De natte droom van de EU is een federale unie van staten die wordt geregeerd door technocraten. Zo nu en dan gebeurt dat al.

Eerst iets wat U wellicht minder bevallen zal: in zekere zin is een technocratische regering waarvan de leden niet rechtstreeks voortkomen uit het parlement mij geen gruwel. Integendeel. De directe binding tussen bewindspersonen en parlementariërs levert meer ongelukken op dan dat zij voorkomt, naar mijn bescheiden mening. En het is de meest zuivere vorm van de Trias Politica die er eigenlijk is. In de huidige vorm van de westerse democratieën is de verwevenheid van de Wetgevende en de Uitvoerende macht één van de grote problemen in de manier waarop wij worden geregeerd. Dat we dat niet altijd zo bezien is een ander punt – gewenning is hierbij blijkbaar van groot belang.

De nuance die bij bovenstaande moet worden gemaakt is, dat de definitie van een partijloze technocraat schreeuwend moeilijk is. In de praktijk zal het neerkomen op het wensen van een egaal zwart hermafrodiet schaap met witte poten en een oranje bef. U ziet wat ik bedoel. Doordat de gehele samenleving is gepolitiseerd, is het vinden van neutrale mensen die relatieve buitenstaanders zijn een onmogelijkheid geworden. De moderne informatiestromen garanderen dat iemand binnen een paar dagen volledig op de hoogte kan raken van de belangrijkste politieke strijdpunten van het moment, en er zich een mening over vormen.

Dit alles indachtig, is het alleen mogelijk een technocratische regering te vormen in een land waar over de grote lijn overeenstemming is, maar de invulling van de details problemen geeft. Zoals bijvoorbeeld in een relatief nieuw EU-land waar men nog niet de ‘zegeningen’ van de euro ervaren heeft. Zoals Roemenië.

Roemenië heeft sinds dinsdag een zakenkabinet. En aan de samenstelling zien we precies wat de problemen zijn met de mogelijkheid van een zakenkabinet in de Nederlandse context.
De premier is een voormalig Eurocommissaris Landbouw.
Hij heeft Anca Paliu Dragu, voormalig functionaris van het Internationaal Monetair Fonds en ex-analist bij de EC, het ministerie van Financiën toebedeeld.
Een voormalig diplomaat Lazar Comanescu is minister van Buitenlandse Zaken.

Die diplomaat klinkt logisch als benoeming, hij was ook eerder minister van Buitenlandse Zaken. Maar zijn CV leest als een perfect voorbeeld van een EU-gelovige. Niet altijd een reden iemand niet in te zetten op zo’n post, maar dat opgeteld bij de eerder genoemde figuren toont een patroon. Het zijn ook de sleutelposities als het gaat om de omgang met de EU.

Het is de bedoeling dat het zakenkabinet een jaar regeert en er in de herfst van 2016 verkiezingen komen. De hoop is dat de Roemeense bevolking dan een duidelijke keus maakt tussen liberalen en sociaaldemocraten. De afgelopen 15 jaar schortte het daaraan geregeld.

Zoals gezegd, in een land als Roemenië is het geen gek idee in een overgangsfase een zakenkabinet te benoemen. Ik vraag me alleen af, wat dit zakenkabinet nog meer zal inbouwen. Of deze mensen voldoende het Roemeense belang op het oog hebben, of dat de belangen van de EU zullen prevaleren? De laatste generatie door de EU gepropageerde regeringsleden voor verschillende staten geven wat dat aan gaat geen reden tot enthousiasme. De attitude ten opzichte van redelijke Hongaarse reacties op de asielmigratiestromen is daarvoor een goed voorbeeld, en geen incident.