Spanje heeft vrijwel geen last van asielmigratie, aangezien alles wat het land binnenkomt prompt doorreist naar het noorden, waar Duitsland lonkt. Niettegenstaande dat, verkeert het land in grote nood.

Spanje is voorlopig nog niet genezen van de gevolgen van de crisis van 2009, waarin voor het land ook de gevolgen van de euro-introductie een grote rol speelden. In 2011-12 leek het er nog op dat Spanje een enorme bailout nog zou hebben, maar dat gevaar – dat de EU zou hebben doen splijten – werd ternauwernood afgewend. Vier jaar lang kon de rechtse Spaanse regering vrijwel ongestoord aan het werk de stabiliteit te herstellen, maar na de verkiezingen van 20 december krijgt het alsnog een stevige portie instabiliteit voor de kiezen, aangezien er geen logische regering mogelijk is, en er weinig uitzicht is op een politieke oplossing.

De voortetterende kwestie van mogelijke Catalaanse onafhankelijkheid is ook nog steeds actueel. Meer dan ooit feitelijk, nu ook in Barcelona de coalitiebesprekingen voor een regioregering definitief op de klippen lijken te zijn gelopen. Een mogelijk gevolg is dat premier Artur Mas in maart nieuwe verkiezingen moet uitschrijven. De kans dat dat een oplossing biedt is echter beperkt. De poging om voldoende mandaat te verwerven om direct de onafhankelijkheid te kunnen afkondigen leed in oktober schipbreuk, en het ziet er niet naar uit dat het ditmaal beter af zal lopen. Maar zonder de nationalisten kan niemand Catalonië regeren, zodat ook hier een patstelling dreigt.

Verbazingwekkend genoeg geven de statistieken aan dat Spanje beschikt over een der snelst groeiende economieën van de eurozone. Desalniettemin is de Spaanse beurs afgelopen jaar met 7,6% ingezakt ten opzichte van een jaar eerder. Een reden, maar lang niet de enige, is de economische terugval in Zuid-Amerika, waar veel Spaanse bedrijven zaken doen. Het dreigende faillissement van gigant Abengoa is ook nog steeds een belangrijke factor in de Spaanse economische vooruitzichten. Spanje is nog slechts drijvend door het inklappen van de olieprijs en de QE-politiek van de ECB.

Is dit houdbaar? Dat is vrijwel onbestaanbaar.

Zeker voor een land als Spanje, waarvan het lang geleden is dat de politieke onzekerheid er zo groot was, kan het ontbreken van een stabiele regering grote economische onzekerheid tot gevolg hebben. Zelfs een kleine verandering in het beleid van de ECB, of een stijging van de olieprijzen, kunnen het land problemen bezorgen die politiek zullen moeten worden opgelost, omdat als dat niet gebeurt, Spanje heel snel opnieuw de rand van de afgrond zou kunnen bereiken.

Opnieuw een kopzorg voor de Brusselse dictatuur. Op dit moment is het ondenkbaar dat er nog draagvlak zal zijn voor wat voor bailout dan ook. Al lijken de vooruitzichten van de Spaanse banken er op te wijzen dat er toch iets zal moeten gebeuren om Spanje niet kopje onder te laten gaan.