Dilemma’s aangaande ritueel slachten
Een moeilijke keuze waar iemand geen zin in heeft maar waar hij wel voor staat heet een dilemma. Door voor het een te kiezen doe je het ander te kort en dat voelt aan als verkeerd.
Het is in elk geval onaangenaam en daarom definieert Pieter Hilhorst een dilemma als het kiezen tussen twee kwaden, wat het natuurlijk niet noodzakelijk is. Kiezen tussen ritueel slachten en de dierenbescherming is inderdaad een dilemma, maar niet het kiezen tussen twee kwaden. Slachten is dierenleed, dat wel, verdoofd of niet. Dood gaan is überhaupt leed, al is het onontkoombaar leed.
Wat voorkomen moet worden is onnodig leed en wat zeker voorkomen moet worden is dierenleed uit wreedheid of onverschilligheid. Daar is bij ritueel slachten geen sprake van, al kan worden vastgesteld dat aan koosjer slachten in dit opzicht de voorkeur moet worden gegeven boven het islamitisch slachten dat in de praktijk vaak eerder haram lijkt te zijn dan halal, als haram en halal tenminste betekenen wat ik denk dat het betekent.
Het echte probleem dat hier speelde is dat de Tweede Kamer zich weer eens bezig gehouden had met een probleem dat een volksvertegenwoordiging niet aangaat. Er is geen recht dat ritueel slachten verbiedt en een wet die het verbiedt zou er ook niet moeten komen. Het lijkt onwaarschijnlijk dat iets, dat al een paar duizend jaar binnen het recht en de wetgeving van zoveel verschillende landen is toegestaan nu opeens onrechtmatig zou zijn geworden.
De omgang met dieren is een serieus ethisch probleem, dat wel. Peter Singer en anderen hebben daar filosofische aandacht aan besteed, maar Marianne Thieme niet. Haar dierenpartij is meer een hype en het verbod op ritueel slachten is daar een uitvloeisel van. Er is bij dat onderwerp eigenlijk geen sprake van een serieus dilemma. Een schoenmaker hoort zich te houden bij zijn leest, dat is meer de kwestie hier. Wanneer men wereldreligies als Jodendom en Islam lastig wil vallen over hun religieuze gebruiken zijn er bovendien serieuzere onderwerpen te bedenken dan hun rituele slacht.
Dit artikel over Dilemma’s verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.
Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.
Meer over rituele slacht vindt u hier.
Ik ben van mening, dat ritueel slachten moet worden verboden in verlichte en beschaafde landen. Dat iemand in God of godheden wil geloven, staat hem of haar vrij, zolang dit godsbeeld maar niet (levens)bedreigend en/of dwingend is voor anderen. Onder anderen reken ik ook dieren. Natuurlijk worden dieren geslacht, maar dat is niet om religieuze redenen maar voor de voedselvoorziening. De regels omtrent de slacht zijn gebaseerd op zo min mogelijk leed voor het dier.
Bij rituele slacht is dit fundamenteel anders: de wijze van doden van het dier zijn gebaseerd op voorschriften van een abstractie (God) en stammend uit woestijnculturen van zeer lang geleden, waarbij het belang van het dier totaal onbelangrijk is.
Derhalve: krachtdadig verbieden en als de aanhangers van die culturen het er niet mee eens zijn, rest voorhen het advies: terug naar die woestijnlanden waar deze abjecte praktijken vandaan komen.
Beschaafde mensen moeten voor die walgelijke manier van doden geen begrip opbrengen, noch relativeren. Vrijheid van godsdienst, tenslotte, is een loot van en ondergeschikt aan art. 7 van de Grondwet (vrijheid van meningsuiting). Gebruik maken van: accoord, behoudens ieders verantwoordelijkheid volgens de wet.
Ritueel slachten is moeilijk als je niet durft door te pakken.
Zowel moslims als bij Joden is dit een gebruik.
Daar wringt hem de schoen je kunt niet de een wel en de ander niet toestaan ritueel te slachten.
Ook al is er gesteggel in mate van verdoofd veel of weinig of helemaal niet, je zult moeten op treden en het verbieden.
Voor iedereen die ritueel slacht.
Zeg het gewoon wij Nederlanders gaan daar niet in mee.
Anno 2021 moet je dat kunnen eisen .