Eigenlijk wilde Frans Groendijk het zichzelf deze week juist gemakkelijk maken. Maar als je gaat spitten in een mesthoop, wriemelen de maden nu eenmaal overal om je heen.

Ik wilde alleen een update schrijven van dit stuk van ruim 3 jaar geleden, over het wegzetten van het boek en het concept Eurabia: The Euro-Arab Axis als complot-theorie. (link naar Nederlandse vertaling). Ik stuitte echter op zoveel gekte uit een parallel, doch evengoed zeer invloedrijk universum, dat ik juist nogal stevig aan de slag moest.

In een stuk van de zogenaamde UfM, (Union for the Mediterennean), een hoeksteen van het Eurabië-circus, stuitte ik echter op het bestaan van de UNAOC, de VN Alliance Of Civilizations. Toen ik het deksel van die beerput opende raakte ik enigszins bedwelmd. Zodoende deze week slechts een aanzet voor een beschouwing over openbare samenzweringen en parallelle universa. Het gaat al weer iets beter met me, dank u, nu ik me gerealiseerd heb dat ik echt wat meer tijd moet nemen voor het aanpakken van dat UNAOC-gedrocht. Nu dus een eerste nog relatief beperkt stuk.

Het gaat achtereenvolgens over de aanleiding om met dit onderwerp aan de slag te gaan, een terugblik op dat oudere stuk over Eurabië en wat eerste impressies uit stukken van 2003, 2008 en 2015 alsmede indrukken van van wat EU-sites. De tweets van @KvOosterom (zie twitter-afbeelding hierboven) dwongen mij als het ware tot het schrijven van dit stuk en dat van volgende week. Daarvoor wil ik hem bij dezen nog hartelijk danken.

Van Oosterom
Meneer van Oosterom is niet werkzaan in EU-ambtenarenland (ik was even in de war), maar in VN-ambtenarenland; in die wereld is hij zelfs de hoogst geplaatste Nederlander. Zijn CV leert ons dat hij als dienstplichtige een officiersopleiding volgde. Het lijkt erop of wat hij toen leerde over Clausewitz en Machiavelli niet is blijven hangen (of werd dat daar toen niet onderwezen?). Verder is het allemaal ‘management’.

En hij maakt foto’s voor op Twitter. En zo kan het gebeuren dat een buitenlandjournalist van een bekend massamedium (RTL) twittert hoe cool het wel niet is dat een mevrouw van de PvdA, een ontmoeting heeft met een heuse muziek-beroemdheid (ene Bono, bij mij bekend van een nogal onsmakelijke aflevering van South Park).
Hoe infantiel, hoe ons-kent-ons wil je het hebben?

Nou ja, het kan altijd erger: Bill Clinton slaagde erin om op de begrafenis van de veelgeprezen voormalige president van Israël, Simon Peres, de microfoon in handen te krijgen en te beginnen over het leuke liedje Imagine, van de vermoorde John Lennon. Apart wel: een christen (?) die in de Joodse Staat op een begrafenis indirect de verwerping van alle godsdienst omarmt. Nou ja, niet iedere verwarde man levert direct gevaar op voor zijn directe omgeving.

Bat Ye’Or en de gastarbeid-slachtoffers
Hier het belangrijkste deel van mijn stuk uit 2013 (ontleend aan mijn boek Islamofobie?), in licht geredigeerde vorm.

De centrale lijn van Eurabië is helder: de decennialange en buitengewoon succesvolle inspanningen van de Arabische landen om de houding van de Europese landen tegenover Israël negatief te beïnvloeden, sloten direct, effectief en openlijk aan op de olieboycot van 1973. Haar boek is een goed gedocumenteerd verslag met toelichting van dit proces. Deze overzichtelijke hoofdlijn van haar betoog wordt hier benadrukt omdat Bat Ye’Ors teksten een eigen leven zijn gaan leiden en daarna vermengd zijn geraakt met samenzweringstheorieën dankzij heethoofden met heel uiteenlopende politieke opvattingen.

