In Amsterdam valt het gehele apparaat nu over Saadia T. heen, die niet alleen te weinig wist van radicalisering, maar vooral zichzelf verrijkte. Naar het patroon hierachter wordt echter geen onderzoek gedaan krijg je de indruk. Dat zal er dan ook wel niet komen.

Het is opvallend dat er een strafzaak tegen Saadia T. wordt begonnen, en de Telegraaf tegen alle gewoonten in haar foto herkenbaar publiceert. Ze is nu immers verdachte? In een sterke zaak ook nog. Dat justitie deze zaak vrij groot opzet is bijna een unicum, dus dat er een voorbeeld zal worden gesteld is evident. Niet dat wat Saadia T. fout deed relatief onbelangrijk was, maar niettegenstaande dat heb ik sterk het gevoel dat ze hier toch als zondebok wordt gebruikt, als bliksemafleider van fundamenteel belangrijker zaken.

Want laten we eens een vraag stellen die niet in beeld is, en dus wordt weggehouden: hoe kon dit zo gebeuren? Ik sta open voor alternatieven, maar ik zie maar twee hoofdmogelijkheden, waarop variatie en combinatie zeker van toepassing kan zijn:

• een onvoldoende aangepastheid van Saadia T. aan de ambtelijke mores die binnen de gemeentelijke organisatie in Amsterdam (dienen te!) gelden. Of
• dat Saadia T. zich perfect aanpaste aan de Amsterdamse gemeentecultuur waarin zij terecht kwam, maar dat men die cultuur liever ‘onder de pet’ wil houden, en zij daarom nu als bliksemafleider moet functioneren.

Dat laatste zou de uitspraak van Fatima Elatik vorig jaar legitimeren, dat het jachtseizoen op Marokkanen geopend was (ik parafraseer). Is dat een vreemde gedachte? Minder dan voor de hand ligt, en alleen daarom moet je er aandacht aan schenken. Want óók vandaag kwam bij de NOS het berichtje langs dat de Amsterdamse politiecommissaris Ad Smit strafontslag krijgt. Héé, ook hier een anomalie: Smit wordt met zijn volledige naam genoemd. Dat is een signaal dat iedereen wordt aangepakt, niet alleen Saadia T. Of het waar is?  We zullen zien.

Maar als we even terug gaan naar die twee hoofdmogelijkheden, dan zien we dat in het eerste geval Saadia T. nooit had mogen worden aangesteld! Ook dat wijst op mankementen binnen de Amsterdamse gemeentelijke organisatie. Op zijn best betekent dat dat men het hoog houden van de ambtelijke mores minder belangrijk vond (en vindt!) dan een ogenschijnlijke integratie van Marokkanen in het stadsbestuur. Mensen die qua morele opvattingen dus onvoldoende geïntegreerd zijn. Die daarvan ook verder niet werden doordrongen – dat zou immers maar discriminatoire tendensen suggereren.

Tenzij Sadiaa T. natuurlijk die ene rotte appel is – maar dat is door het optreden van Fatima Elatik de afgelopen jaren voldoende gelogenstraft. Niet alleen deed zij wat zij wilde in haar toenmalige appanage in Oost, maar de gehele regerende Amsterdamse PvdA/GL-kongsi beschermde haar daarbij. Het aanstaande ontslag van commissaris Ad Smit – die zelf vindt dat hij niets fout, niets vreemds heeft gedaan, suggereert nog eens dat het probleem in Amsterdam dieper zat. En dan zal het er dus nog wel zitten, want er lijkt verder nauwelijks aandacht voor te zijn.

Dat Saadia T. nu stevig wordt aangepakt is mooi, maar het is niet voldoende. Het proces waarbij zij ongetwijfeld een stevige douw zal krijgen zou niet het eindpunt moeten zijn, maar het begin van een dieper onderzoek naar de mankementen van een gemeentelijke organisatie die jarenlang door een bepaalde politieke richting als haar achtertuin werd beschouwd, met alle gevolgen van dien. Zo lang dat niet gebeurt is het proces tegen Saadia T, niet meer dan een schaamlap waarachter het echte feest gewoon door gaat. Een feest, waarbij de belangrijkste dirigenten zo nu en dan wat minder belangrijke figuren offeren ten einde hun eigen straatje schoon te houden.

Bekend is dat binnen de Nederlandse Regentenpartij Amsterdam exclusief eigendom van PvdA en GroenLinks was. Zo lang die put niet volledig wordt leeg geschept, is een proces als tegen Saadia T. weinig meer dan een vorm van ultieme discriminatie. Ook dat Fatima Elatik – die veel dieper in de PvdA zit en haar vriendin Saadia T. binnenloodste – voorlopig buiten schot blijft bewijst dat. Wie vist op stekelbaarsjes zal nooit een stevige snoek binnenhalen.