De verhouding met politici vond Toon Kasdorp een overschat probleem. Hij laat zien dat meer mensenkennis behulpzaam zou zijn.Wat vindt U van deze zin:

‘als Nicolas Sarkozy morgen voor het laatst het Elysée verlaat en een auto of een helicopter hem naar de rest van zijn leven brengt, zal hij waarschijnlijk niet aan Bernard Wientjes denken’.

Ik vind hem fraai en het is voor dit soort zinnen dat ik de stukjes van Juurd Eijsvoogel graag lees als ik ze tegen kom. Met zijn politieke beschouwingen ben ik het verder meestal niet eens, maar dat mag.

Hij had het in de NRC[1] over werkgeversvoorzitter Wientjes. Die opmerking van Wientjes over de politici, die hij niet bijster slim vond, vond ik dan weer een beetje dom. Werkgeversvertegenwoordigers zijn mensen die in het luchtledige opereren. Zij vertegenwoordigen eigenlijk niemand en zeker de ondernemers niet van wie Wientjes beweerde dat hij ze hoger heeft dan de politici. Dat kan wel zijn dat hij dat vindt, maar omgekeerd is het niet zo. Ondernemers hebben politici hoger dan mensen als Wientjes.

Ik denk dat Eijsvoogel en Wientjes overigens hetzelfde over politici denken. Dat ze bijvoorbeeld beiden Kohl hoger hebben zitten dan Merkel en dat bewijst meteen dat ze geen van beiden veel mensenkennis hebben of politiek inzicht. Kohl is een ramp geweest voor Duitsland. Samen met Mitterrand is hij de oorzaak van de economische crisis waar Europa zo lang mee gezeten heeft. Voor die tijd was hij al de oorzaak van een tien jaar durende Duitse crisis, doordat hij een overhaaste en ondoordachte fusie van de twee Duitslanden heeft doorgevoerd, waarvan de kwalijke gevolgen pas in het tweede decennium van deze eeuw helemaal beseitigt zijn.

Eijsvoogel vindt Obama geen Clinton. Ik ook niet, maar om andere redenen. Ik vind Clinton een luie boef, die de kans heeft laten liggen om Rusland te helpen een democratische staat te worden. En Obama vind ik een van de meest talentvolle presidenten die de VS gehad hebben. Maar hij heeft er in zijn tweede termijn evenmin veel van gebakken als in zijn eerste. Hij had intussen wel meer ervaring en ook wat meer van het netwerk dat hij in zijn eerste termijn zo miste en in die tweede termijn was er dus geen enkel excuus meer. Helemaal begrijpen waarom hij zo onder de maat presteerde doe ik overigens niet.

Eijsvoogel vond dat de euro gered moest worden, maar hij legde niet uit waarom. De euro was een poging van Mitterrand om de dominantie van Duitsland binnen de perken te houden en was een bewijs dat hij niet alleen geen verstand van economie had maar zich, anders dan De Gaulle, op dat punt ook niet behoorlijk voor liet lichten. Duitsland domineert nu meer dan ooit en het zijn Frankrijk en de ander zuidelijke landen die de last hebben van de relatief hoge koers van de euro. Voor Duitsland is die koers relatief laag en voor ons als satelliet van Duitsland ook. We hebben er wel last van dat het zo slecht gaat in de rest van Europa maar op geen stukken na zo veel last als die zuidelijke landen zelf.

De euro was een vlucht naar voren en wat mij betreft mag hij morgen weer worden afgeschaft, of beperkt tot de zuidelijke landen van de EU. Een munt kan wel gedeeld worden door meer landen, als ze maar een gemeenschappelijke economie hebben en dat hebben de lidstaten van de EU nu eenmaal niet. Het alternatief van een splitsing van de euro zou een versnelde federalisatie zijn van Europa. Voor dat laatste valt op het ogenblik geen meerderheid te vinden en voor een goudstandaard of een equivalent krijgt men ook de handen niet meer op elkaar. Trouwens dat zou de zuidelijke landen ook niet helpen.

De euro met leden als Griekenland, Italië, Spanje, Portugal en Frankrijk aan de ene kant en Duitsland en de andere noordelijke landen aan de andere is ten dode opgeschreven. We moeten helemaal geen moeite doen om haar te redden, behalve natuurlijk als de zuidelijke of de noordelijke landen collectief uit zouden stappen. Dan zouden we de zuidelijke landen helpen hun schulden te saneren. Dat had dan ook zin. Nu niet, want bij een te sterke munt blijft hun economie stagneren[2] en is dan is saneren water naar zee dragen. Opheffen van de muntunie is duur, maar een prijs die we moeten betalen voor het idee van Mitterrand om Griekenland en Duitsland een gemeenschappelijke munt te geven.

---

1. op 14/5/12
2. Dit is ook precies waarom de EU begroting en het extra cricus eromheen nonsens is, en het geld dat we er aan spenderen weggegooid.

---

Dit artikel over politici verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier. Meer over politici vindt u hier.