Carolyne de Gruyter – gedachtegoed met morbide connotatie
NRC Handelsblad vertegenwoordigt en verspreidt veel dat intellectueel ondoordacht is, maar wel heel ideologisch gemotiveerd. Zoals Carolyne de Gruyter.
Carolyne de Gruyter, columniste bij NRC Handelsblad stelt in een paginagroot artikel “Corona brengt EU-landen nader tot elkaar”: dat “Corona brengt Europa juist dichterbij”.
De Gruyter meent voorts dat ”de Europese Unie ontwaakt geopolitiek met dank aan het Corona-virus.” De NRC artikelen van De Gruyter worden gekenmerkt door een verlangen naar macht voor Europa. Europa moet kunnen opboksen tegen de wereldmachten. Dit is een idée-fixe, zie de inertie om een politieke positie in te nemen inzake dossiers als Wit-Rusland en Turkije. Zelfs een uitspraak lukt niet! De EU is een politiek tandeloze tijger. Laten we daar nu eens een keer eerlijk over zijn en het zal nooit anders worden zolang de lidstaten soeverein zijn, tot in eeuwigheid, wat mij betreft. Dream on!
De Gruyter heeft het graag over de geopolitieke mogelijkheden die de Europese Unie heeft via de uitbreiding van dit imperium. Haar geopolitieke wereldbeeld kent een morbide connotatie. Ik heb haar gevraagd of haar geopolitieke gedachtegoed in de (zeer bedenkelijke, veelal fascistoïde) traditie staat van bekende geopolitieke denkers als Alexander Dugin, Carl Schmidt, Herman Wirth, Rudolf Hess, Alain de Benoist en Karl Haushofer. Ik moet daar nog het antwoord op krijgen…
Om Europese macht te krijgen is het inderdaad nodig dat er een zekere afbakening komt qua landen die tot Europa en de Europese Unie gerekend kunnen worden. Maar er is nog steeds geen sterveling die het weet, anders dan dat we zeker weten dat Afghanistan niet bij Europa hoort en geen kans maakt tot toetreding. Ze constateert impliciet dat er geen Europese identiteit bestaat. Dat is volkomen juist. Er zijn uitsluitend nationale identiteiten, meestal afgebakend door taal. De enige macht die de Europese Unie heeft is die van de interne markt, mogelijk de grootste ter wereld. Die macht moet gekoesterd worden, en niet in de weg gelopen worden door mensen die (tevergeefs) opzoek zijn naar een geopolitiek imperium.
Nu meent Carolyne de Gruyter dat door Corona de Europese landen (niet Europa) juist dichter bij elkaar komen, met name vanwege het Herstelfonds. Ik denk het ‘juist’ niet! Dit fonds zou volgens haar in ‘solidariteit’ (daar is ie weer!) tot stand zijn gekomen. Daar valt natuurlijk veel op af te dingen. Het was een afgedwongen solidariteit, want anders zou de Zuidelijke landen failliet gaan en zouden we ‘nog veel verder van huis zijn’. Het was een perverse solidariteit, een morbide solidariteit, die ik en anderen uitvoerig op de pagina’s van deze site becommentarieerd hebben. Er is ook gesteld dat we “wel solidair zijn met Zuid Europa, maar niet met onze zorgmedewerkers”.
We zijn wel solidair met Zuid-Europa maar niet met het aardbevingsgebied Groningen. Zonder dat een inspecteur langs is geweest om te beoordelen wat de schade is worden de meldingen afgewezen. Het gaat hierbij niet om haarscheurtjes maar ook om woningen waar geen muur meer zonder scheur is, verzakkingen, zodat bewoners zich afvragen of ze nog mogen wonen of alleen maar de schade mogen melden van overheidswege opgelopen. De overheid is onbetrouwbaar, meer dan schandalig! Dit voorbeeld geef ik om aan te duiden hoe krom het is als we het over ‘solidariteit’ hebben. De Gruyter lijkt enkel Europese solidariteit te kennen.
Dan is er ook nog het gebrek aan solidariteit met landen die leeglopen vanwege de Europese Unie. Bulgarije en Roemenië zijn (nog) geen Schengenlanden, maar hun onderdanen mogen sinds 2013 vrij bewegen door alle EU landen. Bulgaarse en Roemeense vakbonden willen hogere lonen voor hoog opgeleide krachten om hen voor het land te behouden, tevergeefs. Het verwoest de sociale infrastructuur van die landen.
