Het probleem dat Iran bezig is kernwapens te ontwikkelen speelt al wat langer dan vandaag of gisteren. Toon Kasdorp zag de discussie ontsporen.

Thomas von den Dunk constateerde[1] dat hij niet de enige op de wereld was die boos is op de VS en dat dit dus wel aan Washington moet liggen!

De VS hanteren andere maatstaven voor Pakistan, India en vooral natuurlijk voor Israël, dan voor Iran, als het gaat om de ontwikkeling van kernwapens. Bij die andere landen ziet men het bezit van kernwapens stilzwijgend door de vingers, meent hij, maar bij Iran niet, terwijl nog niet eens bewezen is dat dit land een kernbom ontwikkelt. Poetin had er al eerder op gewezen: Amerika kan slecht het onderscheid maken tussen universele beginselen en eigen belangen. Zoals Condoleezza Rice dat ooit uitdrukte: Amerikaanse waarden zijn de universele waarden. Enfin als het U interesseert moet u zijn stuk maar opzoeken in de krant en helemaal uitlezen. Mij is dat niet gelukt.

Het verhaal was feitelijk onjuist en het getuigde van een universeel onbegrip, maar het is het gebrekkige soort mening dat in Nederland bij progressieve intellectuelen wel vaker wordt aangetroffen.

De waarden waar Amerika mee leeft kunt U in de Amerikaanse grondwet en in de Onafhankelijkheidsverklaring aantreffen. Diezelfde waarden vindt U in de Universele Verklaring van de Rechten van de Mens van de VN. Dus wat Condoleezza Rice daarover zei, dat was letterlijk waar. Zolang men de VN tenminste voor representatief houdt.

Amerika ziet de kernwapens van India en Pakistan helemaal niet door de vingers, evenmin als die van Noord-Korea en China, maar die landen hebben die wapens nu eenmaal en om ze weer uit hun vingers te krijgen riskeer je een atoomoorlog. Dat is wat we juist proberen te vermijden. Of Pakistan en Noord-Korea in dat opzicht te vertrouwen zijn is zeer de vraag, maar het is een risico dat we maar moeten nemen als het minste van twee kwaden.

Bij Iran hoeven we dat niet. Ze hebben de bom niet en als we daar als westen nu tijdig ingrijpen krijgen ze hem ook niet. Dat is waar Israël al jaren op aandringt. Iran lijkt nu aan te bieden om op vreedzame wijze tot dit resultaat te komen. Als dat zou kunnen, dan is dat prima natuurlijk, maar dat moet allemaal nog blijken.

Bij de mensen die aan de macht zijn in Iran zitten er een stel die een pathologische haat hebben tegen Israël en die in staat moeten worden geacht alles, inclusief kernwapens, te gebruiken om dat land te vernietigen. Tot die mensen hoort president Rohani waarschijnlijk niet, maar die zit alleen op zijn plek omdat de hoogste geestelijke leider hem daar heeft neergezet. De president van Iran, dat kan, als het moet, morgen weer iemand anders zijn.

Dat Von den Dunk de angst van Israël voor atoomwapens in handen van de ayatollahs obsessief noemt, komt omdat hij vermoedelijk niet weet wat dat woord betekent.

Zo onverstandig is dat standpunt van Israël niet, terwijl wel vast staat dat Israël zelf nooit als eerste dit soort wapens zal gebruiken. Dat staat daarom redelijk vast, omdat Israël een westers land is en haar atoomwapens bijvoorbeeld niet heeft ingezet toen het bij de eerste Golfoorlog door Saddam Hoessein met chemische raketten werd bestookt. Die misten gelukkig hun doel en kwamen ergens in de woestijn terecht, maar het was een vroeg bewijs dat men in het Midden-Oosten met alle mogelijkheden rekening moet houden.

Von den Dunk, de ziel, meent dat Iran een factor voor vrede in Syrië is of kan worden. Vast staat dat het tot nu toe samen met de Hezbollah een factor van belang in de burgeroorlog daar is geweest.

Ergens midden in zijn betoog over Iran springt Von den Dunk over op Brazilië en andere Zuid-Amerikaanse landen, die volgens hem alleen als gevolg van het ingrijpen van Amerika militaire dictaturen hebben gekend. Denk daar even over na en zie dan wat voor een onzin dat is. Zuid-Amerika heeft haar gebrekkige samenlevingen helemaal aan zich zelf te danken en elk land daar heeft de overheid en de regering die het verdient.

Het is een misvatting om te menen dat een president die democratisch gekozen wordt meteen ook een democratische president is. Allende was dat niet, Morsi was dat niet en Rohani is dat ook niet. Dat kan nu eenmaal niet zolang de samenlevingen waarbinnen ze functioneren niet democratisch zijn en er in dat soort landen geen rechtsstaat is.

Amerika is een wereldmacht en kan zich niet veroorloven zijn gedrag te baseren op illusies. Vanuit het veilige Nederland kan men zich dit soort opvattingen veroorloven, hier kan het weinig kwaad. Maar een politiek zoals Von den Dunk die voorstaat, in handen van een wereldmacht, gebaseerd op illusies, zou een ramp betekenen, niet alleen voor ons maar ook voor het Midden Oosten.

---

1. Volkskrant 30/9/13

---

Dit artikel over kernwapens en Iran verscheen eerder op het Blog van Toon Kasdorp.

Meer van Toon Kasdorp vindt u hier.

Meer over het reilen en zeilen van Iran vindt u hier op Veren of Lood.