Fakenieuws bijt zichzelf nu al in de staart
Fakenieuws-werkgroepvoorzitter Madeleine de Cock Buning (EU) bracht gisteren formeel verslag uit aan de EU, en kwam met een lijstje aanbevelingen. Gisteren meldde ik al niet uit te zien naar dat verslag, aangezien de voorafgaande optimistische geluiden over het wegwerken van aan te leggen lijstjes alleen maar kon betekenen dat het werkelijke beleid ons ongelukkig maken zal.
Gelijk krijgen bleek nog nooit zó eenvoudig. Wat stelde ik precies?
Het zou pas goed nieuws zijn geweest als de werkgroep van mevrouw De Cock Buning zonder verdere omhaal had geadviseerd dat dit een dom en onevenwichtig voorstel was dat niet ter tafel had mogen komen.
Omdat:
Door te adviseren tegen het aanleggen van nepnieuwslijsten houdt men de benoeming van het concept overeind, maar bespaart zei de EU een onwerkbare Sissyphus-taak. Niet alleen zou het onwerkbare hoeveelheden tijd en moeite hebben gekost, maar het doel is al even zinloos. De dagelijkse WC-rollen aan afgekeurde artikelen die dagelijks binnen de EU worden geplaatst is a) totaal zinloos als poging dat volledig bij te houden en b) dient evenmin een werkbaar doel.
Dat blijkt de commissie De Cock Buning dus ook te hebben bedacht.
Opvallend is dat eurocommissaris Mariya Gabriel voor Digitale Economie zichzelf het doel stelt om desinformatie in de media uit te roeien. Op basis van die doelstelling komt de onderzoekscommissie met een uitgebreid advies.
Geen grootse prestatie, maar al een hele verbetering ten opzichte van de waanzin die de EU van nature eigen is, met ‘commissies EUvsDisinfo’ en ‘lijsten’. Bovendien werkt trekken aan touwtjes stukken beter dan zelf touwtjes draaien:
Techplatforms als Facebook, Google en Twitter moeten meer data gaan delen met wetenschappelijke onderzoekers over nepnieuws. Daarnaast moeten ze “algemene informatie” geven over de werking van hun algoritmen. Dat staat in een rapport over desinformatie dat door een adviesgroep van de Europese Unie is gepresenteerd.
Wat gaan we nu doen met mevrouw DCB? Onderstaand lijstje is van de NOS, de cursiefjes zijn mijn toegevoegd commentaar.
1. Het ontmoedigen van commerciële nepnieuwsproducenten. Facebook en Google hebben op dit gebied al maatregelen genomen. De vraag is of er op dat vlak wat verandert. Dat wordt een doorlopende campagne tegen Russia Today, met het voorspelbare effect dat het een cultstatus krijgen gaat.
2. Het moet duidelijker worden hoe de techplatforms omgaan met gebruikersdata voor advertentiedoeleinden, en ze moeten daar verantwoording over afleggen. Ook op dit vlak hebben Facebook en Google al stappen gezet, de vraag is dus wat er verandert. Gaap. Hoogstens een middel om eenvoudig te bepalen hoe groot de advertentie-inkomsten zijn.
3. Advertenties, inclusief politieke, moeten duidelijk te onderscheiden zijn van andere berichten. Op dit moment staat er vaak iets als ‘gesponsord’ boven. Hoe je dat duidelijker doet? Door ze in een kleiner, ander of anders gekleurd lettertype te zetten. Maar dat zal de platforms zeker inkomsten gaan kosten.
4. Fact-checkers en onderzoekers zouden (“met de nodige privacywaarborgen”) toegang moeten krijgen tot data van techbedrijven over het bestrijden van desinformatie. Dit is iets waar fact-checkers al lang om vragen. De vraag is welke data ze krijgen en of dat voldoende is. Daarmee zou de overheid direct in kunnen grijpen op wat er op zo’n forum gebeurt. het is wellicht zelfs een eerste stap op weg naar nationalisering.
