De staat van het onderwijs is belabberd, en hoe dat komt is nauwelijks een vraag: men heeft de prioriteiten niet op orde.

Als ik er geen persoonlijke ervaring mee had zou je het niet geloven: op scholen voor langzaam lerende kinderen kunnen de kinderen aan het eind van groep 8 niet zelden beter rekenen dan hun leeftijdsgenootjes uit het reguliere onderwijs. De reden is even simpel als vernietigend: op het onderwijs voor de kinderen die moeilijker leren is veel franje preventief verwijderd. Daar heeft men derhalve de prioriteiten wèl op orde, want het leerlingenmateriaal maakt dat men zich daar niet kan veroorloven al te veel stunts uit te halen met de leerlingen, en te hopen dat het niet al te veel uitmaakt.

Dat tweederde van de leerlingen aan het einde van de basisschool onmatig is lastiggevallen met dingen waarvoor kinderen niet speciaal naar school gaan – zoals het politiek-correcte gelijkheidsdenken dat men van overheidswege noodzakelijk acht – blijkt uit bovenstaande duidelijk genoeg. Dat er te weinig tijd overbleef voor de vakken waar je je hele leven plezier van hebben moet – rekenen, begrijpend lezen, schrijven en spelling – is al even zonneklaar. De NOS schrijft:

Nog veel te weinig leerlingen halen aan het einde van hun basisschooltijd het streefniveau voor rekenen. De Onderwijsinspectie ziet dat er een groep leerlingen is die beter zou kunnen, maar dat het rekenonderwijs niet goed genoeg op hen is afgestemd.

Evident is, dat men in het onderwijs zelf niet goed begrijpt wat de functie er van is. Tè vaak hoor je dat alle aandacht gaat naar aanvullingen op de opvoeding die kinderen van huis uit meekregen. Als dat noodzakelijk is, lijkt een speciaal schooltype noodzakelijk om dergelijke problemen te verhelpen, maar laat het verre blijven van het reguliere basisonderwijs. Leer die kinderen de basisvaardigheden die iedereen nodig heeft, en laat de politieke bewustwording aan anderen over, later. Een even schokkend als ontluisterend voorbeeld van gebrek aan kennis van wat er wordt verwacht is:

Ook streven basisscholen vaak onterecht een lager niveau na, namelijk het niveau 1F in plaats van 1S: “Het is niet bij iedere leerkracht bekend dat er naar het niveau 1S dient te worden toegewerkt”, schrijft de Onderwijsinspectie.

En voor de huidige leerlingen komt daar dan nog de Corona-ellende achteraan:

Of die beperkte groei doorzet is nog maar de vraag, want in 2020 volgde de coronacrisis. De gevolgen daarvan zijn nog niet in dit inspectierapport te zien. Maar de eerste resultaten van andere onderzoeksinstellingen stemmen niet positief: het Nationaal Cohortonderzoek Onderwijs ziet dat leerlingen bij rekenen in de eerste lockdown 16 procent minder leergroei dan normaal doormaken.

De oplossing wordt niet gezocht in duidelijker eisen stellen aan de docenten, maar in betere begeleiding:

In het rapport worden ook verbeterpunten voor het rekenonderwijs genoemd, om meer leerlingen dus het streefniveau 1S te laten behalen. Zo zou iedere school een rekencoördinator moeten hebben, die minimaal 1 dag per week tijd heeft om bijvoorbeeld interne opleidingen te organiseren. Ook zou op de pabo meer aandacht moeten komen voor het verzorgen van goed rekenonderwijs.

Een rekencoördinator? Ach ja, onmacht, en overmacht, nietwaar? Het is een erkenning van gepruts, dat vervolgens met zachte hand een andere kant op gedwongen moet worden. Ook de reacties stemmen niet vrolijk:

In de politiek bestaat al jaren grote bezorgdheid over het rekenniveau van Nederlandse leerlingen. Minister Slob komt nog met een reactie op het nieuwe inspectierapport. Hij zei eerder al dat hij bekend gaat maken “wat er nodig is om alle leerlingen een blijvende en stevige basis in taal en rekenen te geven”.

Het opdoeken van het Ministerie van Onderwijs lijkt me hiervoor een uitstekend begin.

---

Meer commentaar op de problemen in het onderwijs, benevens enige voorstellen hoe het beter zou kunnen, vindt u hier.