Gaza hoort bij Egypte maar Egypte heeft tot nu toe geweigerd om haar gezag daar uit te oefenen en aan de terreuraanslagen tegen buurland Israël een einde te maken. Een internationaal erkend terreurrecht bestaat niet. We weten dus niet goed wat een land onder de omstandigheden wel en niet mag doen om zijn grondgebied en burgers tegen terreuraanslagen te beschermen.

We moeten er van uit gaan dat het internationale recht niets zegt over de manier waarop Israël zich tegen Hamas en tegen andere terreurorganisaties mag verdedigen, die vanuit Gaza opereren. We kunnen daarom niet anders doen dan bezien wat onder de omstandigheden redelijk zou zijn.

Wat in elk geval niet redelijk is en wat men mensen als Van Agt en Van den Broek in alle toonaarden kan horen betogen, is dat men het concentratiekamp dat Gaza in feite is, nog langer laat voortbestaan. Bij het bestrijden van Hamas komen niet alleen leden van die organisatie om het leven maar vallen er ook burgerslachtoffers. Niet alleen onder de zogenaamde vluchtelingen voor wie het kamp Gaza is ingericht maar mogelijk ook functionarissen van de VN en andere internationale organisaties die binnen het kamp verblijven om er voor te zorgen dat de gevangenen daar van voedsel en andere benodigdheden worden voorzien.

Of men in het geval van de kampbewoners van onschuldige burgers kan spreken is de vraag. Het is deze burgerbevolking die in vrije verkiezingen Hamas heeft uitgezocht als de politieke macht voor het kamp, wel wetende dat daardoor het regime van Abbas zou worden uitgeschakeld en een onverzoenlijke vijand van het buurland Israël het voor het zeggen ging krijgen. De repercussies tegen Hamas met de onbedoelde gevolgen voor andere kampbewoners heeft men dus over zich zelf afgeroepen. Hoe dan ook, er blijven nog voldoende echt onschuldigen over, waaronder kleine kinderen, om de bestaande situatie in Gaza onduldbaar te vinden.

Wie ooit op een achternamiddag door het bewoonbare deel van Israël is gereisd, weet dat daar geen plaats is voor zes miljoen ‘Palestijnse vluchtelingen’. Dat gebied is niet groter dan de drie Noordelijke Nederlandse provincies, een factor duizend keer zo klein als het reusachtige woongebied van de Arabieren. Men heeft in Israël moeite genoeg om de bestaande bevolking van Joden en Arabieren onderdak te bieden, laat staan om nog zes miljoen vijandige bewoners extra op te nemen van wie de voorouders ten dele uit de buurlanden afkomstig zijn en ten dele afstammelingen zijn van voormalige bewoners van het oude mandaatgebied.

De kampbewoners moeten dus weg uit Gaza en niet naar Israël. Waarheen dan wel?

Twee landen komen in aanmerking. Gaza is onderdeel van Egypte. Dat land bestaat wel grotendeels uit woestijn en het vruchtbare gedeelte is nu al overbevolkt, maar er is voldoende geld en technische know how voorhanden om een deel van de Egyptische woestijn vruchtbaar te maken en zo onderdak te bieden aan de Gazabewoners.

Tweede land dat in aanmerking komt is Saoedi-Arabië, het moederland van alle Arabieren. Dat heeft het voordeel dat het over voldoende eigen inkomsten beschikt, zodat er minder een beroep zal hoeven te worden gedaan op de internationale gulheid. Maar aan geld en faciliteiten om het Arabische vluchtelingenprobleem nu eindelijk eens op te lossen zal het sowieso nooit ontbreken.

Arabië is ongeveer zo groot als West Europa. In de laatste eeuw is het aantal inwoners er vervijftienvoudigd. Men is er dus gewend aan immigranten en de problemen die zij met zich meebrengen. Voor zover ze het in Arabië niet aan zouden kunnen zal de VN en zullen de westerse landen zeker bereid zijn om bij te springen, dus dat is het punt niet.

Arabië heeft misschien minder reden dan Egypte om zich het lot van de mensen in de kampen aan te trekken, maar aan de andere kant toch ook weer meer dan de Europese landen en de VS die tot nu toe het leeuwendeel hebben betaald van de kosten van hun levensonderhoud. Voor de Gazabewoners zou Arabië bovendien kansen geven voor werkgelegenheid en ontwikkeling die ze in Gaza en de andere vluchtelingenkampen niet hebben.

Arabië lijkt objectief gezien de beste bestemming, niet alleen voor de Gazabewoners maar voor alle bewoners van vluchtelingenkampen in de Maghreb en het Midden Oosten. Er is ruimte, er is geld, er zijn mogelijkheden,

Allemaal zaken die er in Egypte niet of minder zijn. Waarom is niemand eerder op dit idee gekomen, vraag je je af. Het antwoord is waarschijnlijk dat men het probleem niet echt op wil lossen maar het medelijden van de wereld met de kampbewoners gebruikt voor de eigen politieke doeleinden. Het is jammer maar zo zijn ze daar nu eenmaal in het Midden-Oosten.

---

Dit artikel over Gaza verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.