Charles Hugh Smith – on Secular Inflation
Charles Hugh Smith waarschuwt in dit interview tegen een periode van langzaam maar onweerstaanbaar stijgende prijzen, de zogeheten secular Inflation.
Secular inflation wordt door Wiki gedefinieerd als:
In economics, secular inflation is a prolonged period of gentle or mild price increases. Secular, or chronic, inflation is basically creeping inflation that continues to persist over a long period of time. Creeping inflation is the gradual, rather than drastic, increase in prices. Although most commonly used to describe a mild inflation rate, secular inflation can be used to describe most inflation rates that are spread over long periods of time. This type of inflation can be consistent (without many downward movements) or intermittent (occurring at regular intervals)
Causes
Friedrich-Karl Lage, the economist credited with coining the term secular inflation, described three causes for secular inflation. These are: outside influences, the wear-and-tear on money-stabilizing institutions, and human conduct. Other factors contributing to secular inflation are production and distribution, as costs of production and investments that take a long time to mature prolong rising prices and inflation rates. A final cause of secular inflation is consumption behavior, especially when people live beyond their means as a result of the Duessenberry effect
Publicatie 26 augustus
“waarschuwt in dit interview tegen een periode van langzaam maar onweerstaanbaar stijgende prijzen, de zogeheten secular Inflation.”
Dat hebben we al sinds het einde van de Eerste Wereldoorlog. Zijn waarschuwing is wat aan de late kant. Bovendien hoor ik waarschuwingen voor inflatie, mogelijk hyperinflatie, al zeker sinds het jaar 2000. En we hebben het complete inflatoire rampscenario zien passeren: de rente naar nul en zelfs regelmatig negatief, daarnaast massieve hoeveelheden kwantitatieve verruiming. Nog altijd geen zware inflatie, laat staan hyperinflatie. De situatie die we hebben laat zich het beste omschrijven als biflatie: prijsstijgingen voor aandelen en onroerend goed, maar constante salarissen en grondstoffenprijzen.
De inflatieroepers missen wat en wel dat er meer krediet dan geld in omloop is. Krediet wordt uit het niets geschapen en verdwijnt ook weer in het niets bij afbetaling of faillisement. Krediet kent daarmee zowel een inflatoire als een deflatoire component.
Dit alles laat onverlet dat het financiele systeem rammelt als een oude schoolbus en een dezer dagen het loodje legt. Dat zal eerder een deflatoir dan een inflatoir gebeuren zijn. Overheden zullen hun CBDC introoduceren (never let a crisis go to waste), maar gelukkig wordt er ‘as we speak’ een nieuw en beter financieel systeem uitgerold in de crypto wereld. Het lijkt mij verstandig daarop voor te sorteren. Maar ik begrijp dat voor sommige financiele mastodonten dit te snel een stap te ver in de moderniteit is, terwijl ze hun gouden muntjes oppoetsen.