De Autoriteit Consument en Markt gaat checken hoe beoordelingssites reviews verzamelen en dat transparanter maken. Een nieuwe poging greep en controle op het net te vergroten.

Beoordelingssites heb je in maten en soorten. Van vergelijkingssites waarop de prijzen van gasleveranciers inzichtelijk worden gemaakt middels het ontleden van sluwe aanbiedingen, tot sites waar de laatste gadgets of apps (bespottelijk neologisme voor softwareprogramma) worden besproken. Daar wil de ACM dus regels voor gaan opstellen, maar zonder dat daarop voorlopig sancties zitten.

Voorlopig natuurlijk, maar wie er zijn derrière mee afveegt, kan er tijdens de volgende ronde van ACM-aandacht verzekerd van zijn dat hij de groep ‘verdacht’ zonder verdere plichtplegingen tot zijn natuurlijke habitat blijkt te hebben gemaakt. Dat maakt dat de Autoriteit Consument en Markt zich voorbereidt een ordinaire internetpolitie te worden – als de overheid daarvoor de wetgeving rond heeft. Alles ter meerdere eer en glorie van de consumentenbescherming – daar kan toch niemand tegen zijn? En die gedienstige overheid weet het goedkeurend oog van de EU dan op zich gericht (zie plaatje helemaal boven).

Uit onderzoek van de marktwaakhond blijkt dat reviews op internet een steeds grotere rol spelen bij de keuze die consumenten maken. Dat geldt vooral als het gaat om elektronica, hotels en restaurants. “Bedrijven schakelen ook steeds vaker consumenten in om tegen een beloning beoordelingen of recensies te schrijven”, meldt de ACM. “Dat mag, maar omdat het in feite reclame is, moet dat wel herkenbaar zijn.”

Tja, wat de NOS dus zegt.

Consumenten moeten volgens de ACM goed geïnformeerd worden over de manier waarop reviews worden verzameld en geplaatst. Ook moeten positieve en negatieve beoordelingen zoveel mogelijk gelijk worden behandeld en zo snel mogelijk worden geplaatst.

Maar het probleem dat je dus van mijlenver ziet aankomen, is hoe uiteindelijk de criteria bepaald worden op basis waarvan de ACM besluit zich met je site te gaan bemoeien? Want de professionele sites die leven van de waarde van hun oordeel zullen hun zaakjes echt al lang op orde hebben – daar leven ze van, en het is hun handelsmerk. Sites zoals Veren of Lood die een of twee keer poer week een recensie van een boek neerzetten krijgen echt geen last, dat is ook het probleem niet.

Maar wat gaat er gebeuren met de sites waar consumenten ervaringen uitwisselen? Krijgen die het voordeel van de twijfel, of moet juist die twijfel worden uitgebannen? Want dat laatste is nu juist wat deze aanpak suggereert. Daar zit ‘m niet alleen de kneep, maar ook is vrijwel onmogelijk te bepalen wat er op zulke sites gebeurt en wie daar wel bij vaart. Plus, dat de datum van plaatsing redelijk willekeurig zal zijn. Wie me wat dat betreft niet gelooft moet het maar eens testen met een huishoudelijk apparaat van een jaar of drie oud. De recensies lopen gegarandeerd van het moment van uitkomen tot op heden, en er zit van alles tussen. Hier serieus proberen het kaf van het koren te scheiden is eenvoudig een onmogelijkheid.

Dat overwegende is voor deze bekendmaking maar een serieuze reden te verzinnen: men gaat aan de slag met de voorbereidingen van een serieuze internetpolitie. Geen fijn vooruitzicht.