Momenteel is 70% van de Nederlandse wetgeving afkomstig van de EU. Dat betekent dat de gemeenteraden in ons land steeds minder te zeggen hebben, en dat dus onze gemeentelijke democratie verworden is tot een schim van Thorbecke’s wetgeving.

Het Centraal Orgaan Asielzoekers (COA)
De militaire steun door de EU aan allerlei strijdgroepen in de MENA regio zijn een incentive gebleken voor mensen aldaar en elders om hun geluk te beproeven in onze contreien. Het EU beleid dat middels het Schengenverdrag niet alleen ons als inwoners van die landen, maar ook iedere vreemdeling zomaar, zonder tegenprestatie het recht geeft om zich hier tijdelijk of metterwoon te vestigen heeft in korte tijd onze dorpjes en knusse stadswijken getransformeerd van een prettige woonomgeving tot een grote-stadachtige omgeving waar men voortdurend op zijn qui vive dient te zijn. En waar ouders met kinderen vrezen voor de kwaliteit van het onderwijs als de klas van hun kind plots wordt opgevuld met kinderen met trauma’s, taal- en leerachterstand en die een of twee jaar ouder zijn dan gebruikelijk.

En dat alles zonder dat wij de burgers ons daarover democratisch – zoals we dat al zo’n 500 jaar of langer gewend zijn in Nederland in één van de oudste democratieën van Europa, kunnen uitspreken: nl weloverwogen doordat issues maanden voor verkiezingen in alle echelons van een stad bediscussieerd werden: vroeger in bv de gilden, en een halve eeuw geleden nog via bijvoorbeeld de kringen van vakbonden en kerkelijke gemeenten, en uiteraard in de eens bloeiende politieke partijen.

Het COA als indirecte uitvoerder van het EU beleid ‘bereikt’ momenteel in een paar dagen wat in een stad als Rotterdam meer dan een jaar duurt: nl daar lukt het niet om een half dozijn hufterproofe-noodwoningen te plaatsen zonder het leefklimaat in een buurt aan te tasten, terwijl in een paar weken tijd wel overal in ons land zonder rekening te houden met de woonomgeving AZC’s worden geplaatst met tussen de tienduizenden klanten van het COA vaak veel meer hufters, en zelfs zware criminelen.

Privatiseringen
Door EU-wetgeving was er verplichte uitverkoop van belangrijke gemeentelijke instellingen: drinkwater-, elektriciteits-, gas-, woningbouw-, wegenbouwbedrijven, afvalverwerking, musea, theaters, basis- , middelbare scholen, ziekenhuizen, natuurterreinen, goedkope gemeentelijke woningen enz. En zo zijn de gemeentes en dus de burgers hun eigendommen en democratische zeggenschap kwijt geraakt. En dat alles tegen de wil van de overgrote meerderheid van de Nederlanders, want je hoeft geen socialist te zijn om te begrijpen dat essentiële nutsvoorzieningen het beste gedijen door democratische controle. En wat erger is we zijn ook overgeleverd aan buitenlandse neo-liberale kapitalisten en afhankelijk van de hebzucht en willekeur van buitenlandse staten en politici die voor een habbekrats onze aandelen kochten.

Verplichte Europese aanbesteding
De EU verbiedt overheden om opdrachten ondershands te gunnen aan Nederlanders. Diensten vanaf €200.000,- en werken vanaf €6 miljoen moet men publiek aanbesteden in de EU. Dat ondermijnt onze economie: vroeger kon een gemeenteraad bijvoorbeeld een extra fietsbrug laten bouwen door de plaatselijke aannemer die daarvoor plaatselijk (werkloos) personeel in dienst nam. Het door de gemeente gespendeerde geld, leverde soms een besparing op werkloosheidsuitkering op, en in ieder geval vloeide het indirect weer terug in de openbare middelen, omdat het verdiende geld door rolde en via het zogenaamde multipier effect en soms ook de zogenaamde accelerator een bijdrage leverde aan de groei van de lokale economie en ook – als het een beetje meezat – zichzelf terugverdiende via btw, winst- en inkomstenbelasting.

