De EU-expansie waar je van tijd tot tijd over hoort is meestal lachwekkend. Bijvoorbeeld die richting Oekraïne, waarbij men Rusland voortdurend de wacht aanzegt.

Iets dergelijks heeft Brussel nu opnieuw aangekondigd:

De Europese Unie wil een belangrijker rol spelen in de landen rond de zuidelijke Grote en de Indische Oceaan. De EU wil daar naar eigen zeggen samen optrekken met anderen die de waarden van democratie en mensenrechten delen, in een regio waarin grootmacht China juist vaak de samenwerking zoekt met andere regimes.

Precies waar iedereen daar op zat te wachten? Kuchekuchekuch. Dus Brussel gaat op voor het logische tegenwicht van China? En wie brengen ze daar voor mee? Niets anders dan hun gebruikelijke poeha:

De EU moet meer gaan “bijdragen aan de stabiliteit, veiligheid, de welvaart en de duurzame ontwikkeling” van de regio, die zich uitstrekt van Madagaskar tot Taiwan en van het Midden-Oosten tot Tonga, hebben de EU-buitenlandministers afgesproken. Dat willen ze doen door er “democratie, de rechtsstaat, de mensenrechten en het internationaal recht uit te dragen”.

Alsof niet al twee weken geleden door president Erdogan duidelijk werd gemaakt hoe dat zich verhoudt tot de realiteit. Onbekommerd schommelt Brussel met wat jokers in de achterzak nu naar de Pacific Rim. Zelfs degenen die er verslag van deden bleken weinig onder de indruk:

Hoe dat precies moet gaan gebeuren laten minister Stef Blok en zijn EU-collega’s nog in het midden. De unie zou meer diplomaten naar deze landen kunnen sturen, er meer geld in kunnen steken en er zelfs marineschepen of militairen naar toe kunnen sturen. De ministers willen in ieder geval handelsakkoorden sluiten met Australië, Indonesië en Nieuw-Zeeland en de banden aanhalen met bijvoorbeeld Maleisië, Thailand en de Maldiven.

Laten we hopen dat het bij ijdele voornemens blijft. Over de oorzaak van deze plotselinge dadendrang op het wereldtoneel werd ook nog een tipje van de sluier gelicht:

Het Verenigd Koninkrijk kondigde onlangs ook al aan zich meer met de zogeheten Indo-Pacifische regio te gaan bemoeien. Veel landen daar vrezen vermalen te worden tussen grootmachten China en de VS. Voor de handel belangrijke scheepvaartroutes zouden ook in het gedrang kunnen komen.

No shit, Sherlock. Over die scheepvaartroutes schrijven we op dit blog nu al al een jaar of zes, en het was al geen groot nieuws toen we er mee begonnen. Je krijgt bijna medelijden met die USA-gezanten, die overal ter wereld nu moeten verdragen dat een EU-gezant opduikt die heftig bevestigend zit te knikken bij alles wat hun mond verlaat. Of heeft de USA kanonnenvoer nodig?

De VS dringen er al langer op aan om samen tegenwicht te bieden tegen de opkomst van China.

Maar aangezien de EU het altijd nodig vindt haar belang te onderstrepen door nuancerende geluidjes te maken bij elke vastbesloten verklaring, vraag je je in gemoede af waar de USA op hoopt? Aan de EU heb je toch niks als het er echt op aan komen zou. Als klonterige bondgenoot tegen Rusland is het eventueel nuttig ze aan boord te hebben, maar in de rest van de wereld kun je ze maar beter in Brussel hebben dan aan je zijde.