5. Gebruikers moeten toegang krijgen tot instellingen om hun “online ervaring” aan te kunnen passen. Dit is een vage omschrijving, de vraag is hoe dit wordt ingevuld. Maar ‘ongefilterd zal daar gegarandeerd geen deel van uitmaken, en dat is wat je eigelijk wilt, natuurlijk.
6. De platforms moeten, in samenwerking met Europese nieuwsorganisaties, ervoor zorgen dat betrouwbaar nieuws beter zichtbaar wordt en zorg dragen dat dit bereikbaar is voor gebruikers. Facebook experimenteert in de VS al met manieren om (lokaal) nieuws zichtbaarder te maken. Daarnaast onderzoekt het hoe gebruikers naar bepaalde media kijken. Ergo: “nieuws” mag voortaan allen nog worden toegestaan als kloon van gelijkgeschakelde media. Dit is veruit de gevaarlijkste aanbeveling.
7. Trending artikelen zouden begeleid moeten worden door gerelateerde nieuwsartikelen. In de VS wordt al geëxperimenteerd met gerelateerde artikelen bij berichten die worden aangemerkt als nepnieuws. Niet op grote schaal en weinig succesvol. Het signaleren suggereert dat men direct tegengas wil kunnen geven aleer iets te goed doordringt bij de sheeple.
8. Platforms moeten het mogelijk maken voor gebruikers om in contact te komen met fact-checksites en ze moeten kunnen reageren. Ergo: als een overheidsinstantie klaagt (ook als zijnde ‘gewoon gebruiker’), dan dienen de platforms direct in actie re komen, ongetwijfeld op straffe van de al geïntroduceerde boetes als dat niet snel genoeg gebeurt.
9. Er moeten waarborgen komen voor het meldingensysteem dat de platforms gebruiken om ongewenste content te ontdekken, om zo misbruik te voorkomen. Het net moet zo fijnmazig mogelijk zijn, en overheden willen controleren dat de platforms er braaf aan meewerken.
10. De techbedrijven moeten “relevante data” delen over het functioneren van hun platforms, inclusief data die zijn bedoeld voor onafhankelijke onderzoeken door wetenschappers. Daarnaast moet er “algemene informatie” worden gedeeld over de werking van hun algoritmen. Alles wat de overheid weten wil, zullen de platforms moeten afstaan. Dit staat al bijna gelijk aan nationalisatie, en is een signaal dat de EU op termijn hetzelfde zal proberen als de Chinese overheid al heeft gerealiseerd met de internettoegang van haar onderdanen.
En de ultieme ‘geruststelling’ :
Aan een deel van deze punten wordt al gewerkt. Zo heeft Facebook beloofd om meer data met fact-checkers te gaan delen (de vraag is alleen wel wat en wanneer) en werkt het aan een functionaliteit om gerelateerde artikelen te tonen. (..)
De tien stappen vallen onder de zogeheten Praktijkcode. De EU-groep adviseert de Europese Commissie deze code over te nemen. Dit betekent dat het aankomt op zelfregulering, vooralsnog is geen sprake van Europese wetgeving op dit gebied. Maar, tekent de adviesgroep wel aan, dit is onbekend terrein en de medewerking van de partijen is niet gegarandeerd.
Dit geheel laat overduidelijk zien welke kant het opgaat, en dat er dus geen enkele reden is voor de eerste opluchting die de NOS ons gisteren zo braaf aanreikte. Achter de schermen zijn de reguliere media hiermee gerustgesteld dat hun verwevenheid met de overheden voldoende garantie zullen zijn hen te sauveren van al teveel bemoeienis. Zoals de Quislings van de NOS prompt onderstreepten met:
“De aanbevelingen komen aardig overeen met wat ik had gedacht en gehoopt”, zegt nepnieuws-onderzoeker Peter Burger. “Tegelijkertijd heb ik ook twijfels: het lijkt me lastig om de platforms te laten meebewegen met de gemaakte afspraken.”
