Vanmiddag beginnen de officiële besprekingen van de EU met de weglopers van het UK die nu een Brexit handelsverdrag willen – zo is de EU-attitude te karakteriseren.

De EU-laven komen alvast met een vergaderschema:

Onderhandelaars van de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk beginnen maandagmiddag in Brussel met de eerste gespreksronde over de toekomstige relatie. De eerste week van onderhandelingen wordt donderdag afgesloten met een persconferentie. Later in maart volgt een tweede sessie in Londen. Afwisselend in beide steden staan in april twee rondes gepland en in mei een.

Dat klinkt alsof er hard gewerkt gaat worden. Dat zal ook wel moeten, want wie de uitgangspunten van beide zijden naast elkaar legt en visualiseert, komt uit op een situatie zoals in de illustratie boven dit stukje. De EU gedraagt zich alsof het UK met de hoed in de hand komt smeken om een verdrag.

Michel Barnier, hoofdonderhandelaar van de Europese Unie, zei dat dinsdag nadat EU-ministers zijn mandaat hadden vastgesteld. Naast de handelsrelatie moeten ook afspraken worden gemaakt over zaken als visserij, veiligheid, buitenlands beleid, defensie, energie en transport. Barnier stelt voor om daar tien onderhandelingstafels voor op te zetten.

Maar vooral:

“Het is ons beider belang een akkoord te bereiken over een hele reeks onderwerpen. Maar niet tegen elke prijs”, aldus Barnier. Hij wil “solide garanties” over eerlijke concurrentie in het ambitieuze partnerschap dat hij voor ogen heeft. Bedrijven moeten kunnen concurreren op een gelijk speelveld, zei hij. Het handelsakkoord wordt gelinkt aan afspraken daarover en over de toegang tot visgronden. “Anders komt er helemaal geen akkoord.”

Hé, een soort klimaattafels? Het is een bekend soort salamitactiek. Dat kon allemaal nog wel eens zo hard tegenvallen, dat de besprekingen niet lang duren. Want: “Anders komt er helemaal geen akkoord.”? Barnier leuterde over de noodzaak van wederzijds vertrouwen, om wantrouwend op te merken dat hij signalen ziet dat het UK het akkoord waarmee de Britten op 31 januari vertrokken niet na zullen leven. Het UK loste vorige week alvast enige schoten voor de boeg:

 

📺 | @michaelgove: "In pursuit of a deal, we will NOT trade away our sovereignty… We will NOT link access to our waters with access to EU markets. Our fishing waters are our sovereign resource and WE will determine other countries' access to our resource on OUR terms." 👍 pic.twitter.com/Ry4L98tcV3

— Leave.EU (@LeaveEUOfficial) February 27, 2020

Tegelijkertijd zie je dan bij het CDA het besef indalen dat de belangen van de EU opnieuw niet die van Nederland zullen blijken:

Tweets by Esther_de_Lange

Die onrust is niet onterecht. De eisen van de EU zijn goeddeels die van Frankrijk, en de belangen van Frankrijk zijn in deze pertinent niet die van Nederland. Ook een aantal aankondigingen die de Britse regering al deed zitten de EU niet lekker. De kampioenen van echte vrijhandel hakten er vorige week dan ook lustig op in om te demonstreren dat handelsverdragen niet veel met vrijhandel te maken hebben.

Specifically, EU countries—especially France—want to make sure

that Britain must comply with strict “level playing field” provisions to ensure that the UK does not undercut the EU on issues like the environment, state aid and workers’ rights.

Let me translate that for you: European politicians are concerned there might be too much freedom in the UK after Brexit is finished. Brussels fears producers in the UK might use that freedom to produce goods and services that will be more affordable to European consumers.

Zo is de visserij ook een punt van groot belang – ook voor Nederland. Maar daarover zou men het eens moeten zijn per 1 juli? Weinig kans op, zo op het eerste gezicht. De visserij was één van de punten die het zwaarst wogen tijdens diverse Brext-campagnes, en het lijkt onbestaanbaar dat het UK daarmee akkoord gaat eer het geheel van een eventueel verdrag opgetuigd en wel klaar staat.

Ook een heikel punt is de immigratie, waarvan het UK intussen weet wat er van te verwachten. Pools is intussen de tweede taal in Londen, en de overstroming door Oost-Europeanen sinds de EU daarover in 2004 een verdrag sloot is in het UK gigantisch.

Maar waarover Barnier cs echt hun borst kunnen natmaken is het hebben van enige zeggenschap over de toekomst van het UK, special juridisch en qua voorschriften en specificaties over wat het UK uitvoert naar bij voorbeeld de EU. Donderdag maakte de Britse regering (clipje Michael Gove hierboven is er een onderdeel van) bekend wat zij wil en hoe zij aankijkt tegen de toekomstige verhoudingen met Brussel. Daar zullen ze in Brussel ongetwijfeld erg slecht van geslapen hebben, maar in Londen daarentegen had iedereen een goed weekend:

Boris Johnson released what is, in effect, his strategy blueprint for the trade deal negotiations. In the document, entitled “the Future Relationship with the EU: The UK’s Approach to Negotiations”, Johnson essentially asked the EU for a Canada-style trade deal. Specifically, Downing Street said it wanted “regulatory freedom” from the EU and would not accept any intrusion by the European Court of Justice in the dispute resolution mechanisms.

Maar die datum van 1 juli zit ook =bij de Britse reegring i het achterhoofd:

However, if the two sides don’t make a sufficient amount of progress by June, then Johnson’s government would “need to decide whether the UK’s attention should move away from negotiations and focus solely on continuing domestic preparations to exit the transition period in an orderly fashion.”

Als het UK in juni inderdaad zou besluiten de onderhandelingen af te breken, dan staat de EU plotseling wel heel erg voor schut, en zal zij te maken krijgen met woedende reacties uit lidstaten. Maar als zij te toegeeflijk is zal iedereen zich afvragen waarom dat nu niet eerder zo kon? En ontstaat er ongetwijfeld een rij van andere belangstellenden voor andere regels waaraan moet worden gemorreld.

Gaandeweg ga je zien waarom het vertrek van het UK het voortbestaan van de EU bedreigt. Voor dit volledig is afgehandeld en begraven zal derhalve Nexit nog wel eens ter sprake komen als serieuzere kwestie dan een theoretisch onderwerp van boze hobbyisten.

---

Meer over EU en Brexit op Veren of Lood vindt u hier.