“Goed en fout” wordt nog net niet gelijk bij de politieke gezindte opgeplakt. En dat lijkt een omissie waarvan het rechtzetten maar een kwestie van tijd zal worden. De werking van de linkse media in West-Europa is die van een gezichtsloze, maar bijzonder bloeddorstige kudde kleine roofdieren.

“Een kandidaat van BIJ1”. Bij GeenStijl gaat het meer van dik hout zaagt men planken, maar dat lijkt een logischer aanpak dan de wollenhandschoenen mofjes die de typegeit van NOS-Teletext hanteerde. Zeker gezien alle ophef, ontkenningen, lange discussies bij Jinek en ga zo maar door. Opvallend detail: alle kritiek op deze dinges  (vroeger had je mevrouw gezegd) van BIJ1 kwam van rechtse sites. Zit daar wraak, kinnesinne of iets anders bij? Veel aanleiding zie ik niet, dan zou laten zitten slimmer zijn geweest, om er dan de laatste maand voor de verkiezingen nog wat ophef rondom te maken. Uiteindelijk wordt het toch een Amsterdams probleem, dus wie kan het wat schelen?

De reguliere MSM beperkten zich in deze kwestie tot het registreren en mededelen van de gebeurtenissen. Maar wat als binnenkort iets wordt ontdekt over een kandidaat van het FvD in Amsterdam, om de volgende gelegenheid voor ophef eens op te werpen? Dan krijg je zo maar weer eens het mediale volksgericht tegen de ‘rechtse partijen’.  Want rechts is ‘verdacht’ en kan eigenlijk nooit iets goed doen. Dat ‘rechts’ het slechte in de mens vertegenwoordigt spreekt uit alles. Dat niemand ooit lijkt stil te staan bij de vraag waarom dat zo is mag de pret niet drukken. De journalistieke kudde gaat direct weer voluit als er iets wordt gevonden dat voldoet aan de criteria van de eigen vooroordelen.

Een  pronkvoorbeeld was het artikel dat de Volkskrant deze week wijdde aan het Nederlandse Leeuw-event in Rijswijk. Ik zag zojuist op Twitter hoe mede-organisator  Elizabeth Hunyadi probeerde de auteur te overtuigen dat de kop niet in orde was, maar ze zei eerlijk dat het interview feitelijk weergegeven was zoals het had plaatsgevonden. Het is niet dat ik dat niet geloof, maar na lezing van het stuk wist ik al weer genoeg. Het zit hem niet zozeer in wat er staat, maar in de ingebouwde insinuaties. Zie ook deze closeread van een eerder stuk van deze auteur over het FvD, en je begrijpt hoe de hazen lopen. Laat ik uit dit stuk over de Nederlandse Leeuw één voorbeeldje pakken hoe subtiel dit onbetwist zeer bekwaam wordt aangevat. Een opsomming van prominente sprekers begint hij met Joost Niemöller. Niets ten nadele van Joost, maar hij is het soort steen des aanstoots voor linkse journalisten dat spreekwoordelijk geworden is helaas. Hoe werkt dat bij mensen van ander signatuur?

Héé, dat is apart. Dat zijn inderdaad heel wat prominenter sprekers dan die door Korteweg werden opgevoerd in zijn lijstje. En voorbeelden als deze zijn legio; je moet je er alleen van bewust zijn, en dat zijn niet zoveel mensen. En als ik de auteur niet kende zou ik zeggen dat het Freudiaans kon zijn, maar nee.

En de enige goede media zijn staatsmedia:

Van WikiLeaks weten de media nu nog steeds niet goed wat er van te vinden.  Klokkenluiders zijn OK, maar anti-linkse klokkenluiders zijn dat niet. Dat Julian Assange heeft bijgedragen aan de val van Hillary Clinton zal hem nooit worden vergeven, en mutatis mutandis zal men dat WikiLeaks blijven nadragen tot het omvalt. Hij is vanuit MSM-optiek mogelijk niet rechts, maar goed is hij zeker evenmin. De ingetrokken aanklacht vanuit Zweden en diverse andere onderdelen van deze affaire kun je natuurlijk niet samenvatten in een Teletext-berichtje, dus dan krijg je dit soort spul, waarbij de geur van onfrisheid bijna tastbaar is.

Wat opvallend blijft is dat – zeker in West-Europa – er nog eerder sprake is van een links mediakartel dan van een partijpolitiek kartel. Een informeel kartel, dat zeker. Maar informele kartels zijn niet minder effectief dan formele, juist omdat de grenzen moeilijk definieerbaar zijn, maar de getroffene voortdurend tegen allerlei onverwachte belemmeringen oploopt.

Achtervolgd worden is eng. Achtervolgd worden door een gezichtsloze kudde is nog veel enger. En al heeft die kudde wel degelijk gezichten, als er verantwoording wordt gevraagd duiken ze allen achter elkaar weg, waarmee ze toch weer gezichtsloos worden.