Turkije weigert haar terreurwetgeving aan te passen om te voldoen aan de 72 punten van de EU. Misrekening, provocatie of een fout?

Een tijd terug was al te horen dat Turkije eigenlijk niet langer geïnteresseerd is in lidmaatschap van de EU. Het gedrag van Erdogan leek dat te onderstrepen, de onderhandelingen werden afgebroken, en een stille zucht van verlichting was in verstandiger EU-kringen merkbaar. De onderhandelingen over de Syrische vluchtelingen lijken Erdogan er ook weer aan herinnerd te hebben wat zijn bezwaren tegen de EU zijn. En dat de bemoeienis van de Brusselse kliek onverdraaglijker is naarmate je er meer een onderdeel van vormt.

Dat zou de logische basis kunnen zijn onder de toespraak die de Turkse president rechtstreeks op de Turkse televisie hield:

“Wij gaan onze eigen weg en jullie ook”, zei hij tegen de EU-landen in een toespraak in Istanbul die rechtstreeks op TV werd uitgezonden.

Voor mijn geestesoog zie ik Frans Timmermans nu het hele weekend een gelatinepudding na doen – Erdogan wil niet meer! De hele deal is van tafel!!

De vraag zou moeten zijn: So what??? Erdogan is de onfrisse dictator van een half-achterlijk land waar geweld van zowel overheid als seperatisten aan de orde van de dag is, en waar journalist een beroep lijkt te worden waarvoor op voorhand al gevangeniscellen worden gereserveerd. Willen we daar als EU bij horen? Erdogan zelf lijkt er in ieder geval ook geen trek meer in te hebben. Best mogelijk dat zijn schoenen bij de vorige gelegenheid onvoldoende blinkend zijn gelikt, maar om dat nu op de Turkse televisie te melden is ook weer overdreven.

Het lijkt er dus op dat de deal over is.

Dat de EU zelf maatregelen zal moeten nemen om haar grenzen te bewakenen de stroom asielmigranten in te dammen.

Dat de EU gedwongen is te erkennen dat zijzelf ook vuile handen heeft – net als iedereen.

Als dat alles een gevolg zal zijn van deze gewraakte toespraak van Erdogan, dan ben ik graag bereid geld te storten in eeen fonds dat beoogt een standbeeld voor hem op te richten. Altijd nuttig, zo’n lichtende pilaar op Rottumeroog.

Maar ik heb er een hard hoofd in. De bestuurlijke hoertjes in Brussel waren al dagen vreselijk optimitisch, en als ze een koude douche krijgen zijn ze meestal bereid nog wat extra euro’s bij te drukken. Speciaal voor ome Erdogan en zijn vrolijke familie. Een dictator met keurige vers-schoongelikte laarzen is ook wel een feestelijk gezicht, natuurlijk.