De grote steden dreigen te bezwijken onder de ‘diversiteit’. Amsterdam wil ‘buurtjustitie’. Onderwijswethouders pleiten voor invoering van een ‘grotestedentoelage’.

Het AD meldt over de problemen in het onderwijs:

De toelage zou moeten gelden in zowel in het basisonderwijs als in het voortgezet onderwijs. ,,Lesgeven in een grootstedelijke context vraagt immers meer van een leraar dan lesgeven daarbuiten”, stellen de vier onderwijswethouders.

En dat, terwijl diversiteit nu ook al een taboewoord blijkt. Men praat er netjes om heen. Hetgeen mogelijk is omdat iedereen weet waar de kneep zit:

De bestuurders wijzen erop dat in de grote steden meer gezinsproblematiek speelt en vaker sprake is van (taal)achterstanden. Daar komt bij dat de werkdruk hoog is doordat de tekorten al groot zijn. Ook de woonkosten in grote steden zijn hoger dan daarbuiten.

Dat neemt niet weg dat deze manier van netjes om de zaak heen praten eenvoudig zelfbedrog is. De situatie in de grote steden is onwerkbaar geworden, en extra geld zal dat niet veranderen. Alle voorstellen bespreken alternatieven voor reguliere docenten

Het verhogen van salarissen is een van de maatregelen die wat de steden betreft zo snel mogelijk doorgevoerd moeten worden om het lerarentekort aan te pakken. Ze pleiten verder onder meer voor meer budget om zij-instromers te begeleiden die vanuit een andere baan in het onderwijs gaan werken. Ook vinden ze dat de minister moet kijken naar manieren om de doorstroom te verbeteren van havo en mbo naar de pabo, de hbo-opleiding voor basisschoolleerkrachten.

Hetzelfde probleem zien we al even bedekt verwoord in het voorstel uit Amsterdam om rechtbanken ‘in de buurt’ op te zetten. Met deze ’buurtgerechten’ wil burgemeester Halsema de rechtsstaat naar de wijk halen, zei ze donderdag tegen de gemeenteraad.  Een duidelijker erkenning dat de rechtsstaat op natuurlijke wijze uit dergelijke wijken verdween moet ik nog tegen komen. Maar het nieuws is dat de mensen het met deze aanpak “in actie” zien.

De rechtsstaat is dan om hen heen in plaats van op grote afstand in een groot gebouw waar ze nooit iets van horen.”

Is dit een variant van executies op het dorpsplein? Mogen wijkbewoners toekijken als de veroordeelden gaan schoffelen? De gedachte lijkt vooral een poging de bewoners van bepaalde wijken er van te overtuigen dat er zoiets bestaat als een rechtsstaat. En inderdaad:

Als het initiatief er komt, moet Zuidoost het eerste buurtgerecht krijgen.

Want

De gemeenteraad sprak donderdag over het aantal ernstige geweldsincidenten afgelopen zomer in de stad. Binnen enkele dagen waren er meer dan zeven incidenten met vuurwapens of explosieven, waaronder twee in Zuidoost met een dodelijke afloop.

En erger nog:

Politiechef Frank Paauw erkende dat er de afgelopen drie jaar een forse stijging is geweest van het aantal vuurwapenincidenten, wat hem „grote zorgen” baart. Het gaat volgens Paauw om jonge mannen die elkaar in de drugsmarkt bevechten, maar ook om een ruzie tussen twee rapgroepen die het geweld verheerlijken. „Als er een schietpartij is geweest, kun je er donder op zeggen dat er binnen korte tijd een tweede schietpartij volgt.”

Dit is aardig gezegd, maar wat het impliceert is dat de drugsbendes hun eigen rechtspraak al gebruiken: het recht van de sterkste. Aangezien een ware rechtsstaat daar niet tegen op kan in hardheid, moeten we dat ook niet willen. Anders blijven we hangen in blahblah. Zoals mocht worden verwacht:

Halsema kondigde aan dat ze in oktober met een „groot aantal maatregelen” komt om de drugscriminaliteit aan te pakken. „We willen in een vroeg stadium ingrijpen bij met name jongeren die dreigen over te stappen van de kleine naar zware criminaliteit”, zei de burgemeester. „Het gaat dan ook om het soort jongeren waar deze zomer geweldsincidenten omheen zaten.” De burgemeester keek voor deze aanpak onder meer naar Glasgow en Palermo, waar dit al gebeurt.

Een stevige opvoeding en het goede voorbeeld lijken belangrijker. Maar ja, Amsterdam. In de andere grote steden is het overigens niet veel beter. Welbeschouwd is een echte basis daar al lang verdwenen. Maatschappelijk gezien is diversiteit een mooi woord voor sociale richtingloosheid.