Zo is gesuggereerd dat akkoord werd gegaan met immigratie van mohammedanen om zo de olieleveranties veilig te stellen. Een verhaal dat, wanneer het zo wordt verteld, vrij gemakkelijk als complottheorie kan worden afgedaan, omdat de immigratie van mohammedaanse gastarbeiders al eerder op gang gekomen was en na 1973 juist stokte. Dat is echter niet wat Bat Ye’Or beweerde.

De Arabische en Europese elites maakten wel degelijk afspraken over de reeds in Europa aanwezige mohammedanen. Vooral afspraken die ruimte boden aan het afwijzen van elke vorm van integratie of assimilatie. De voorstelling van de mohammedaanse gastarbeiders als zieligerds gaf daarnaast onderbouwing aan een beleid dat tot een onvoorstelbare stroom van vervolgimmigratie leidde.

Meest leugenachtige aan dat gebeuren was dat gezinsvorming op één hoop werd gegooid met gezinshereniging. In de media werd en wordt onwezenlijk weinig aandacht besteed aan de inhoud van het overleg van de Arabische en Europese elites maar je kunt er gewoon verslagen over lezen op de webstek van de EU. In het rapport van zo’n overleg op het niveau van ministers van buitenlandse zaken lees je dan bijvoorbeeld:

De ministers bevestigden opnieuw het belang van immigratie en spraken als hun mening uit dat, indien zorgvuldig aangestuurd, migratie een positieve factor kan zijn voor de sociaaleconomische groei (sic) van de hele regio. Ze verzekerden dat de dialoog en samenwerking op het gebied van migratie die begonnen is met enkele mediterrane partners uitgebreid is naar alle partners en ook betrekking heeft op de onderliggende oorzaken van migratie, de mogelijkheden om legale migratie te propageren en illegale migratie te bestrijden via overeenkomsten over toelating die ook betrekking hebben op illegale immigratie..(…)… de ministers namen ook kennis van het plan van de Commissie [van de EU dus] om een studie te beginnen naar het verband tussen legale en illegale migratie.

Het gaat hier om een verslag van de zogenaamde Euro-Mediterrenean conference of ministers of foreign affairs uit december 2003. Het fenomenale succes van de “dialoog-die-volgde-op-de-boycot” vreet nog steeds door. Eigenlijk sinds 1973.

Een kleine kanttekening is op zijn plaats bij dat ‘gewoon nalezen’. Nadat ik, in 2010, mijn boek had gepubliceerd, bewaarde ik een deel van mijn aantekeningen in papieren vorm. De link die ik naar de pdf-versie van dit verslag had opgenomen, werkte in 2012 nog wel, maar nu niet meer. Door de tekst van mijn papieren versie in het Engels te vertalen en met een letterlijk stuk daarvan te googelen, kon ik de nieuwe locatie van de Engelse versie vinden. Op een officiële EU-site dus. Die Nederlandse versie die ik had geprint, is ook daar niet meer beschikbaar.

Een complot? Niet echt, denk ik. Ik schat dat het geen gericht beleid is om juist déze documenten slecht vindbaar te maken: ik denk dat het gewoon een van de gevolgen is van de – in bepaalde kringen breed gedragen – algehele minachting voor de Nederlandse taal, cultuur en geschiedenis.

Een zee van beleidsdiarree
Bovengenoemd verslag voerde ik destijds op als een tamelijk willekeurig voorbeeld om integere, weldenkende mensen duidelijk te maken dat er geen sprake was van een complot-theorie. Het is slecht één voorbeeld uit een constante stroom, die lang voor 2003 op gang was gekomen en die tot op de dag van vandaag doorstroomt.

Er wordt veel geproduceerd door misbruikers van de goede naam van wetenschap. Ik heb nu enkele voorbeeld-producten wat nader bestudeerd en ik zal ook niet alles bestuderen. Dat is ook helemaal niet nodig want die teksten zijn erg leeg. Het komt erop aan om in die zee van leegheid de verborgen klippen en de politieke dogma’s te onderscheiden. Ik probeer mezelf niet te veel te laten afleiden door de ondraaglijk leegheid van beweringen, beweringen waarvoor de aanduiding diarree nog te veel op substantie zou duiden. Twéé voorbeeldjes van zulke leegheid (uit dat 2003 verhaal):

The Ministers agreed that such a vision [dit verwijst naar het zeer vage voorgaande punt], which has always been at the heart of the Barcelona Process, is even more relevant in the present circumstances [de Irak oorlog!]. They also agreed that the process of enlargement of the EU on one side and the current situation in the Middle-East on the other, have given rise to a greater demand for Europe on the Southern and Eastern rim of the Mediterranean.

