Het Britse High Court heeft vandaag besloten dat het Britse parlement daadwerkelijk moet uitspreken dat premier May Artikel 50 (het uittredingsartikel) mag activeren. Dat compliceert de Brexit weer behoorlijk.

De precieze juridische kant van de zaak is netjes uitgelegd bij GS, dus bepaal ik me tot de politieke kant. Dat gaat niemand meevallen.

De uitspraak is een uitvloeisel van een procedure van het Remain-kamp. Wat dat betreft mogen we ons gelukkig prijzen dat we hier geen Anglo-Saxon Law hebben, want voor Rutte dáár uit was gekomen, waren we weer anderhalf jaar verder voor er zelfs maar iets te ratificeren was geweest.

Er zijn nu twee logische wegen: de Britse regering begint een enorm omslachtig wetgevingstraject, of ze laat het aankomen op een stemming in het parlement met in het achterhoofd dat de wil van het volk veel parlementariërs heilig zal zijn, domweg omdat ze in hun district herkozen willen worden. Curieus genoeg kan May er niet het lot van haar regering aan verbinden omdat dat die val zou kunnen forceren. Niet dat de Conservatieven die verkiezingen niet zouden winnen, nu Labour niet van Corbyn af heeft weten te komen deze zomer, maar het zou het einde van het premierschap van Theresa May kunnen betekenen.

Wel een interessant puntje: de Britse regering kan in beroep bij… het House of Lords, dat ze desnoods kan vullen met een schier oneindige groep nieuwe peers (die ze immers zelf kan voordragen). Maar dat doen wordt in het UK nooit zo gewaardeerd, zodat May daar wel van af zal zien. De BBC analyseert:

It is one of the most important constitutional court cases in generations. And the result creates a nightmare scenario for the government.
Theresa May had said she wanted to start Brexit talks before the end of March next year but this ruling has thrown the prime minister’s timetable up in the air.
Campaigners who brought the case insist it was about “process not politics”, but behind the doors of No 10 there will now be serious head-scratching about what the government’s next steps should be.
This decision has huge implications, not just on the timing of Brexit but on the terms of Brexit. That’s because it’s given the initiative to those on the Remain side in the House of Commons who, it’s now likely, will argue Article 50 can only be triggered when Parliament is ready and that could mean when they’re happy with the terms of any future deal.
Of course, it will be immensely difficult to satisfy and get agreement from all those MPs who voted to remain. Could an early general election be on the cards after all?

Het belangrijkste risico is dus dat het schema waarin May in maart 2017 Artikel 50 activeert wordt verstoord. Dat zal de hysterie binnen de Brusselse burelen helemaal over de top jagen, want daar heeft men zich intussen wel verzoend met het Britse vertrek – erkende idioten daargelaten. Dat hoger beroep is door May cs al ingesteld:

He said: “The country voted to leave the European Union in a referendum approved by Act of Parliament. And the government is determined to respect the result of the referendum. We will appeal this judgement.”
Government lawyers had argued that prerogative powers were a legitimate way to give effect “to the will of the people”.

Het argument zal naar ik aanneem zijn, dat het parlement door het aannemen van de referendumwet al afstand deed van haar eigen beslissingsbevoegdheid door zich te onderwerpen aan de meningsraadpleging van de bevolking.

Wat ik me wel afvroeg toen ik dit las: krijgen we nu opnieuw Nigel Farage terug als leider van UKIP? Want niet alleen is deze man in alle opzichten het gezicht geweest van de leave-campagne, maar UKIP heeft enorme problemen een nieuwe leider aan te wijzen na zijn vertrek deze zomer.

No rest for the wicked.