De EU heeft na het Brexit-debacle klaarblijkelijk besloten dat indien landen niets zien in de ‘ever closer union’, ze daar maar beter snel achter kunnen komen. Het nu gedane voorstel is een nieuwe aanslag op de soevereiniteit van lidstaten.

Het plan om voortaan alle verantwoordelijkheid van de verdeling van asielmigranten over de diverse staten in Brussel te parkeren kun je nauwelijks anders uitleggen, aangezien het weinig anders vraagt dan een volledig verlies aan zeggenschap over het recht van toegang tot een land. Volgens de NOS:

De Europese Commissie wil dat voor asielzoekers in alle EU-lidstaten dezelfde rechten en plichten gelden. Nu is dat nog niet zo. Volgens de commissie leidt dat tot grote verschillen in aanmeldingen tussen verschillende landen. Ook leidt het tot ‘asielshoppen’; vluchtelingen vergelijken dan landen en kloppen in het land met de gunstigste regels aan voor asiel.

Toch is het een sluwe aanpak, omdat het met name de rijkere lidstaten van een nijpend probleem verlost: het scepticisme van de bevolking van die lidstaten wordt grotelijks gevoed door de migratieproblematiek. Als dit door gaat zou de EC in staat zijn een deel van de instroom af te leiden naar de Oost-Europese lidstaten, die minder dicht bevolkt zijn. Daar staat tegenover dat de weerzin in deze staten tegen asielmigranten fenomenaal is, naar West-Europese begrippen geredeneerd.

De belangrijkste winst zou echter tijd zijn. Daarvan heeft de EU immers nooit genoeg? Want dat die migranten zich keurig netjes naar de hen nieuw aangewezen posities zullen begeven is een fantasie, die het een paar weken zal volhouden, maar mogelijk via de media een paar maanden in stand gehouden kan blijven. Alles bijeen zou het de mogelijkheid bieden dat de EU zich bestendigt alvorens zich opnieuw scheuren in het Brusselse bouwwerk kaartenhuis aandienen.

Daar boven op kwam het lokkertje dat een lidstaat €10.000,- krijgt per opgenomen migrant. In Nederland kost een migrant al gauw €36.000,- (per jaar), maar in Oost en Zuid-Europa kan dat ongetwijfeld voor een stuk minder. Echt veel geld zullen ze er echter zelfs in Griekenland en Bulgarije niet aan over houden, zodat je je af vraagt of dit bod nog omhoog zal gaan. Uiteindelijk is het een soort overname gevecht.

Elsevier meldt dat er in aanvang een soort vrijwillig getal kan worden opgegeven. Maar Brussel kennend zou het met die vrijwilligheid snel afgelopen zij als de volgende stormloop op de Europese grensgebieden begint. Maar het Slowaakse voorzitterschap werd ook door Elsevier geciteerd met de kristalheldere uitspraak dat asielmigranten zullen blijven shoppen zo lang er binnen de EU verschillende welvaartsniveaus te onderscheiden zijn. Dat lijkt me de spijker op de kop.

Maar de hele discussie over de asielmigratie overschaduwt de essentie van wat het betekenen zou, als de EU op dit gebied de eindverantwoordelijkheid krijgen zou: elke staat die hier aan onderworpen wordt verliest elke mogelijkheid haar laatste soevereine rechten uit te oefenen. Dat is de portee van dit voorstel, en dat is waartegen moet worden gewaakt. DE EU zal dit proberen door te drukken met een waaier aan garanties aan de deze maatregel onwelgevallige Oost-Europese landen. Als het er maar door komt. Want voor Brussel zou dat zulke grote winst betekenen, dat dat het verlies van het UK dankzij Brexit meer dan goed zou maken.