Beatrix in retrospectief
Terugkijkend op de periode van koningin Beatrix ziet Toon Kasdorp goede kanten, maar ook een voorbij tijdperk waarvan het verlies als een zegen moet worden beschouwd.
Voor Prinses Beatrix heb ik mijn leven lang respect gehad of, om preciezer te zijn, sinds ik haar in de zestiger jaren een juridisch studentencongres heb horen toespreken. Een heel helder verstand en met gemak in staat om een gezelschap van iedere gewenste omvang te domineren. Dat kon haar moeder koningin Juliana trouwens ook. Die had een veel krachtiger persoonlijkheid dan waar ze credit voor kreeg.
Maar wat ik niet zal missen, dat is de kerstboodschap van onze e.t. majesteit. Ik probeerde die altijd te vermijden, maar je kwam er niet om heen om er op het nieuws of in een praatprogramma flarden van over je heen te krijgen. Zoiets te lezen in de krant is een graadje minder indringend maar ook dan kreeg ik regelmatig een plaatsvervangend schaamtegevoel. Dat gebrek aan humor, die negentiende-eeuwse opgefokte religiositeit, dat stichtende woord, zoals een moderne dominee dat niet meer in haar mond durft nemen. Nee, ik ben blij voor haar en voor ons dat we daar vanaf zijn. Het paste niet bij haar, het deed afbreuk aan haar statuur en het is goed dat het er niet meer is.
Dit artikel verscheen eerder ook op het Blog van Toon Kasdorp
Joost Niemoller verwoordde het ooit (2013) zo: “Mijn koningin was u allang niet meer”. Geen wonder. Beatrix’ kersttoespraken wemelden van de positieve toespelingen op de multiculturele samenleving, verwoord in de meest vrijzinnige platitudes. De uitspraak van Máxima dat dé Nederlander niet bestaat, vertolkte de progressieve gedachte dat identiteit naar nationalisme neigt en als zodanig gevaarlijk is, en kon zo van schoonmama afkomstig zijn. Op zich niet verwonderlijk: het koningshuis is wel gebaat bij een beetje verdeeldheid. Hoe meer diversiteit, hoe sterker de behoefte aan een bindende factor…
En was het niet een “trieste wanvertoning” dat hare majesteit bij het bezoek aan de Sjeik Zayed moskee in Abu Dhabi een ajaba (een Arabisch gewaad) droeg, alsook een hoofddoek over haar hoed? Terecht merkte de PVV op: Ons staatshoofd “legitimeert zo de onderdrukking van vrouwen.”
Na de moord op Theo van Gogh bezocht Beatrix niet de nabestaanden. Ze toonde ook op geen enkele manier begrip voor de Nederlanders die angstig of onzeker werden van deze terroristische daad. Er was alleen een bezoek aan een Marokkaans koffiehuis en een islamitische school. Eenzijdig en te progressief geprononceerd medeleven!
Beatrix koos wat mij betreft steeds de verkeerde kant: die van de ‘elite’, recht tegenover het volk. Ooit heeft zij een boekje uitgegeven met lezingen die in haar paleis door eurofiele geleerden. Ceremoniemeester was – wie anders? – Geert Mak. Stuk voor stuk zijn het pro-EU betogen die zij zelf van een aanbevelend voorwoord voorzag (Paleis Europa, 2007).
Samengevat, Beatrix (en zij is wat dat betreft niet de enige Oranje) heeft zich geprofileerd als warm voorstander van ontwikkelingssamenwerking (Claus!), als aanhanger van een federaal Europa en van de multiculturele samenleving. Daarmee heeft zij zichzelf (en de monarchie) ver verwijderd van het brede volksgevoelen waarop haar positie eigenlijk zou moeten berusten. Teleurstellend dat zij niet begreep dat het haar taak en rol was om de culturele identiteit van ons land te belichamen. Om werkelijk een symbool van nationale eenheid te zijn, en zich sterk te maken voor onze nationale soevereiniteit, die de enige voorwaarde is voor een goed functionerende democratie.
Overigens wel heel naïef om je oordeel over Beatrix af te laten hangen van het gemak waarmee zij ooit een gezelschap wist te domineren. Zou dat niet toe te schrijven zijn aan haar status en de daarbij behorende beleefdheid?
Beslist oneens ben ik het met de auteur dat de kerstboodschappen van Beatrix niet bij haar pasten. Ze sloten naadloos aan bij haar manier van doen. Geen wonder, men beweert namelijk dat zij haar kersttoespraken zelf schreef.
Meer: https://www.sypwynia.nl/archief/beatrix-dossier/
Heeft niet iedereen idealistische illusies ooit gehad welken slechts in de loop der tijd en praktijk dagdromen bleken? Ik wed dat Beatrix nu heel andere kerstboodschappen zou uitspreken wanneer zij niet gesouffleerd werd door de politiek. Want reken maar, dat daar toen sprake van was. Beatrix vond ik een koningin om trots op te zijn in ieder detail van wie ze was en nog is!
En veel te links- maar dat geldt voor alle oranjes.
Dat gezwets in die kerstpropaganda- onzin.
Ja hoor Willem- De PVV is het gevaar in dit land. pVV-stemmersbzijn degenen die jouw dochters aanranden in het zwembad, of beroven op straat. Of ze scheldende en beledigende ‘na roepen’.
Tijd voor een Republiek.
Weg met de privileges voor een familie op basis van
overerving van titel en positie .
Een hoge positie moet bereikt kunnen worden door persoonlijke kwaliteiten
LEVE DE REPUBLIEK