing van deze herfst: Recent kwamen o.a. in het nieuws landen in de Sahel en West Afrika: Nigeria, Niger, Kameroen, Tsjaad, Mali en Burkina-Faso. In Nigeria werden dit jaar al 600 christenen gedood, omdat ISWAP dat land wil zuiveren van westerse invloed. Het regeringsleger blijkt er niet tegen opgewassen en concentreert zich op de verdediging van de grotere steden en heeft eigenlijk de dorpjes al opgegeven.
ISWAP is ook actief in Oost-Afrika zoals in Mozambique, waar vakantieparadijzen werden aangevallen; men telt inmiddels 1500 doden. In Ethiopië waar de aflopen decennia 90.000 joden naar Israël zijn geëmigreerd en waar de meerderheid christen is, wordt het noorden geteisterd door opstandige moslims in Tigre. Er zijn al 27.000 mensen naar buurland Soedan gevlucht; in het westen van Ethiopië werd vorige week nog een bus met passagiers opgeblazen. In het naburige Somalië doen jihadisten invallen in eigen land en in Kenia; de VS heeft mitsdien een deel van de financiële hulp gestaakt. 300 km uit de kust ligt het Franse eilandje Mayotte dat ook deel uit maakt van de EU. De Franse Wikipedia schrijft samengevat: de islam was op Mayotte altijd gematigd, maar de Saoedische invloed wordt momenteel steeds sterker zodat de wettelijk verboden niqab gewoon op straat wordt gedragen.
In Mali werd vorige week de jihadistische terrorist Moussa gedood door het Franse leger. Die terrorist was een ex-kolonel van het Malinese leger, dat wordt gecoacht door o.a Nederland: over 2 maanden vertrekken weer 70 à 130 man. Zou dat wat uithalen? Mali is 31 keer groter dan ons land.
In Egypte en omgeving wordt men geterroriseerd door de ISSP (de Sinaï Provincie van de Islamitische Staat), die passagiersvliegtuigen neerschoot en momenteel vier dorpen bezet houdt als steunpunt om aanslagen voor te bereiden. Het vorig jaar werd 160 keer een aanslag gepleegd op Egyptische overheidsdienaren.
En dan is er nog ISCAP (de Centraal Afrikaanse Provincie van de Islamitische Staat), die zich vooral richt op het noordoosten van de Congo.
Verder zijn er nog allerlei andere groepen en groepjes die brave burgers verdrijven van huis en haard.
Conclusie
De toename van het terrorisme in Afrika met al die vreselijke aanslagen heeft ook consequenties voor ons. Mensen die hun Afrikaanse continent willen ontvluchten, hebben de neiging naar Europa te reizen. Hoe lang kunnen wij dit nog aan? De bevolkingsgroei en de vaak niet kwaad bedoelde pressie op onze mores. Wie mensen uit Afrika hier toelaat, zorgt niet alleen voor andere manieren van leven, wat niet per se negatief is; kwalijker is dat er een steeds grotere kans is dat immigranten uit Afrika niet meer de daar gangbare gematigde Malikietische- of Soefi islam aanhangen, doch afkomstig zijn uit regio’s waar de sharia (deels) is ingevoerd zoals het noorden van Nigeria en Egypte of die zijn bekeerd tot fanatieke jihadi’s die door dagelijks gedram of erger ons leven gaan ontwrichten, zoals men in Frankrijk – waar inmiddels 20 procent van de bevolking de islam aanhangt – meer dan wekelijks ervaart .
Disclaimer: alle getallen zijn slechts indicatief.
Dit artikel verscheen eerder op Polderland.
Nicolette Geveke is correspondent EU/Brussel voor Veren of Lood.
Een zeer verontrustend verhaal. De “vredige” Islam slaat toe. En de Gristenen, wiens hoofden als eerste zullen rollen, omarmen ze en laten ze hier uit onze ruif broederlijk mee-eten. En de politiek denkt: Het zal zo’n vaart niet lopen, want er zitten toch ook goede Islamieten tussen?
Heel belangrijk artikel.
Begrepen ze bij dat socialistische “EU”-konstrukt maar, wat die islam is en doet …….
Twee opmerkingen, die sterk overeenkomen met de inhoud van het artikel: 1. Het “subtiele ‘missie werk’ ” van kalifaattbouwers Saoedi-Arabie en Turkijke waarover in het artikel gesproken wordt is alleen subtiel voor wie ziende blind en horende doof is; 2. het is goed om migratie uit islamitische delen van Afrika met alle mogelijke midden maximaal terug te brengen tenzij zeker is dat er geen enkel risico is op terugval naar kalifatisme van betreffende personen en hun nageslacht, goed rekening houdend met algemene migratieeffecten als extreem conservatisme, die zich in geval van mensen uit islamitische landen vertalen als kalifatisme.
De islam is een verzameling vaste voorschrifiten voor denken en doen (orthopraxie) vervat in de sharia. De sharia is de deels historische exegese van twee quasi-religieuze geschriften: de koran als quasi-theologisch boek en de quasi-biografie van de mythische mohammed. Door deze opbouw ligt het karakter van de islam en het gedrag van haar volgelingen verankerd op het beschavingsniveau van de zuidelijke woestijnrand van het Byzantijnse Rijk van rond 620 na Christus. Deze orthopraxische verankering heeft een extreem dwangmatig, tribaal, groepsnarcistisch karakter waarvoor elke andere vorm van beschaving en samenleving moet wijken met als einddoel de vestiging van een orthopraxisch wereldkalifaat. De aard van de twee quasi-religieuze geschriften waarop de islam is gebaseerd is dermate verwerpelijk en omstreden dat de islam in een open, zich vrij ontwikkelende samenleving gedoemd door elke weldenkende persoon te worden verworpen. Veel ernstige problemen met dwangmatig gedrag van islamitische volgelingen kunnen worden vermeden door ze zonder grote terughoudendheid uit hun staat van indoctrinatie en intimidatie wakker proberen te schudden. Factoren die dit verhinderen zullen moeten worden geminimaliseerd. Men denke aan het beperken van immigratie om de vorming van islamitische kolonies te verhinderen en het stoppen van de invloed van de meer dwangmatig orthodoxe, fundamentalistische vormen, met name zoals die vanuit bepaalde islamitische landen wordt uitgeoefend. De ontkenning van deze stand van zaken door de Europese elites, met name die van linkse signatuur, maar ook die van de voormalige middenpartijen, belemmert dit noodzakelijke proces.