De steeds steviger confrontaties Rusland en USA lopen uit de hand, zelf binnen de EU begint dat gevoel te ontstaan. En het probleem zit binnen de USA.

Het probleem binnen de USA zijn de neo-neocons die sinds de val van de Muur sterk aan kracht en invloed hebben gewonnen. Zonder al te zeer terug te kijken op hun eigen falen in Irak en Afghanistan zetten zij nog steeds de politiek door die er impliciet op neer komt dat de USA de politieman van de wereld spelen moet. Die politiek leidde sinds 1989 al tot een onuitgesproken coalitie met veel islamitisch georiënteerde regimes, en dat alles geredeneerd vanuit de hoop Rusland ooit zó te knechten dat het nooit meer een gevaar voor de USA zal vormen.

Niet alleen is dat een infantiel gedachtepatroon – China bewijst momenteel al dat er altijd een grote tegenkracht zal opstaan tegen de dictatuur van één land, maar het heeft geleid tot een gevaarlijk spelletje dat de islam in veel landen meer invloed gaf dan wenselijk is – al lijkt men dat in die kringen te beschouwen als collateral damage.

President Trump is een uitgesproken tegenstander van deze idee, en dat is dan ook de belangrijkste reden dat er tegen hem zoveel weerstand is. Binnen de Amerikaanse elite is de gedachte dat Rusland dè vijand is namelijk vrijwel onomstreden. Die elite heeft echter nog steeds ene overgrote meerderheid binnen het Amerikaanse Congres. Niet voor niets sprak Trump gisteren uit dat het Congres de belangrijkste reden is voor de slechte verhouding met Rusland.

,,Onze relatie met Rusland staat op een historisch en gevaarlijk laag punt. U kunt het Congres bedanken, dezelfde mensen die ons niet eens gezondheidszorg kunnen geven”, sneerde Trump.
Het Congres besloot eerder om sancties tegen Rusland in stand te houden en uit te breiden en om de door Trump verfoeide Obamacare niet af te breken.

De meest recente wet die Congres-breed hierover werd aangenomen deed hij af als:

Trump ondertekende woensdag tegen zijn wil een wet over nieuwe sancties tegen Moskou. Trump zei dat hij de wet had ondertekend ,,voor nationale eenheid”, maar dat die wel ,,heel erg gebrekkig” is geformuleerd en passages bevat die ,,in strijd met de grondwet het gezag van de president aantasten”.

Hij heeft volkomen gelijk, ook in de zin van de Amerikaanse grondwet en de bevoegdheden van de president, maar zal dat voorlopig niet krijgen.

Dat zelfs binnen de EU begint door te dringen dat dit allemaal niet verstandig is, was te zien in een waarschuwing die het tandeloze monster EU via EC-voorzitter Juncker:

Jean-Claude Juncker, de voorzitter van de Europese Commissie, wil dat de Verenigde Staten eerst met Europa overleggen voordat zij nieuwe sancties tegen Rusland afkondigen. Juncker waarschuwt voor tegenmaatregelen als Europese bedrijven worden getroffen.
(..)
De voorzitter van de Europese Commissie liet eerder weten dat de sancties van Amerika geen warm onthaal krijgen in Brussel. Juncker zegt in een interview met nieuwssite Politico dat de EU direct zal terugslaan, als blijkt dat Europese bedrijven het slachtoffer worden van de Amerikaanse sancties tegen Moskou. Hiermee doelt hij op de pijpleiding Nord Stream 2, die gas uit Rusland naar Duitsland moet vervoeren. De pijpleiding is nog in aanbouw.

Die verwijzing naar de pijpleiding in aanbouw is bijna grappig. Ook Juncker weet dat de Syrische burgeroorlog werd begonnen om juist die pijpleiding overbodig te maken. De Russische interventie aan de zijde van Assad sinds september 2015 boorde die hoop de grond in, en nu moet men in Brussel hopen dat de USA hen toestaat voortaan gas uit Rusland te betrekken. Dit plaatst trouwens ook de vrij wanhopige zoektocht naar directe alternatieve energiebronnen in een ander daglicht.

Het is eenvoudig te lachen om de hulpeloosheid van de EU hiermee, hoe terecht ook. Maar tevens mis je de generatie politici die de echte Koude Oorlog nog hebben meegemaakt in de Amerikaanse politiek – die daarom een verknipt beeld heeft van het voordeel van de islamitische kaart tegen over de veronderstelde Russische dreiging.

Een gevolg is dat beide zijden elkaar totaal niet meer vertrouwen. Zelfs tijdens de Koude Oorlog wisten beide zijden zo ongeveer wat ze aan elkaar hadden, maar ook dat lijkt verdwenen. De licht paniekerige berichtgeving over de grote vierjaarlijkse Russische militaire oefeningen aan de westgrens zijn er een zoveelste voorbeeld van:

Moscow is assembling up to 100,000 troops for a massive deployment along NATO borders, the New York Times reported Tuesday.

The buildup is part of a military exercise called Zapad, or Russian for “west,” which is held every four years, according to the Washington Post. This year it will be held in Belarus, the Baltic Sea, parts of western Russia, and Kaliningrad, the New York Times said.

Moscow, however, told NATO that less than 13,000 troops would take part in the exercise, according to The Times. It also said that observers would be allowed if it exceeded that number, abiding by the Vienna document, a Cold War-era treaty that requires observers for exercises involving more than 13,000 troops.

(..)

“People are worried this is a Trojan horse,” US Army Gen. Ben Hodges told Reuters in July. “They say, ‘We’re just doing an exercise,’ and then all of a sudden they’ve moved all these people and capabilities somewhere.”

Eén van de wijsheden tijdens de Koude Oorlog was, dat een te hysterische reactie grote ongelukken kon veroorzaken. Dat men die wijsheid vergeten blijkt is een heel veeg teken. Juist dat was hoe de Eerste Wereldoorlog uitbreken kon.