Steeds meer lidstaten van de EU worden voor het EU-hof gesleept omdat zij de Brusselse regels voor externe migranten niet voldoende exact naleven.

Juncker, als voorzitter van de EC, dreigt steeds meer landen voor het EU-hof te zullen slepen. Voorlopig blijft het bij dreigen, maar ongetwijfeld zal hij op termijn de daad bij het woord voegen. Het is een klassieker die zo uit Kafka komt, die de EC hier op zal voeren. Uiteindelijk zal blijken dat de EU-staten worden veroordeeld – niet omdat ze iets deden wat in alle opzichten onvermijdelijk werd, maar omdat ze zich niet aan de regels hielden.

En die regels zijn voor de EU belangrijker dan wat dan ook. Een voorbeeld hiervan is het fanatisme waarmee het Europees parlement jaar in jaar uit de meest onzinnige pietluttigheden uitpoept, ondertussen almaar roepend dat dat nodig is om Europa te verenigen. In hun achterhoofden vindt U Napoleon terug, niet de veroveraar, maar de man die de Code Civil in vrijwel heel Europa doorvoerde. Maar hoewel er in de 200 jaar sinds Napoleon in verschillende lidstaten anders met die Code Civil werd omgegaan, is het raamwerk nog overal herkenbaar. is de specifieke uitwerking er van belangrijk? natuurlijk niet. Lokale regels moeten binnen een marge altijd af kunnen wijken – of aanvullingen zijn – op landelijk geldende wetten en regels.

Een formele noodzaak is er voor de bemoeienis van de EU dus niet. Maar ook zonder formele noodzaak ontstaat een probleem, en dat zit hem in de onderlinge concurrentie van staten op regeltjes. En in deze kwestie is het probleem, dat de concurrentie gaat om het ontmoedigen van migranten bij hun keuze voor een bepaalde bestemming.

Dat dit volledig ingaat tegen het begrip vluchteling en het Verdrag van Dublin laat de EU onverschillig – het Duitse schuldgevoel eist dan men de eigen regels in stand houdt, en daarom moet de rest van de EU zich aanpassen zodat Duitsland kan blijven ontkennen dat hun regels onhoudbaar zullen blijken.

Staten voor het EU-hof slepen kan de EC nu wel aankondigen, maar aangezien een batterij handige advocaten in staat is zo’n procedure een paar jaar te rekken, zal het voor deze crisis en wat men er aan moet gaan doen weinig uitmaken. Een juridische aanpak is zinloos, aangezien het een acuut probleem betreft. De oplossing kan alleen komen van een Duits machtswoord, een grote zak geld ter compensatie van tegenspartelende landen of – meest waarschijnlijk – een combinatie van beide.

Toch verwacht ik dat de EC zal proberen de juridische aanpak door te zetten. Want het moet de lidstaten worden ingepeperd, dat Brussel het laatste woord heeft, en dat men zich daarnaar moet schikken. Dat Brussel bij Berlijn in de lijnen loopt vergeet men dan liever, net zoals iedereen dat maar liever doet.