Een volledig zwarte zeehond is teruggezet in de natuur. Het beest lijdt aan melanisme het tegendeel van albinisme, zo meldde de NOS.

Een ietwat vreemd bericht, met ruimte voor vreemde boventonen.

Vandaag wordt de zeldzame zeehond Melanie weer teruggezet in de natuur. Het dier spoelde begin dit jaar verzwakt aan in Noordwijk. Eenmaal binnengebracht reageerden de verzorgers verrast: Nooit eerder werd bij de zeehondenopvang een volledig zwarte zeehond binnengebracht.

Alsof je je zwarte buurman betitelt als Nero. Deze zeehond is de tegenhanger van wijlen de witte Gorilla uit Barcelona: een freak met een melanine-stoornis. Als dergelijke dieren een maatje vinden met dezelfde afwijking is een nieuwe soort zó geboren, en liggen de Wadden er binnenkort vol mee.

Is dat erg? Ik zie het probleem niet. Maar ongetwijfeld zijn er mensen die het beschouwen als een voorteken van het einde der tijden? Voor die groep houd ik op dinsdagmiddagen consult, onder de titel “Liefde op de wadden”. Het is in Franeker of Harlingen (we denken nog), en niet goedkoop – schrijven is een hobby, maar soms moet er brood op de plank.

Dat de NOS het stukje onderbracht in een feelgood opening van de dag over zonnebanken die de regering voor de rechter dagen omdat ze óók open willen is dan misschien wel toepasselijk, maar opnieuw constateer ik hier racisme naar de geest. Alhoewel mogelijk niet naar de letter.

---

Vindt u het ook zo vermoeiend om bij het verschijnen van de woorden zwart en wit steeds te moeten denken van: o jee, wat moet ik hier nu weer van gaan vinden? Als aap heb ik het iets makkelijker, dat begrijpt u naar ik hoop, maar meevallen doet het nooit. Er wordt te veel te dom over gezwetst.

---

Zie ook verder op Veren of Lood hoe we de discussie over racisme voeren.