Als echte bosaap ben ik naijverig op het ijdele gebruiken van mijn eretitel. Dat iemand een neger is, soit. Dat is een etnische kwestie, en dat zal me verder een rotzorg wezen. Maar bosneger ben je niet zomaar, daar moet niet hysterisch over worden gedaan. Dan word ik boos.

Zodat het volgende relletje dat de NOS nu probeert op te stoken mij persoonlijk diep raakt. wat denken ze wel daar in Hilversum? Wij boswezens hebben een grote onderlinge band, en wij maken zelf wel uit wanneer wij ons beledigd velen. Of niet. Cultural appropriation, heeft u daar wel eens van gehoord? Sodeflikker dan eens gauw op met je simpele-zielen-rellerigheid.

Dat een kapper het heeft over: erbij lopen als een bosneger. Snap ik trouwens best. Als je geen bosneger bent lijkt me dat lastig, zeker in een land als hier. Maar voel je je daar als echte bosneger over geïrriteerd? Als men er echt iets van snapte had men in Hilversum die snater wel gehouden. Maar nee:

Kappers bespraken in het programma aan tafel een kapsel met heel veel krullen, “wat leuk lijkt, maar waar veel mensen niet blij mee zijn omdat je daar niet zoveel mee kan”.
Een kapster bekende vervolgens dat ze zonder haarproducten datzelfde haar heeft, wat leidde tot ongeloof aan tafel. Daarop deed de vertegenwoordiger van de kappersorganisatie de gewraakte uitspraak, gevolgd door luid gelach en knikken van de mensen aan tafel.

Een belediging is pas een belediging als iets als belediging bedoeld is. Wat zei die uitgroeispecialist eigenlijk?

Een vertegenwoordiger van een kappersorganisatie besprak opties voor sterk krullend haar, want “je wilt er ook niet altijd als een bosneger bij lopen”.

Oh, OK. Totaal onbelangrijk dus. Als mensen zich bewust als bosneger gaan kappen en kleden zou het wat anders zijn. Dàt is namelijk cultural appropriation van een heel vervelend soort. Ik zou er niet aan moeten denken te moeten proberen hier als een onbehaarde laaglandwitvis door het leven te gaan. Houd op, schei uit zeg. Leven en laten leven.

En wat die lelieblanke zieltjes die zo snel gekwetst zijn als onderdeel van hun verdienmodel betreft: leer een vak en ga wat aan de maatschappij bijdragen. Uw gejammer strekt niemand tot eer, zeker u zelve niet. Wat moeten je ouders wel niet van je denken?

Zelf ingebeeld tuig. Het hoogste woord, maar niets van belang zeggen. En nog te weinig lef om die griezels van de staatsomroep te vertellen op te donderen naar een zeer warm plekje waar het voor snowflakes heerlijk kort toeven is.

Maar wèl precies doen wat ze van je willen. Wie gedraagt zich hier nu als de slaaf van wie?