Maar door toedoen van de EU wordt tegenwoordig zo’n uitgeschreven tender bijvoorbeeld gewonnen door een Bulgaars bedrijf, met personeel uit Moldavië met de dubbele Roemeense nationaliteit en vloeien de winsten en een groot deel van de inkomsten het land uit. Maar ondertussen hebben die arbeidsmigranten wel onze schaarse woningen en andere voorzieningen in gebruik en krijgen ze wellicht na afloop van de klus een ww-uitkering en blijven ze hier. En zo zijn door toedoen van de EU investeringen van positief tot economisch en maatschappelijk negatief verworden.

Nog niet zolang geleden was dit sturende economische beleid een belangrijke taak van de gemeenteraad. Kwalijk is verder dat het voor ons MKB vaak veel te ingewikkeld is om met tenders mee te doen, zodat ook nog de grotere en transnationale ondernemingen worden bevoordeeld, en ons land dus zowel door de kat als door de hond wordt gebeten.

EU subsidies sturen het gemeentelijk beleid
Tientallen EU-potjes, waarvan het geld uiteraard verplicht geleverd werd door de belastingbetalende burger in Noord- en West-Europa, zoals de structuurfondsen, met het EFRO voor zielige regio’s en het Sociaal Fonds ESF voor dito mensen, zijn vaak leidend voor initiatieven van een gemeentebestuur. Gemeentebesturen stellen dus hun prioriteiten niet meer op basis van verkiezingsprogramma, of de noden van de bevolking, doch op grond van beschikbare subsidies. De Gemeenteraad is momenteel dus meer een marionet van de EU dan een forum van volksvertegenwoordigers van de eigen gemeente.

EU-subsidies sturen het maatschappelijk debat
Ook voor het georganiseerde volk in de gemeente zijn diverse EU-subsidies beschikbaar, en zo kan het gebeuren dat organisaties zonder maatschappelijk draagvlak, toch omni present zijn vanwege de toelage uit Brussel. De verplichte eigen bijdrage wordt dan bv gefourneerd door particuliere fondsen van financiële boeven en sociale manipulators zoals de Open Society van Soros.

Gehoorzamen aan allerlei EU-richtlijnen
En dan de stortvloed van richtlijnen waar gemeentes aan moeten voldoen, die geld kosten en waarin men dus ook de bevoegdheid kwijt is: aanpassing van gemeentelijke gebouwen aan allerlei veiligheidseisen voor bijvoorbeeld de lift, het ramenlappen, de stroeve vloer in het zwembad, maar ook verplichtingen voor bewegwijzering op de openbare weg, het schone lucht-, milieu- en natuurbeleid en het adequaat ontvangen van Erasmusstudenten die een half jaar komen pret maken op kosten van de belastingbetaler.

Europees Hof te Luxemburg
En of het allemaal al niet erg genoeg is, zijn er buitenlandse rechters uit 28 landen waarvan de meesten onze taal niet eens spreken die uitmaken of onze Nederlandse gemeenteraden de hun opgelegde regels wel netjes hebben gevolgd. Zo spraken ze uit dat het verboden is om in de gemeentelijke jachthaven boten van de eigen inwoners voorrang te verlenen.

Kortom: de Gemeenteraad heeft bijna niets meer te vertellen, want de ondemocratische EU heeft hun werk afgepakt en ingepikt. Het zijn vooral de simpele zaken die zijn overgebleven, dus lijkt het tijd om het aantal volksvertegenwoordigers wat te beperken en hun salarissen te verminderen. Het verder opheffen en samenvoegen van Gemeentes lijkt me geen goed idee: bijvoorbeeld de gemeente Goeree-Overflakkee heeft weliswaar weinig inwoners, maar bestrijkt tegenwoordig het hele eiland dat van oost naar west bijna 60 km lang is. Het is me een raadsel hoe burgers in een gemeente met zulke lange afstanden – waar bovendien maar weinig openbaar vervoer is – de basis van onze democratie zullen kunnen handhaven.

Veel beter is echter dat er in ons land een brede maatschappelijke discussie komt over de vraag of het niet beter is zo snel mogelijk met de EU te kappen, en beslissingen die voor ons van belang zijn gewoon net als een halve generatie geleden door ons zelf te laten nemen en niet door mensen die vaak meer dan 1000 km verderop wonen in de Baltische staten, Lapland, Malta, Guadeloupe of de Azoren. Eigenlijk gewoon dekolonisatie 2.0.

---

Dit artikel verscheen eerder op Polderland