Bijstand groeit weer – kijk hoe dat gaat en denk er over na
In de jaren tachtig drong in Nederland eindelijk door dat als je het krijgen van uitkeringen te makkelijk maakt, mensen daar gebruik van maken. Dus werd de WAO gekortwiekt. Maar we hebben er niet veel van geleerd, want nu loopt de bijstand over.
De WAO was lang de afvoerput van als overtollig beschouwde arbeiders. Met de deïndustrialisatie en de massaontslagen van de jaren zeventig was het voor werkgevers en werknemers een handig middel om arbeiders die men niet meer gebruiken kon te lozen met behoud van een redelijk inkomen. De maatschappij als geheel werd zo opgezadeld met een probleem waar men pas in de jaren negentig wat aan begon te doen. De WAO werd gekortwiekt, en een deel van de mensen die er onterecht in zaten werd via herkeuringen naar de bijstand geduwd. Dat had wat effect, maar ook weer niet heel veel.
Sinds de massa-immigratie op gang kwam is het hek weer van de dam. Nu is het de bijstand die vol loopt, maar het principe is hetzelfde als indertijd met de WAO. Het is een afvoerput van overtollige delen van de samenleving geworden. Dat was het altijd al, in zekere zin, maar het bizarre is dat we nu in enorme hoeveelheden mensen importeren om hen vervolgens in de bijstand te dumpen. Waar ze de ook nog vaak de keus krijgen tussen vrijwillig schoffelen voor een volledige uitkering, of een fikse korting beleven wegens ‘werkweigering’ of ‘weigering te herintegreren in het arbeidsproces’- afhankelijk van de gemeente waarin u verblijf houdt. Dat dit ‘vrijwilligerswerk om te herintegreren’ soms blamerende effecten laat zien maakt het extra pijnlijk. Zoals een ontslagen werknemer wiens baan werd opgeheven, en die via de bijstand in zijn oude werk terugkeerde – voor een veel lager bedrag.
De massa-immigratie is nu vrijwel volledig verantwoordelijk voor de toename in het aantal bijstandtrekkers. Zie deze grafiek uit Elsevier:
De reden is even simpel als zij voorspelbaar was: dit zijn geen mensen die in onze economische constellatie veel bij te dragen hebben:
In december sloeg de Sociaal-Economische Raad alarm over de tienduizenden asielzoekers die tijdens de migratiecrisis naar Nederland kwamen. Het optimisme van het kabinet dat deze nieuwkomers snel een baan vinden, is ongegrond: slechts 10 procent komt makkelijk aan een baan. De rest is aangewezen op de bijstand.
Elsevier concludeert dat de bijstand steeds meer een allochtonenuitkering begint te worden. Dat zegt Syp Wynia niet vanwege het hoge percentage instromenden, maar vooral door het hoge percentage per groep dat er nooit meer uit lijkt te zullen komen. En banen voor laagbetaalde arbeid zijn de afgelopen jaren door veel gemeenten wegbezuinigd – diezelfde gemeenten die nu bedacht hebben dat bijstandsgerechtigden het achtergelaten gat mooi op kunnen vullen. Daarmee wordt een nieuwe onderklasse gecreëerd, inclusief armoedeval en toekomstige ellende mat de nakomelingen die de criminaliteit gaan monopoliseren.
Want de bijstand is ook de onderste sport van de verzorgingsstaat. Die wordt daarmee van een verankering van de maatschappij tot een blok aan het been van toekomstige generaties. Een weer groeiende economie blijkt weinig te helpen. Tenzij je een systeem van gedwongen remigratie gaat implementeren, maar voor we zo ver zijn zal het vermoedelijk te laat zijn – zowel politiek als mentaal is Nederland (en niet te vergeten de van de werkelijkheid los gezongen EU) hier niet toe in staat.
