Terwijl het schandaal rond het gemeentelijke aanstellings- en deradicaliseringsbeleid in Amsterdam de Telegraaf nog steeds veel aandacht op levert, zwijgen de linkse media sonoor. Hoe lang gaan de MSM en de staatsomroep deze schijnheiligheid nog vol houden?

Het blijft verbazingwekkend hoe weinig de landelijke (linkse) media melden over het zich ontwikkelende schandaal rond het aanstellingsbeleid van burgemeester Van der Laan, en diens deradicaliseringspolitiek. Die van Van der Laan, ja, want de politie en veiligheidsbeleid zitten wettelijk in zijn portefeuille, evenals het aanstellingsbeleid van gemeentelijke ambtenaren een zaak is van de burgemeester van zijn gemeentesecretaris – ook gewoon een PvdA-man/vrouw sinds mensenheugenis.

Alles wat en waar Telegraaf, Elsevier en GeenStijl daarover berichten – en de gemeentelijke PvdA in een bijzonder kwalijk daglicht stelt – wordt stelselmatig genegeerd. Ook stadskrant Parool hult zich in stilzwijgen – het meest recente wat je op de site vindt over de onvindbare jihadronselaar Bilal die nu in het middelpunt van de belangstelling staat van die=genen die willen weten hoe diep het schandaal ingrijpt is wat oude artikelen die vergoelijkend spreken over zijn veronderstelde lidmaatschap van de Hofstadgroep, en dat hij nu (2016) een succesvolle jongerenwerker is.

Dat de Telegraaf vandaag meldde dat Bilal als jongerenwerker gewoon verder ronselde, en zelf intussen ook verdwenen lijkt naar het beloofde IS-land zal dan wel voer voor complotdenkers zijn, maar zelfs dat durft men niet te publiceren. het enige dat men tegensputtert is dat de onthulling gisteren van de naam van de man die het Stationsplein schoonveegde in juni al lang bekend was bij Amsterdamse journalisten. Niet dat men er over publiceerde natuurlijk. Dat zou mensen maar op ideeën brengen.

Wat de taak van de journalistiek is volgens moderne definities over het vak zal ook wel zo’n onderwerp zijn voor perstribunalen na de zo noodzakelijke revolutie die de democratie herstelt in Nederland. Maar goed, het schandaal is nog steeds eerst en vooral het probleem van Van der Lan en mitgluiperds van zijn partij. Het enige commentaar dat de Telegraaf los kreeg van de PvdAmsterdam gemeente was:

De gemeente Amsterdam wil niet ingaan op de zaak rond de omstreden jongerenwerker: „Wij gaan nooit in op individuele gevallen.”

Intussen moeten mogelijk verontruste Amsterdamse ondernemers zich door burgemeester Van der Laan vanaf zijn sterfbed gerust laten stellen:

Ondernemers uit het centrum vinden het betreurenswaardig dat er geen rampaaltjes voor de ingang van bijvoorbeeld de Kalverstraat worden geplaatst. Van der Laan gaat toelichten hoe hij denkt over de veiligheidsmaatregelen in de stad, die samen met het OM en de politie zijn genomen.
Het is niet voor het eerst dat Van der Laan dit doet. Na eerdere aanslagen in Europa ging hij ook al in gesprek met onder meer de LHBT-gemeenschap, met poppodia, de Joodse gemeenschap, moskeeën en nieuwsredacties.

Dat is heel mooi van Van der Laan, maar persoonlijk zou ik me niet al te gerust gesteld voelen door een doodzieke burgemeester die als het er op aan komt vermoedelijk zelf al begraven zal zijn. Ook zoiets waarover alleen dan met de diepste eerbied voor zijn plichtsbesef geschreven wordt. Maar de vraag die ons op de redactie van VoL bezig houdt, is of Van der Laan blijft zitten uit plichtsbesef, of omdat zijn vertrek het deksel van de beerput af zou blazen. Want ooit moeten de linkse media en de staatsomroep hierover toch iets gaan schrijven lijkt ons zo. Maar kennelijk gaat de begrafenis van een burgemeester die onbezorgd moet kunnen sterven vóór.

Het is maar waar je prioriteiten liggen natuurlijk. Maar ook bij de linkse media reageren klaarblijkelijk de emoties, want het was toch zo’n fijne man die het altijd zo leuk deed met jonge kinderen. Die in rust te laten sterven en daarom allerlei bestuurlijke ellende ononderzocht te laten blijft een vreemde zaak.