Dat was gisteravond toch wel weer een opvallend nieuwtje op GeenStijl. De loopjongens van het edele span Rutte/Koenders hadden geïnformeerd of de mensen achter het GeenPeil-referendum niet eens wilden komen pràâàhten. Met Markie en Bêhgtje. Over hoe het nu verder moet met de uitslag van dat referendum.

Enfin, ze gaan niet. Net zo min als Thierry Baudet of de andere mensen van het Forum voor Democratie (FvD). Want deze mensen hebben een haarfijn beeld van hun rol in het geheel van het GeenPeil-referendum, en voldoende ruggegraat om niet voor eigen gewin te gaan. Want dat is wat de gedane uitnodiging feitelijk behelst: het verschaffen van een alibi aan de regering om de oekazes uit Brussel te kunnen uitvoeren. Bijvoorbeeld door na lang overleg besluiten dat het FvD niet voldoende constructief is om mee te kunnen werken, maar er eerst wel een basis onder leggen door een paar weken te ‘onderhandelen’. Dat de tegenstemmers begrijpen door wie ze verraden zijn, en dat dat de regering NIET is.

Het FvD en bondgenoten weet dat het daarvoor geen enkel mandaat heeft, en natuurlijk weet de regering dat ook. Maar Rutte c.s. zijn wanhopig op zoek naar mensen die ze kunnen framen als de schuldigen van de politieke afstraffing die de Nederlandse elite kreeg op 9 april. In ieder geval als schuldigen van de politieke ellende die er het gevolg van is. Nog korter gezegd: de stadhouder zoekt een zondebok.

Rutte ontpopt zich meer en meer als de stadhouder van een Brusselse dictatuur. Heel herkenbaar, aangezien het ontstaan van Nederland op precies ditzelfde proces valt terug te voeren. Wat was er gebeurd als stadhouder Willem de Zwijger van Holland, Zeeland en Utrecht – uit naam van koning Filips II – zich keurig aan zijn taakomschrijving had gehouden? Hoogstvermoedelijk had hij zijn gewesten gezwind moeten verlaten om aan de volkswoede te ontkomen. En als dat ontkomen niet was gelukt aarzel ik tussen een brandstapel of het lot dat Johan de Witt honderd jaar daarna alsnog overkwam. Regeren over onwillige onderdanen valt niet altijd mee.

Het is overduidelijk dat Mark Rutte weigert te doen wat op 9 april de wet hem voorschreef. Niet verrassend, maar de rel die daarvan het gevolg zou zijn maakte het a) voor iedereen klip en klaar wat de moderne verhoudingen in Nederland geworden zijn. En b) het zou mede daarom nog wel eens de stoot van Brexit extra impact hebben kunnen geven. Met nog slechts twee weken te gaan tot 23 juni lijkt het niet dat extra-EU-ellende in Nederland de zaken voor Cameron c.s. nog erger zullen kunnen maken dan ze al lijken te zijn, dus is de regering-Rutte piepend en zuchtend begonnen te redden wat er te redden valt.

En dat is wat ons betreft dus: niks. Als Brexit de EU uiteen doet kletteren trek ik een fles champagne open. Want dat brengt een vertrek van Nederland uit de EU zoveel dichterbij, dat in ieder geval een ontmanteling van de staatkundige pretenties van de incompetente hotemetoten in Brussel onvermijdelijk wordt. Mogelijk komt dan de weg vrij voor een betere Europese samenwerking, misschien moet de EU eerst tot de grond worden afgebroken alvorens van de grond af opnieuw te beginnen. Welk scenario het beste zal zijn kunnen we nu nog niet overzien, maar het is belangrijk dat het begin wordt gemaakt.

Dat houdt ook in dat Rutte voor een keus is komen te staan die hij hoopte te vermijden toen de regering begin april besloot de uitslag van het referendum een paar maanden op ijs te zetten. Toegeven aan de uitslag of twee derde van de bevolking straal negeren, beiden durfde hij niet aan. Maar hij heeft de zaak daarmee toch erger gemaakt dan hij vooraf lijkt te hebben beseft: door een beslissing twee maanden uit te stellen heeft de regering voor het oog van de natie heel opzichtig de wet genegeerd. Het is iets dat weinig mensen zullen vergeten.

In retrospectief was de enige kans van Rutte c.s. een grote overwinning van Remain in Brexit. Nu het tegengestelde lijkt te zullen gebeuren, en met een EC-voorzitter die voortdurend stomdronken èn wanhopig door de gangen van het Brusselse Berlaymont dwaalt, is hij elke rugdekking kwijt. Stadhouders zijn gewoon zetbaasjes – wie het nog niet wist ziet dat nu kristalhelder uitgespeld.

Rutte – als de zwakke bestuurder die hij is – zoekt bescherming tegen een opstekende storm, waarvan hij weet dat hij haar niet eenvoudig zal kunnen overleven. Hoe dat er uit gaat zien in maart 2017 is anyone’s guess, maar het is vrij schieten voor de overige partijen op de verantwoordelijken van VVD en PvdA. Die kunnen dan inderdaad maar beter alvast het land te paard verlaten.