Dat het moeilijk te vermijden is dat je na verloop van tijd een liefde of diepe afkeer ontwikkelt voor je vaste onderwerpen snap ik nog. Maar waarom de NOS bij herhaling mensen naar Brussel stuurt die daar voortdurend hijgerig èn gewillig de spreekwoordelijke dijen spreiden is me een raadsel.

De NOS-correspondenten zouden zelfs binnen D66 nog de linkervleugel vormen van het pan-Europeanisme, mits ze verstand van politiek zouden hebben. Dit even ter illustratie van het geestelijk (intellectueel zou ik graag zeggen, maar dat is niet van toepassing) masochisme waarmee elke uiting van de Brusselse moloch door hen wordt begroet.

Na de verdwijning van Chris Ostendorf uit Brussel was er een kort moment dat je dacht dat er verbetering zou kunnen komen, maar nee, toen bleek daar intussen Arjan Noorlander te zijn gearriveerd. En ere wie ere toe komt, de autoprostitutie van Noorlander is nog een graadje erger dan wat Ostendorf ooit wist te etaleren. Je hoort de druppels kwijl bijna op de tegels uiteen spatten als hij Frans Timmermans interviewt.

Timmermans stelt dat bij het opstellen van de nieuwe begroting ook naar de spelregels gekeken moet worden. “Je moet zeker zijn dat het geld verstandig wordt uitgegeven. Dat vind ik heel normaal. Dus kunnen we regels opstellen waarbij we zeggen: de rechtstaat en het beschermen en handhaven van die rechtstaat is mede onderdeel van het beoordelen of je geld krijgt uit de EU-fondsen.”

Abjecte nonsens, even hypocriet als aantoonbaar onjuist. Maar Arjan N. krijgt geen kritisch vraagje over de bleke lippen.

Enfin, als iemand jou vraagt eens uit te leggen wat je bedoelt met ‘staatsomroep’, dan is een kort moment van een dergelijk interview als waarnaar ik hierboven linkte voldoende om duidelijk te maken hoe erg het is: elk nadeel hep z’n voordeel zeiden we vroeger op het Johan Cruijffplein.

Maar, is dat geslijm soms een carrièremove? Dat dacht ik een tijdje, maar de verschijning van Chris Ostendorf bij werkelijk het meest zielige soort nederige verslagjes zette me op het juiste spoor: het is het alternatief van een strafkamp. Iemand moet het doen, en kritiek op de EU mag niet. Zodat, als je – via meiske In ’t Veld? – heel goede rapportcijfers krijgt van de Europese Commissie voor je verrichtingen, je mag solliciteren als Langs-de-Lijnverslaggever voor korf- en handbal. Dan kan je echte carrière eindelijk beginnen.

Sadisme is sinds het overlijden van de edele markies wiens naam het draagt niet meer wat het ooit was, maar masochisme blijkbaar wel.