Vorige weekend plaatsten wij op VoL een groot stuk van LikoedNederland, waarin een boek van uitgeverij ThiemeMeulenhoff aan de schandpaal werd genageld. De discussie hierover is sindsdien behoorlijk uit de hand gelopen met allerhande beschuldigingen over en weer.

De reden dat LikoedNederland met het stuk naar buiten kwam, was dat de keurig-nette benadering van de uitgeverij zelf te weinig opleverde. Hetgeen in het stuk dan ook uitgebreid werd aangetoond. Waarbij niet kan worden gesteld dat de reactie van de uitgeverij veel sympathie opriep. Behalve bij de Amsterdammer Jan Tervoort, die in een warrig stuk meende te kunnen constateren dat er geen enkele reden was, om de beschuldigingen van LikoedNederland serieus te nemen. Warrig? Nou:

Ook karakteriseert Likoed Nederland ‘de leugen dat Arabieren in Israël wettelijk gediscrimineerd worden’ die in de tekst op pagina 32 te vinden zou zijn, als antisemitisme. Bedoeld wordt hier de stelling van de auteurs dat Palestijnse Israëliërs niet in het leger mogen dienen of grond kopen. Die stelling is inderdaad feitelijk onjuist zoals de auteurs in hun reactie ook weergeven. Zij proberen hier echter in een paar zinnen weer te geven hoe de discriminatie van Palestijnse Israëliërs binnen de Israëlische samenleving, die wel degelijk een feit maar vaak niet wettelijk verankerd is, in zijn werk gaat.

Wat hier staat, is dat omdat de auteurs blijkbaar niet in staat waren discriminatie aan te tonen. Die er volgens Tervoort wel is maar niet wettelijk verankerd, zodat ze volkomen in hun recht staan om via onwaarheden en insinuaties die indruk toch te doen postvatten bij de leerlingen die met dit boek worden geconfronteerd.

Het is geen wonder dat de PostOnline het niet publiceren wilde. Waarom Jalta (betaalmuur) het daarna wel wilde hebben is me een raadsel, bij een eerdere gelegenheid had Tervoort op DDS ook al doen blijken niet van afwijkende visies van de zijne te zijn gediend (zie vooral de reacties, Jacobus is klaarblijkelijk Tervoort.) Dat vervolgens RepubliekAllochtonië het met enthousiasme eveneens plaatste lijkt me ook een weinig opwekkend detail.

En deze week heeft LikoedNederland dus opnieuw een schoolboek van ThiemeMeulenhoff onder het vergrootglas gelegd. Andere auteurs, dezelfde problemen, sommige zelfs blatanter dan bij de vorige week gewraakte publicatie. Eén voorbeeld (lees voor de rest het artikel van vandaag):

Dat de Joden het delingsplan van de Verenigde Naties in 1947 weigerden. (#4 in de lijst onder de strepen)
Fout: Dit deden de Arabieren, de Joden accepteerden het.

Tsja. Dit gaat verder dan een foutje, een stuk verder zelfs.

– Dat in een schoolboek fouten worden gemaakt – kan gebeuren.
– De uiterst zuinige reactie van uitgeverij ThiemeMeulenhoff wekt in de eerste plaats verbazing.
– Maar als er meer boeken zijn vervuild met dergelijke aperte verdraaiingen van de geschiedenis, is er sprake van een patroon.

Ergo, de vraag dient zich aan, of deze wijze van presenteren van de geschiedenis van het Midden-Oosten niet meer is dan een aberratie van diverse auteurs, gecombineerd met een incompetente begeleiding, of dat hier sprake is van redactioneel beleid? De reactie van ThiemeMeulenhoff tot dusver lijkt op het laatste te wijzen.

Niet alleen zien we rondom ons een zich steeds sterker manifesterend antisemitisme, maar ook zien we dat op veel scholen docenten steeds meer moeite hebben om de geschiedenis van het Midden-Oosten te kunnen behandelen zonder agressieve reacties van leerlingen die niet willen horen dat zaken anders in elkaar zitten dan hen van huis uit geleerd is. Als een uitgeverij vervolgens zijn boeken daarop gaat toesnijden, is het hek van de dam.

Er is een tijd geweest, dat je door iemand te vragen wat de belangrijkste strijdpunten van de 80-jarige oorlog waren, kon vertellen of hij op een katholieke, protestantse of openbare lagere school zijn geschiedenisonderwijs had genoten. Laten we daar alsjeblieft niet naar terugkeren, niet in het minst omdat de strijdpunten uit deze anekdote 400 jaar in het verleden lagen, terwijl de verschillende visies op de geschiedenis van het MO nog dagelijks slachtoffers eisen. Terwijl deze uitstekend gedocumenteerd is.

Dat er in Arabische landen een ander verhaal wordt verteld, maakt het nog niet waar, en nog minder een reden om daar ook hier aandacht aan te besteden. Pogingen om via de schoolbanken de geschiedenis te herschrijven zijn bijzonder onsmakelijk. Als ThiemeMeulenhoff meent dit soort boeken aan de man te moeten brengen, zou het beter zijn als ze deze zou exporteren naar een land waar men de inhoud ervan als goddelijk gesanctioneerde waarheid beschouwt.