Ruud Lubbers en de ruzie met Helmut Kohl
Met het uitkomen deze week van een biografie[1] van Ruud Lubbers – 25 jaar geleden geschreven – wordt onderstaand artikeltje ineens wel heel actueel.
Met het uitkomen deze week van een biografie[1] van Ruud Lubbers – 25 jaar geleden geschreven – wordt onderstaand artikeltje ineens wel heel actueel.
De holocaust is geen goede reden om trots te zijn op Israël. Daar zijn andere, veel betere redenen voor en die moeten we onder ogen zien.
De ontwikkelingen in het staatsrecht sinds de Franse Revolutie hebben geleid tot een volkomen veranderde wijze waarop het bestuur is georganiseerd.
Is het hier besproken probleem typisch iets van het Midden Oosten, of is het westen de regio waar afwijkende mores worden gehanteerd? De vraag verdient overweging.
De Nederlandse Cultuuromslag naar de maatschappij die we nu als maatstaf zien van Nederlands Normaal is van recenter datum dan velen van ons zich realiseren.
Macht, recht, verdraagzaamheid zijn de grondvesten van burgerlijk bestuur, maar ten tijde van Van Oldenbarnevelt kwam dat door de 80-jarige oorlog in het gedrang.
De media lopen over van de meninkjes. Dat is geen groot bezwaar, maar dat wordt het wel wanneer het kletskoek is over belangrijke zaken.