De open grenzen hebben alleen ellende opgeleverd, is de conclusie die gerechtvaardigd is als we de asieltsunami beschouwen. Had het beter gekund?

De makke van de vloed van migranten die momenteel de EU overspoelt, gaat dieper dan alleen een groep vluchtelingen die een goed heenkomen zoekt. Arnold Karskens demonstreerde het deze week. Talloos zijn de verhalen van mensen die openlijk vertellen over de kans die zij zien om nu zonder grote problemen en relatief gemakkelijk de EU binnen te komen. Begrijpelijk, vanuit hun standpunt.

Wat onbegrijpelijk is – en eigenlijk zijn al deze migranten het daarmee eens – is dat we dat als Europeanen zomaar gebeuren laten. Het schuldgevoel van Duitsland is een grote factor, maar bij lange na niet de enige. Interessanter is feitelijk de blinde vlek die grote media de afgelopen 40 jaar hebben ontwikkeld voor de gevaren van onbeschaafde binnenkomers. Het enige argument: met de “Ossies” ging het toch ook goed? Maar dat is geen argument, het is een smoes om niet scherper te hoeven kijken.

Daar zit ook deels de kneep waarom we nu overspoeld worden. Met het weg gummen van de binnengrenzen, was het logisch geweest de buitengrenzen te versterken. In plaats daarvan werd de grensbewaking als geheel zo ongeveer wegbezuinigd – en hoe tevreden politici daarover niet waren? Wat overbleef was een ploegje ambtenaren dat de heffingen moest innen die de rest van de wereld ons verschuldigd is als men goederen de EU wil binnen brengen.

Maar werd er geïnvesteerd in een effectieve grensbewaking? Dàt vond men niet nodig. Er werd een dienstje opgetuigd, Frontex. Was dit grensbewaking? Nou, de belangrijkste taak van Frontex is al een paar jaar het uit zee vissen van drenkelingen die de oversteek naar Europa maken. Waarna ze naar de dichtstbijzijnde EU-haven worden overgebracht voor medische inspectie. Wie vergeet asiel aan te vragen wordt er netjes aan herinnerd. We zijn zo beschaafd.

Alsof je een reddingsdienst voor zeehonden opzet. Als je werkelijk zo begaan bent met de gezondheid van de drenkelingen die je opvist, heb je daarvoor aan een marine voorziening voldoende. Na consult op zee breng je ze daarna netjes naar hun punt van vertrek terug.

De conclusie kan niet anders zijn, dan dat het Verdrag van Schengen niet het probleem is, waaraan deze migratiegolf moet worden geweten. Binnengrenzen zijn nuttig als men daar ook beleid op baseert, maar met onze indolente politieke elite is dat inderdaad een vorm van geldverspilling – we mogen binnenstromende mensen niet eens meer tegen houden, al zouden we dat willen. Het werkelijke probleem is als zo vaak: de EU.

De EU is ditmaal het probleem, omdat zij wel Schengen promootte, maar tegelijkertijd naliet een deugdelijke bewaking van de buitengrenzen op te zetten. Daarom is uit Schengen stappen onvoldoende om de toestroom effectief te kunnen stoppen – wat we moeten doen is vertrekken uit de EU. Vrij verkeer van goederen is een goede zaak – en dat bestond al ver voor de invoering van het Schengenverdrag. Waar we vanaf moeten – en snel – is het vrije verkeer van personen. Als we zelf niet meer mogen uitmaken met wie we in één land willen wonen, zijn we inderdaad onze onafhankelijkheid compleet kwijt geraakt.