Anders dan in Nederland wordt op de Britse televisie heel wat beter gedocumenteerd gesproken over het naderende referendum, ook al is dat pas op 23 juni. Anders dan in Nederland met het GeenPeil-referendum is het voor de Britse overheid dan ook er op of er onder. Het verschil toont zich in de manier waarop er over wordt gedebatteerd.

Hieronder staat een kort stukje uit Daily Politics, een dagelijks lunchtijd-programma op BBC2. Interviewer Andrew Neil is niet van het kinderachtige en slaafse dat zo kenmerkend is voor veel Nederlandse parlementaire verslaggevers die dagelijks in beeld verschijnen. U ziet Matthew Hancock, die een functie vervult die ongeveer neerkomt op staatssecretaris voor het regeringsbeleid.

.

Niet alleen is het heel verfrissend hoe dit programma hard in gaat tegen wat een partijwoordvoerder – elke partijwoordvoerder – probeert om een vraag voor het eigen karretje te spannen, maar ook is het principieel kritisch over alles wat wordt gezegd. Op 7:45 probeert Hancock de intensievere handel tusen UK en Ierland te verklaren door het hebben van een gemeenschappelijke grens, waarna hij wordt afgeserveerd met de vraag of hij echt denkt dat het gros van die handelsgoederen via Noord-Ierland wordt geëxporteerd. Auw.

Wat overigens niet betekent dat op elke slak zout wordt gelegd. Zo wordt Hancock niet gefileerd over de aperte statische appels en peren-vergelijking die hij opdist vanaf 7:55, waarbij hij stelt dat de helft van de Britse export naar de EU gaat, terwijl hoogstens 10% van de EU-export naar het UK komt. Natuurlijk is dat wel waar, maar dat betekent niet dat het voor de EU onbelangrijk is.

Want, even tussendoor, het grootste belang van Brussel bij het Brexit-referendum blijft dat het zich nauwelijks veroorloven kan als een land nu de EU verlaat. Zeker niet, nu er zulke grote problemen zijn binnen de EU, en meerdere staten bijzonder ontevreden zijn over de repercussies die het lidmaatschap nu blijkt te hebben. Waar een schaap overgestoken is zouden er meer kunnen volgen. En platgetreden paden
zijn makkelijker te volgen dan zelf te moeten zoeken hoe je lopen moet als je onontgonnen terrein betreedt.

De discussie werd gehouden naar aanleiding van het eerder deze week gepubliceerde regeringsrapport over de mogelijke gevolgen van een Brexit. Dat de regering voor is, en dat dat wordt weerspiegelt in het rapport zal niemand verbazen.De manier waarop onze eigen overheid haar ziel aan de EU lijkt te hebben verkocht zien we overal binnen de EU met gekmakende regelmaat terug – regeringsleiders die plotseling een door Brussel onverhoopt een ander geluid laten horen worden gewipt (Berlusconi, Papandreou), of staan voortdurend in het beklaagdenbankje van een rancuneuze EU-commissie (Polen, en Orban van Hongarije).

Uiteindelijk blijkt er dan weer zo weinig aan de hand te zijn dat het steeds een eigen dood sterft – of er wordt over een gesuste afloop door de Nederlandse media niets gemeld.

Alles bijeen maken het kwaliteitsverschil met de BBC en het ultieme belang van het naderende referendum dat het lastig blijft de discussie tussen UK en Nederland goed te vergelijken. Het eerste is een treurige constatering die je slechts verklaren kunt dor te beseffen dat de NPO daadwerkelijk tot een staatsomroep verworden is. Het tweede is eveneens treurig om te constateren, aangezien het onze regering met haar constitutionele lapmiddelen alle ruimte geeft, zich op te stellen als het stel regenten dat ze zijn, en om zich niets aan te trekken van wat de bevolking wenst.

Dit is Brandhout. Fijne avond verder.