In het kader van de zondagse sermoenen verscheen eerder deze week op Jalta een stukje van Ewout Klei, met de weidse titel: ‘Open Brief aan Geert Wilders, neem duidelijk afstand van asielgeweld’.

Daarin wordt met magere maar gevarieerde voorbeelden betoogd dat alleen Geert Wilders het land van anarchie kan redden door ondubbelzinnig afstand te nemen van gewelddadigheid van boze Nederlanders die niet blij zijn met de immigratiestroom.

Hierop valt zoveel af te dingen dat ik in eerste instantie niet wist waar te beginnen. Meestal is dat een signaal dat je dergelijke larie beter negeren kunt, maar gisteravond viel mij in dat dit toch ook een interessante kant heeft.

Klei
Nu is Ewout Klei geen onaardige man. Hij heeft het beste voor met de wereld en zo, maar soms vliegt hij uit de bocht. Zo is het idee om een Open Brief te publiceren op een blog achter een betaalmuur al een amusant begin, maar er is meer. Voorheen placht de heer Klei zijn inzichten over een betere wereld te publiceren op sites als Joop.nl, tot het moment dat hij besloot van kamp te veranderen omdat hij vond dat de attitude van zijn vrienden daar niet langer bij hem paste. Ook hier vinden we een interessante denkfout: zijn zijn inzichten over hoe zaken dienen te marcheren zo fundamenteel veranderd, dat ze een overstap van het collectivistische Joop naar meer vrijdenkende sites rechtvaardigden? Het artikel dat dit stukje als aanleiding heeft suggereert van niet.

Hoogstens kun je veronderstellen dat de heer Klei bij Jalta c.s. vrijer is in zijn publicaties dan bij de gedachtepolitie van Joop.nl . Maar enfin, over Klei heb ik het in zijn eerdere incarnatie al eens gehad, en op de keper beschouwd is er weinig aan toe te voegen. Al meent hij zelf dat hij politiek van kamp wisselde twee jaar terug.

Maar wat mij bijzonder interesseert is de Messiaanse status die Geert Wilders in Nederland klaarblijkelijk gekregen heeft. Allerhande politieke gebeurtenissen worden opgehangen aan wat hij er van vindt. Vaker dan niet komt het er op neer dat men eerst kijkt wat Wilders en de PVV ergens van vinden, om vervolgens pontificaal te verklaren: daarmee zijn wij het vanzelfsprekend NIET eens. Hysterisch.

En: je blijft lachen.

Zo heeft de PvdA een paar jaar terug laten weten niets te steunen dat door de PVV wordt geopperd. Als iemand anders met hetzelfde komt haken zij verder probleemloos aan, maar niet als het via de PVV komt. Als het tweedehands via de PVV komt is het blijkbaar wèl in orde, wat mij voorkomt als politiek hoogst onzindelijk gedrag. Nog slechts een half miljoen Nederlanders (zie de peilingen) lijkt daar anders over te denken, maar dat is nog altijd teveel. Dat men in de media aan dit gedrag een voorbeeld neemt is van een stuitende domheid, die veel over ons journaille zegt, en de eenkennigheid er van.

Messiascomplex
Maar dat Messiascomplex is ook zo interessant, omdat Geert Wilders van alles en nog wat toegeschreven wordt waarover hij macht zou willen uitoefenen. Dit lijkt me een klassieke projectiegedachte van mensen die graag zelf dergelijke mogelijkheden zouden bezitten, maar dat niet voor elkaar krijgen. Daar zit dan ook de basis van de brief van de heer Klei: als de Messias inspireert tot kwade dingen, alstublieft Messias, probeer dan te inspireren tot het goede! Alsof de Messias in kwestie een autonome macht is, in plaats van iemand die de richting van de tijdsgeest begrijpt en probeert daar mede sturing aan te geven.

Wat Geert Wilders dus door Klei verweten wordt, is dat hij zijn Messiaanse gave niet aanwendt ten behoeve van geweldloosheid. Heeft Wilders dan op enig traceerbaar moment een oproep gedaan die anders zou kunnen worden geïnterpreteerd? Afgezien van een publicitair minder,minder,minder handige uitspraak zou ik niets kunnen verzinnen. En hoezeer dàt ook al is geframed maakt kristalhelder dat er niets is dat een dergelijke veronderstelling rechtvaardigt.

Wanhoop
Mensen neigen er toe een Messias te zoeken als zij zelf geen uitweg meer zien. Ook dat zegt veel over de hedendaagse Nederlandse politiek, waar zwakheid en middelmatigheid eerder norm dan uitzondering zijn. Want ook de negatieve schildering van Wilders is onderdeel van dat Messiasprobleem: alle zonden der wereld krijgt hij op zijn schouders geladen, en hij wordt er – afhankelijk van de politieke affiliatie – om geprezen of vervloekt.

Het lijkt mij geen benijdenswaardige positie, want goed doen kan hij het nooit. Wilders zelf is zo mogelijk nog meer een speelbal van de politieke ontwikkelingen dan wie dan ook. Dat bewijzen dergelijke wanhoopsoproepen als van Klei wel.