En wat is de lakmoesproef van een vrije, niet-partisane pers? Een vrij internet, maar dat kan de partisane MSM zich om financiële redenen niet veroorloven! Derhalve is zij gedoemd tot de keus tussen slavernij en van honger sterven.

Tegenwoordig heb je drie soorten berichtgeving:

• Belachelijk vet betaalde overheidsvoorlichters die de Haagse burelen van alle ministeries als luizenkuddes bevolken opdat de nieuwsconsument zich het hoofd kan blijven krabben
• MSM-journalisten op diverse niveaus (meestal afkomstig van SvJ), werkend bij lokale sufferdjes, via verbazingwekkend omvangrijke regio-omroepen tot en met de NOS en de laatste gedrukte kranten en tijdschriften.
• En de luizig betaalden die het nieuws becommentariëren, variërend van reguliere columnisten tot GeenStijl en helemaal onderaan mensen als yours truly

Categorieën 1 en 2 kijken diep neer op categorie 3. Terecht, als beloning de maatstaf is. Categorie 3 kijkt met al even veel dedain neer op die van 1 en 2, vanwege dat ze de veronderstelde ziel van hun beroep verkochten voor een vette beloning, en dus al minstens zo terecht op basis van de aangevoerde gronden.

Dè lakmoesproef zit op dit moment een celstraf van 50 weken uit in een cel in het UK, al lijkt zijn uitlevering aan de USA (via Zweden) moeilijkheden te geven. Ik ben niet blind voor de minder prettige kanten van Julian Assange; en ja, soms kan een overheid niet anders dan zaken verzwijgen wil ze functioneel blijven. Maar een reactie als tegen Assange is niet alleen over de top, het voorspelt weinig goeds voor de journalistiek in het algemeen. Zo mogelijk nog pijnlijker is dat de reguliere media Assange en zijn predicament effectief doodzwijgen – hij heeft teveel tegen de haren van het door hen gewenste discours in gestreken; veel journalisten houden hem medeverantwoordelijk voor de nederlaag van Hillary Clinton tegen Donald Trump in 2016. Dat die kleinzieligheid ook bezig is hun vak te gronde te richten? Collateral damage, mesdames et messieurs. Faites vos jeux. In Nederland betekent dat dat we worden vergast op een veilig diepgravend onderzoek naar onbelangrijke personen. Want dat de EU Assange evenmin moet is een publiek geheim, en daar zjn onze MSM uitermate gevoelig voor.

Intussen wordt Assange van alles en nog wat beschuldigd, en die zullen – indien grotelijks onweersproken – tot strengere maatregelen leiden. De EU met haar commissie mediatoezicht die zo niet heten mag is er maar een voorbeeld van. En met het de facto verval van de persvrijheid komen meer vrijheden onder druk te staan. Onvrijheid is nooit meer dan één generatie weg, ingewikkelder is het niet. De ironie is aan politici niet besteed. De Britse minister van Buitenlandse zaken verdedigde deze week de noodzaak van het verdedigen van journalisten opdat zij hun werk kunnen doen. Dat zijn ministerie zich tegelijkertijd buigt over de beste manier om de USA-Deep State ter wille te zijn die het hoofd van Assange eist is niet meer dan een vervelend detail van een leuke baan die aanzien en verdere carrièrekansen brengt.

Er zijn mensen die zich beginnen te realiseren waaraan ze meewerken, maar ze zijn zeldzaam en lijken nog te weinig medestanders te vinden binnen de circuits waar dat nodig is. En ook dat is een probleem in een tijd waarin de jacht op de volgende carrièrestap van groter belang is dan hoe je die stap maken kunt. Voor Assange geldt vooral dat hij afhankelijk lijkt te worden van de publieke opinie. Daar zit schot in, maar veel helpt het allemaal nog niet.

De toekomst
En aangezien kinderen de toekomst zijn, wordt steeds meer aandacht besteed aan hoe kinderen op school te kneden. Soms lijkt het jeugdjournaal iets objectiever zelfs dan het 8 uur-journaal, maar dat is niet meer dan schijn. Herinner u hoe de Zwarte Piet-discussie wordt verslagen, hoe het klimaatspijbelen werd toegejuicht. Kritische kinderen, maar met een bepaald soort kritische beleving? De laatste klimaatspijbelactie op de Amsterdamse op de Amsterdamse Dam gaf het antwoord: honderden kinderen in de tienerleeftijd, en ze waren zo goed als allemaal wit en blond. Ik wist niet dat er nog zoveel van die leeftijd in Amsterdam woonden. De klimaathoax werd al vanaf het begin van de jaren negentig aan de man gebracht via het razend populaire computergame Civilization (1 t/m 4), waarin tegen het eind van het spel de Global Warming ongenadig toesloeg als je niet netjes met je wereld om ging. Met moderne videogames is dat al niet beter, al wordt het vaak iets sluwer vermomd.

MH!7 & politieke belangen
MH17? Van hetzelfde laken een pak. Wie niet zien wil dat het verhaal dat onze regering ophangt niet deugt, wil het niet weten ook. En dan komt er iemand die ook belangen heeft maar niet met het hier heersende discours vergiftig is die vragen stelt, en die wordt dan weggezet als complotdenker. Ware het niet dat we dat tegenwoordig niet meer zeggen omdat we beseffen dat het racistisch is, maar het ontbrak er weinig aan of Dr. Mahathir was weggezet als een stomme koelie die zich niet bemoeien moet met dingen waarvan hij geen verstand heeft. Het wordt niet gezegd, maar de toon – altijd de toon – is alles zeggend.

Want het grote gevaar is dat je zo eindigt als in de USA te gebeuren staat. President Trump blijkt met zijn verzet tegen de macht van de Amerikaanse progressieve MSM ook de stoot te hebben gegeven tot een onderzoek naar de tech-bedrijven van Sillicon Valley. Google, Facebook en Twitter lieten zich afgelopen jaren door mainstream politici al dwingen tot censureren van hun gebruikers, en die ontwikkeling lijkt nu door te zetten naar verscherping van toezicht op hun handel en wandel. Formeel is dat een onderzoek dat zich specifiek zal richten op de monopolistische trekjes van die bedrijven, maar naar breidel en censuur is de stap daarna maar klein. En aangezien het maar een van de weinige onderwerpen is waar beide grote Amerikaanse politieke partijen het over eens zijn, is er alle tijd zich er mee bezig te houden.

Het zal dan niet in de eerste plaats gaan om wie er de meeste last van ondervinden, maar zal zich richten op de macht die verbonden is met de alleenheerschappij binnen een bepaald territorium van het internet.

Maar als overheden macht over het internet verwerven, wie kan dan nog garanderen dat informatiestromen er vrij en ongehinderd vloeien? Uiteindelijk krijgt dan iedereen die afhankelijk is van vrije opinievorming daar last mee.

---

Dit was het laatste deel van deze korte serie. De rest kunt u hier vinden.