Het internet zal op termijn dus worden gefnuikt om te voorkomen dat de reguliere media worden weggeconcurreerd, zoals nu al vaak het geval blijkt. De snelheid waarmee nieuws zich verspreidt wordt nu ook al in aanmerking genomen als maatgevend voor toekomstige effectiviteit om onwelgevallige berichten tegen te kunnen houden. Dat is nog nooit gelukt, en deze elektronische oorlogsvoering zal uiteindelijk zijn eigen graf graven.
Maar dat dit niet tegelijkertijd kan bestaan met een vrij toegankelijk internet begrijpt iedereen. Deze pogingen van de EU om greep te krijgen op wat hen mogelijk onwelgevallig is, is daarom iet alleen dom, maar toont eens te meer een volslagen onbegrip van hoe mensen denken en acteren.
Over die relatie met een deel van de media is men tamelijk openhartig.
Tweet van die Bulgaarse dame in de EU-commissie, Mariya Gabriel:
“We need to support journalism of quality & balance relations btw traditional media & #onlineplatforms. #MediaLitteracy is the key element to building long & short term solutions through #commonapproach & #commonactions for our values& democracy. We owe it to future generations”
https://twitter.com/GabrielMariya/status/943059991191310336
DE reden om aan het recht op vrije Meningsuiting GEEN grenzen of beperkingen op te leggen is het onvermijdelijke, namelijk dat er iemand moet zijn die die opgelegde beperkingen dan ook moet BEOORDELEN. Deze beoordelaren zijn per definitie onderdeel van de hersende klasse, elite, bestuurders, enz en het zijn juist deze personen en instanties in een goede open democratie onderhevig moet zijn aan kritiek en beoordeling door iedereen en dus ook andersdenkenden met andere persoonlijke en politieke voorkeuren.
Dit is dus wat je ziet als de overheid zich dus gaat bemoeien met die beoordeling. De zittende media en politici worden beschermd (ook commercieel overigens) tegen werkelijk onafhankelijke onderzoekers en denkers.
Een fatsoenlijke politicus moet dat niet willen voorstellen en een volwassen bevoking dat niet accepteren.
Daarom GEEN subsidie aan welke nieuwsvergarder en opninie-maker dan ook; geen commissariaat van de Media, geen regels over format en inhoud van media.Geen regels over hoe media hun commercie invulling geven. Geen enkele.
Uiteindelijk zullen in een open samenleving met toegang tot media voor iedereen automatisch discussies over de (juistheid) van stellingen, inhoud en feiten gaan ontstaan, waarbij de consument maar voor zichzelf moet uitmaken wie hij wil geloven, volgen en verketteren. Dat geldt ook voor commerciele uitingen: de consument is niet gek en media die daar niet zorgvuldig mee omgaan zullen uiteindelijk daarvoor door diezelfde consument wel gestraft worden.
Verder dienen sociale media moeten worden ‘bestuurd’ door de gebruikers (die creëren uiteindelijk de inhoud en dus toegevoegde waarde), zodat alle gebruikers door hun gebruik dus automatisch eigenaar worden van de dienst. Laten we ons niet de les lezen door bekrompen eigenaren van sociale media.
Ingrijpen = ingrijpen.
Censuur = censuur. Censuur betekent tevens: propaganda.
Alleen in dictaturen wordt het nieuws gemanipuleerd.
“EU” Commissariat der Wahrheit = censuur + propaganda.
Het is het einde van de vrije geest, het open debat, de Vrijheid van Menings-Uiting,
en van de democratische rechtstaat.
Das Vierte Reich wordt opgetuigd.
De ENIGE REMEDIE inzake de maal-stroom van het nieuws,
is: VEEL, VEELVORMIGE, KRITISCHE, VRIJE MEDIA.
Er speelt nog een vorm dingetje. De commissie is ingesteld op initiatief van de zogenaamde Raad van Europa (moet zijn Raad van Europese Unie maar dit terzijde). Het Europese Parlement (moet zijn het Europese Unie Parlement) heeft er schijnbaar niets mee te maken. Vreemd!