De vergelijking met Oost-Europa rechtvaardigt deze conclusie. Het voormalige Oost-Europa heeft door de lagere levensstandaard en gebrekkiger verzorgingsstaat nooit in veel belangstelling van migranten kunnen ‘verheugen’. De regeringen van die landen leveren daar ook een bijdrage aan door het zo onaantrekkelijk mogelijk te maken voor asielmigranten – als ze die landen al in komen. Wie weigert lering te trekken uit de lessen die daaruit getrokken kunnen worden, zal er op termijn de prijs voor betalen. Niet alleen door een toenemende maatschappelijke instabiliteit door het psychische onvermogen van de westerse overheden al deze mensen geforceerd te integreren, maar meer nog doordat het hele systeem onbetaalbaar wordt.
Het is de ironie van de geschiedenis dat de sanering van de sociale zekerheid die in de jaren negentig werd ingezet grotendeels teniet wordt gedaan door de elitaire gedachte dat Nederland onbeperkt mensen op moet nemen uit humanitaire overwegingen. Zaken als het verschuiven van de pensioenleeftijd hebben het probleem hoofdzakelijk verschoven, maar met uitstel koop je geen afstel.
Dat de klok loopt ziet u hieronder. Bedenk ook dat de demografische ontwikkelingen dit alleen maar erger zullen maken.
Ik heb het eerder vandaag opnieuw geconstateerd: vluchtelingen neem je op indien en wanneer het echte vluchtelingen zijn. Activistische wetenschappers als hoogleraar Leo Lucassen menen dat zij de wereld een dienst bewijzen door gebrekkig te onderbouwen dat ons bedrijfsleven deze mensen goed kan gebruiken. In een beperkt aantal gevallen klopt dat natuurlijk. Maar is het niet erg wetenschappelijk om dat uit te vergroten. Het is bovendien immoreel jegens de echte vluchteling en de ontvangende bevolking. Een economische migrant neem je op om economische redenen (als die er zijn) en idealiter stuur je hem ook weer weg als die economische reden vervalt. Een echte vluchteling neem je op omdat hij acuut gevaar loopt door oorlogshandelingen, ongeacht zijn economisch of maatschappelijk nut. Tweets van activistische wetenschappers zijn niet erg netjes als je wél echte vluchteling bent — zeg: een vervolgde, getraumitiseerde christen van het platteland met één been, ternauwernood ontsnapt aan een kruisiging — en toevallig geen apotheker uit Aleppo. Het is ook ongepast om opzettelijk met valse argumenten draagvlak te willen creëren. Als wetenschapper of journalist, omdat je dat nooit valse argumenten mag doen, en als niet-wetenschapper (politicus bijvoorbeeld) omdat je er kennelijk vanuit gaat dat Nederlanders zo’n lage moraal hebben, dat ze geen hart hebben voor echte vluchtelingen.
Vervolgens beweren de Lucassens van dit land dat zij migratie toch vooral zien als een soort natuurverschijnsel, die winnaars en verliezers kent. Ineens is er dan geen sturende, morele boodschap meer. ‘Ik heb geen oplossingen of oordeel, ik constateer’, heet het dan.
Dat de klappen vooral ook vallen in de hoek van de oudere, lageropgeleide blanke mannen, is intussen wel mooi meegenomen. Want die xenofoben stemmen toch maar op de geblondeerde duivel.
De Amsterdamse vvd wil nog meer immigranten omdat dit traditioneel bij de stad zou horen, hij gaat echter aan de feiten voorbij, niet iedereen werd opgenomen, slechts de kansrijken.
Men moest beschikken over geld, of kennis, of skills, of handelscontacten .
De huidige import bestaat uit een lompenproletariaat zonder geld, zonder kennis, zonder skills, en zonder handelscontacten, slechts contacten met de internationale maffia en andere criminel bendes.
En natuurlijk de contacten met de jihad organisaties.
Derde generatie wordt ook nog eens bij de autochtonen gerekend, dus ligt het plaatje nog schever.
@Erik
Yup. De schooiers gingen op de galeien naar Batavia – eenderde kwam maar terug, met het grootste deel officier.