De uitbreiding van de EU veroorzaakt een grotere vraag naar ‘Europa’, ja ja. Deze geciteerde alinea wordt afgesloten met een eufemistische beschrijving van de mislukking tot dan toe en dan volgt een voorbeeld waarvan de absurditeit ten volle duidelijk wordt:

Recalling that the Valencia Action Plan, (…)
is the most recent comprehensive set of commitments for developing the Partnership and making reference to the review of its outcome (…)
the Ministers took stock of progress made and provided orientations for future work. Furthermore, they supported the idea of engaging in a thorough, open and sincere discussion within the existing bodies of the Euro-Mediterranean Partnership on how best carry into effect the acquis of the Barcelona Process, aiming also at improving the contribution by the Mediterranean partners to the outline of policies and their relevant implementation.

Het laatste ‘inhoudelijke’ punt uit die verklaring van de ministers luidde:

65. The Ministers took note of the conclusions of the Summit of Economic and Social Council and similar Institutions held in Malta on 6-7 November 2003. They encouraged the actors in civil society to pursue dialogue and networking to reinforce their contribution towards the fulfilment of the objectives of the Euromed Partnership.

Hoe leeg wil je het hebben? Wat zijn in vredesnaam ‘actors in civil society’? Wat wordt verstaan onder dialoog en waarom moeten die actiegroepjes daartoe worden aangemoedigd?

#ZeZijnNietGoedWijs
In 2003 heette het belangrijkste platform voor het Eurabië project het Barcelona Process. Veel van dit soort fora en bijeenkomsten worden aangeduid met een plaatsnaam. Dat is handig: zo wordt niemand te sterk herinnerd aan een oorspronkelijke doelstelling. In 2008 werd dit ‘process’ omgedoopt in Union for the Mediterennean, ofwel UfM.

In hetzelfde stuk dat dus expliciet schrijft over die naamswijziging wordt nog voortdurend gerept van het Barcelona Process terwijl het meest opvallende feit dat erin wordt vermeld betrekking heeft op de uitbreiding van de club: de hele Arabische Liga gaat voortaan mee vergaderen. 13 van de 22 lidstaten van die club hebben helemaal geen Middellandse zeekust. Somalië ligt er zo’n 3000 km vandaan. Terwijl het dus echt helemaal niet meer gaat over de Middellandse Zee, wordt dat in de naam juist meer benadrukt.

Politieke paradigma’s
Ik zal hier later uitgebreider op ingaan maar vermeldt nu alvast die verborgen klippen, die politieke dogma’s die ik onderscheidde (en ja: ik moet volgende keer ook ingaan op het grote verschil tussen paradigma’s en dogma’s).

1. De leer van Mohammed is absoluut onschuldig. Zelfs de vraag waarom die leer zich zo vaak en zo gemakkelijk laat ‘kapen’ mag niet worden onderzocht.
2. In de communicatie tussen enerzijds ‘Europa’ en anderzijds ‘Arabië’ en ‘Noord-Afrika’ is immigratie een vanzelfsprekend en belangrijk thema.
3. De spanning rond Israël is voor de stabiliteit en veiligheid in het Midden-Oosten belangrijker dan alle andere conflicten samen.
4. De grenzen van na de Eerste Wereldoorlog zijn heilig. De belangen van West-Saharanen in hun bezette land, van Berbers in Marokko, van Kopten in Egypte, van Koerden in hun door Turken, Perzen en Arabieren bezette land, van soennieten in shia-gedomineerde landen en andersom, van de hele bevolking van Yemen en Syrë, en niet te vergeten van de Yezidi’s: ze verbleken bij de belangen van de Palestijnen.

Het toppunt van de gekte:
(Wiki: ) On 14 December 2015 the United Nations General Assembly adopted Resolution A / 70/124 granting observer status to the Union for the Mediterranean.

Wordt vervolgd.