Voor de landen die wel lid zijn van Schengen (met name Hongarije) zorgt dit eveneens voor een braindrain. Hoe komt het dat door degenen die zo enthousiast zijn over de EU nooit over dat essentiële disruptieve effect van dit imperium gesproken wordt? Maar wel zoveel meer over ‘solidariteit’. De open arbeidsmarkt en Schengen lijken exact het tegendeel daarvan. Men is toch sociaal invoelend en empathisch? Waarom hier dan niet? Waarom zo selectief als het om solidariteit gaat? Is dit wel oprecht? Het lijkt er niet op.
We kunnen na zoveel jaar Schengen en euro twee zaken constateren:
- open arbeidsmarkten in de EU verwoest de sociale infrastructuur van de landen met lage lonen en relatief zwakke professionele arbeidsmarkt. De arbeid stroomt naar plaatsen waar de lonen en professionaliteit het hoogst is
- de euro verwoest de financiële infrastructuur in de EU: er ontstaat een schuldenunie, moral hazard[1] .Vermogen wordt dwangmatig getransfereerd naar plaatsen waar de financiële en sociale infrastructuur het zwakste is.
Men hoeft geen briljante econoom te zijn om te constateren dat de EU een aantal bruggen te ver is gegaan. Hoe onlogisch is het dan om voort te gaan op het geopolitieke dit pad en nog eens een aantal bruggen verder te gaan: overdracht soevereiniteit en politieke unie in het verschiet. Hier staat je verstand bij stil! Of is dit ‘populisme”?
Carolyne de Gruyter besluit haar artikel met een mooi citaat van schrijfster Carry van Bruggen (1881-1932):
“De mens zoekt altijd eenheid maar als hij te veel één wordt met anderen, verliest hij zijn eigenheid. Daarom heeft hij altijd onderscheid nodig en wil hij altijd het verschil met anderen markeren. Distinctie, anders dan anderen zijn, is de voorwaarde van ons zelfbehoud, daarom streven wij naar distinctie”.
Van Bruggen heeft helemaal gelijk. Waar wordt die distinctie het beste gegarandeerd? Uiteraard binnen de nationale grenzen, waar wij het beste ‘op zoek kunnen gaan naar eenheid’ binnen onze eigen cultuur en taalgebied. Maar zo zal De Gruyter dit wellicht niet bedoeld hebben…
Er is sprake van moreel wangedrag wanneer mensen zich risicovoller gaan gedragen, omdat de financiële gevolgen daarvan afgedwongen voor een ander zijn. Moreel wangedrag, wordt ook wel nalatig gedrag of moral hazard genoemd.
Frits Bosch is macro-econoom en socioloog, auteur van “In Holland staat een huis, onbehagen bij de elite” en “Schaft ook Holland zich af?” “Wereld op een keerpunt” ““Feminisme op de werkvloer.
“… anders dan dat we zeker weten dat Afghanistan niet bij Europa hoort en geen kans maakt tot toetreding. ”
Of ze daar bij de EU ook zo over denken? Ik hoop het.
Maar laten we wel wezen, je kunt geen geopolitieke vuist maken zonder militaire macht. En dat kost een heleboel centjes. Zullen ze toch een keer moeten kiezen: alles in het klimaat, naar de vluchtelingen, solidaire miljardentransfers, of een sterk leger. Links in koor: “we kiezen het allemaal en gaan middels MMT de benodigde cetjes daarvoor bijdrukken”.
Die “mevrouw” heeft een kronkel in haar hoofd. Haar wensdenken probeert ze te verklaren met foutieve aannamen. Met het aanhalen van een citaat van Carry van Bruggen lijkt het alsof haar wensdenken wordt bewezen. Helaas ze begrijpt de tekst niet, die juist voor het tegendeel spreekt. Ze zal wel lid zijn van D66 (dit is een aanname van me – slaat eveneens nergens op).
Mooie column.
Zo’n artikel van mw. de Gruyter, is pure “EU”-propaganda.
Je ziet veel bekende figuren dat doen.
Alle dag- en weekbladen zijn in “EU”handen : opgekocht via Belgische subsidies door 2 Belgische uitgevers, met “EU” geld.
Gelijkgeschakelde pers.
Hebben ze geleerd van George Soros en J.C. Juncker.
De EU is bezig met een genocidale, afrikaniserende en islamiserende oorlog tegen Europa, en dit verenigt overal in Europa de krachten die Europa willen beschermen tegen deze afbraak van moderniteit en veiligheid en welvaart en hoge scores in de Human Development Index.