Zó gehersenspoeld, dat ze de leugens van hun eigen spindoctors zijn gaan geloven.

Voor wie nog niet wist dat een fractie in het Europese parlement een overtreffende trap van idioten bevat die in hun thuisland niet langer te handhaven was, zou onderstaand pamflet een eye-opener moeten zijn. Moeten zijn, want ik geef toe, soms zakt de moed je in de schoenen. De holle lach van George Orwell weerklinkt. Maar bekijkt U het eerst even.

Deze publicatie gisteren (!) van de sociaaldemocraten in het Europees parlement bevat zoveel handvatten om de ongediertebestrijding te bellen, dat je er stil van wordt. De enige van wie ik me zou kunnen voorstellen hierbij nog enthousiast in haar handjes te klappen is Sophie in ’t Veld. Maar zelfs van haar geloof ik niet, dat ze niet beseft dat dit in strijkt tegen de haren van het gros der Europese bevolking. Zeker nu. De meeste van haar overijverige collega’s, die hard werken aan een door vrijwel niemand gewenste omvorming van de EU tot grote Europese federatie, zijn de afgelopen jaren – ongetwijfeld tot hun afgrijzen – al tot de conclusie gekomen dat ze in ieder geval hun toon moeten matigen. Onderwijl stiekem doorwroetend onder de fundamenten van de soevereiniteit van de lidstaten.

Martin Schultz
Zo niet de sociaal-democraten, die blijkbaar menen dat hun voormalige Gruppenführer – nu EP-president – Martin Schultz voldoende excuus is om met proclamaties als bovenstaande te komen. In ieder geval is de vraag, Hoe gek politici kunnen zijn? weer voor enige tijd beantwoord.

Nu is het altijd een prima zaak als politici openlijk handelen en dat verdedigen. Absoluut, daar gaat geen woord van af. Minder geslaagd is dat bij de sociaaldemocraten kennelijk nog niet het begin van een besef van een andere tijdgeest is doorgedrongen. Mogelijk is dat wat het meest deprimerend (alsook alarmerend!) is aan dit pamflet – de volledige losgezongenheid van elke werkelijkheidszin.

Werkelijkheidszin
Niet van de werkelijkheid zelf overigens, want men is prima op de hoogte met de gebeurtenissen. De Noord-Europese hulpeloosheid tegenover de perfiditeit stellen van de Oost Europese regeringen die voor hun bevolkingen deden wat nodig was, zijn niet alleen een grove verdraaiing van de realiteit, maar toont een voorbeeldig bewustzijn van wat thans gebeurt. Het is de analyse, die blijk geeft van een totaal verwrongen beeld. Zelfbeeld en wereldbeeld in gelijke mate, overigens. Maar dat laatste is inderdaad niet vreemd: een verwrongen zelfbeeld is de lens waarin uiteindelijk een verwrongen wereldbeeld wordt geschapen. En dat er met het zelfbeeld van veel wereldverbeterende EP-parlementariërs meer mis is dan een meute psychotherapeuten in honderden sessies zou kunnen verspijkeren toont dit pamflet bij uitnemendheid.

Hoe het zo ver heeft kunnen komen met deze mensen, die toch ooit min of meer getalenteerde politici moeten zijn geweest, is voer voor psychologen. Psychohistorici vrees ik, want er is te weinig tijd om het uitgebreid te analyseren nu. We moeten af van deze schaamlap waarachter die andere groep dwazen – formeel bekend als de Europese Commissie – zich verschuilt om te kunnen roepen dat zij zich met de bevolking hebben verstaan. Zich ondertussen vertwijfeld afvragend waar toch zo plotseling die enorme golf van Europees populisme zijn oorsprong vindt?

Nuttig
Het Europees parlement heeft nooit een nuttige functie gehad, maar het kan die alsnog krijgen door het op te heffen. Zo snel mogelijk. Om daarmee te erkennen, dat de EU geen enkele democratische legitimatie heeft, en eigenlijk nooit had ook. De politieke hefboomeffecten waarop deze idealisten zich altijd verlaten hebben, hebben een breekpunt. Dat punt lijkt bereikt.