Is de EU inderdaad de nieuwe USSR? Nog niet, maar dat de ambitie er is valt moeilijk weg te redeneren. DE EUSSR dreigt Polen nu met maatregelen als de regering in Warschau zich niet schikt naar de wensen van de Europese Commissie.

Kenmerkend voor dergelijke megalomane instituties is het zelfbeeld het beter te weten dan wie dan ook. Het collectieve beter weten van kleine clubjes de facto dictators. Dat de bevolking daar als een kudde makke schapen achterheen dient te marcheren. En – belangrijk – dat dissidenten monddood worden gemaakt en uit het dagelijks beeld verwijderd blijven, omdat de realiteit hun commentaar niet verdraagt zonder hun toren van Babel in een schril daglicht te stellen.

Ziehier de positie waarin de EU zich steeds nadrukkelijker manoeuvreert. Zonder enige reactie op kritiek dan dat zij het beter weet, en dat iedereen zich aan dient te passen aan het grote, o zo verheven ideaal. Alle schapen verzamelen!

Frans Timmermans is deze week naar Polen gegaan om de Poolse regering in te peperen dat de Europese Commissie op basis van haar eigen regeltje nu gerechtigd zou zijn de staat Polen haar stemrecht en recht op subsidies uit Brussel af te nemen als zij dat verkiest. En dat zij daarover spektakel maakt, kan niet los worden gezien van de Oostenrijkse verkiezingen voor het presidentschap eerder deze week. Want de EC is vastbesloten dat een bevolking die de verkeerde keuze maakt – volgens Brussel – met zo lang zal worden getreiterd tot zij toegeeft aan de eisen van de Brusselse dictatuur. Of uit de EU vertrekt, maar eigenlijk willen ze dat laatste niet: er zouden eens andere staten dat goede voorbeeld kunnen volgen.

Niet dat men een blik werpt op de staat waarin Turkije tegenwoordig verkeert. Het laffe tuig uit Brussel likt en smeekt dictator Erdogan toch in ieder geval hun heilige migrantenhuisje te helpen herbouwen. Het is een bizarre klucht die slechts hoon en afkeer verdient. Maar helaas hebben wij een premier die er trots op is dat hij als zesmaandelijks uithangbord van die club vleesgeworden walgelijkheid functioneren mag.

’s Mans wijs, ’s mans eer.

“This is not the union, not the kind of membership that we have agreed to,” said Witold Waszczykowski, the Polish foreign minister.

En zo is het maar net. Dat we ooit nog hysterisch gelukkig mochten blijken met het lidmaatschap van de principiële politici van de Visegradgroep is een aardig voorbeeld van de diepten tot waar onze eens zo trotse democratie is afgedaald. Dat de Visegrad-groep Polen steunen zal doet een patstelling ontstaan. Een patstelling, waaraan de onvermijdelijke omkooppogingen denkelijk weinig resultaat zullen bereiken.

Het is werkelijk om je dood te schamen.