De genetische diversiteit van mensen is betrekkelijk klein. De genetische verschillen zijn verwaarloosbaar.

De variaties binnen groepen zijn bovendien altijd groter dan die tussen de gene pools. Daarop bestaan een paar uitzonderingen. De Japanners, die betrekkelijk kort geleden een gemeenschappelijke voorouder hadden en sindsdien weinig genetische bijmenging van buitenaf hebben ontvangen vormen een veel homogenere groep dan Chinezen of Europeanen. Afrikanen hebben een grotere genetische verscheidenheid dan andere mensen omdat hun gemeenschappelijke voorouder een factor tien verder in het verleden ligt dan die van de rest van de mensheid. Binnen de groep van de Afrikanen geldt dan weer een uitzondering voor de Bantoe van wie de gemeenschappelijke voorouder extreem kort geleden leefde.

Als we het daarom over verscheidenheid hebben bedoelen we eerder de verscheidenheid van culturen dan van genetische aanleg. Een willekeurige Indiër of Chinees zal vrij gemakkelijk als Europeaan opgroeien. Gemakkelijker dan een Japanner of een Bantoe. Met huidskleur heeft dat weinig te maken. Dat is een oppervlakkig kenmerk. Een tiental eeuwen in een kouder of warmer klimaat zijn meestal voldoende om duidelijk zichtbare verschillen te veroorzaken. De Zoeloes die pas een paar honderd jaar in het uiterste Zuiden van Zuid Afrika hebben doorgebracht zijn nu al opvallend blanker van huid dan hun Bantoe stamverwanten in Centraal Afrika.

Hoe het precies zit met die verschillen weten we niet want onderzoek ernaar stuit op morele bezwaren en als het gedaan wordt is het niet vrij van vooroordelen.

Wat er over dit onderwerp gezegd en gedacht wordt blijft vaak ook ongepubliceerd. Maar dat een betere kennis op dit terrein tot beter beleid zou kunnen leiden staat wel vast. In de westerse samenleving gaan de beleidsmakers ervan uit dat alle mensen gelijk zijn. Daarbij ziet men over het hoofd dat niet alle culturen gelijk zijn en dat die verschillen tot een beduidend ander gedrag kunnen leiden. Wanneer men van zijn medeburgers betrouwbaar gedrag wenst dat voldoet aan de normen en waarden van de eigen cultuur, dan doet men er goed aan de integratie van nieuwkomers hoogst serieus te nemen. En verder zou het goed zijn als het taboe op wetenschappelijke publicaties over dit onderwerp zou worden doorbroken.

---

Dit artikel verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp