De invloed van de Oostblokkers is ons in de EU boven het hoofd gegroeid. Vooral het CDA heeft zich laten slachtofferen, want de EVP is niet langer christendemocratisch.

Sybrand Van Haersma Buma, de politiek leider van het CDA zei vlak voor de verkiezingen van 15 maart 2017 in het Financieele Dagblad onder andere: dat hij zich zorgen maakt om de strijdige belangen van de drie blokken West, Oost en Zuid en concludeert : “Het gaat nog slechter dan ik dacht”, “Het Europa dat we kennen werkt niet meer”. “Oost-Europa zit er minimalistisch in om er alleen maar beter van te worden”. [1]

In het EU-wereldje zijn de Oostblokkers oververtegenwoordigd. Het EU-leventje is voor hun extra aantrekkelijk omdat de salarissen van de EU soms meer dan vijf keer hoger zijn dan in hun thuislanden. Sommigen kunnen dankzij een baan in West-Europa ieder jaar cash een huis kopen – thuis in het Oostblok.

Oostblokkers zijn oververtegenwoordigd in de EU
De EU is voor Oostblokkers ook ideologisch aantrekkelijk: top-down politiek zit in de Oost-Europese genen.[2] De traditie van autocratische regimes en de huidige ‘Ostalgie’zijn daarmee in lijn. Inmiddels blijkt dat men vooral gekant was tegen de overmacht en machtsmisbruik van de Sovjet-Unie, maar dat steeds meer Oostblokkers de communistische ideeën zoals georganiseerde tewerkstelling en bemoedering door ‘Vadertje Staat’ eigenlijk wel terug zouden willen. Überhaupt is het een feit – zoals we ook in Nederland zien – dat liberalen (in de Europese betekenis) eerder een baan zoeken in het bedrijfsleven, of zelf een toko starten, en dat regelzuchtige socialisten vaak voor een baan bij de overheid opteren.

Oostblokkers zijn oververtegenwoordigd in de Civil Society
Het Oostblok telt in totaal 20,6 % van de EU-bevolking, en slechts Polen en Roemenië zitten qua bevolkingsomvang bij de top tien. Ze zijn dus oververtegenwoordigd bij de kleine landen.

Omdat personeel dat afkomstig is van grote landen vaak als een ‘bedreiging’ wordt gezien, hebben ze vaak een streepje voor en zijn, inclusief hun top-down denkwijze, oververtegenwoordigd in de meer dan duizend lobbyclubs annex thinktanks. Hetzelfde geldt voor hun aanweizgheid op beslis-niveau van internationale organisatie(tjes).

Oostblokkers zijn oververtegenwoordigd in het Europees Parlement
Behalve door het spel der maatschappelijke krachten, zoals Duitse schuldgevoelens, worden Oostblokkers ook voorgetrokken door de onevenredige zetelverdeling in het Europees Parlement. Op het Procrustesbed van het EP moeten de grootste landen inleveren ten gunste van de kleintjes, en daarvan komen er relatief veel uit het Oostblok. En zo hebben de Oostblokkers in het EP geen 154 zetels, doch 199 hetgeen uiteraard ten koste gaat van de grote landen, die behalve Polen (min vijf zetels) in West-Europa liggen: Duitsland heeft maar liefst 22 zetels moeten inleveren, Engeland, Frankrijk en Italië 21 en Spanje 19. In totaal dus 45 zetels winst voor het Oostblok. Dat moet voor bijvoorbeeld de Duitsers een cultuurshock zijn: in hun land is er een kiesdrempel en worden dus kleine partijen met minder dan vijf procent van de stemmen geheel buitengesloten, in het EP kan een klein land zomaar extra zetels krijgen.

Dus in plaats van 20 % van de zetels hebben de Oostblokkers 26 % van de zetels (en van de stemmen) en als men de Oost-Duitse afgevaardigden meetelt, dan komen er nog een paar procenten bij. Na Brexit zal hun relatieve aandeel nog groter worden; dan krijgt het Oostblok ongeveer 32 %.

De politieke voorkeuren van Oostblokkers zijn oververtegenwoordigd in het Europees Parlement
Het kwalijke is dat men er in het Oostblok politieke voorkeuren op na houdt die grosso modo niet congrueren met die bij ons, en daarom is het opzij zetten van evenredige vertegenwoordiging buitengewoon ondemocratisch: dus niet alleen oververtegenwoordiging van kleine landjes, maar ook vermindering van de politieke representativiteit. Bovendien prevaleert in veel van deze landen (wat men meent dat) het eigen nationaal belang (is) boven het algemeen belang. En ten derde menen velen in het Oostblok dat men ‘recht’ zou hebben op allerlei compensatiebetalingen voor de historische misstappen van het verfoeide westen.

Oostblokkers zijn oververtegenwoordigd in politieke discussies
Die oververtegenwoordiging heeft uiteraard invloed bij stemmingen in het EP, maar nog veel meer in voorafgaande discussies in allerlei voor de burger schimmige commissies en in de vergaderingen van de zogenaamde groepen in het EP.

De 751 leden van het EP zijn verplicht zich te groeperen in fracties met tenminste 25 leden uit tenminste 7 landen. Wie zich niet aansluit heeft vijf jaar nauwelijks parlementaire rechten. De vraag is: wat is verstandiger? Vijf jaar voor spek en bonen aanwezig zijn, of wèl beperkte invloed hebben dankzij opgedrongen foute collega’s? En moet men zich dan beperken tot het minimum, of er naar streven om dankzij nog meer foute vrienden de meest invloedrijke partij te zijn?

De Europese Volkspartij ( EVP / EPP)
Verreweg de grootste fractie in het EP is de Europese Volkspartij (EPP), die het politieke gebeuren in het EP domineert en waartoe ook ons CDA behoort.

Momenteel telt de EVP 216 leden dat is 160 tekort voor de meerderheid, en tegenwoordig is men volledig afhankelijk van de een-na-grootste fractie: die van de socialisten, waartoe ook onze PvdA behoort. Voorheen kon men ook coalitie-achtig zijn met de ALDE-liberalen, maar beiden zijn inmiddels zo ver afgekalfd dat de Liberalen buiten spel staan. ALDE staat momenteel op de vierde plek achter de opstomende eurocritischen. Zoals te verwachten valt zijn de Oostblokkers ook in de socialistische fractie oververtegenwoordigd met ongeveer 30 %. Oostblokkers opteren echter steeds meer voor semi-communistische volksvertegenwoordigers.

Aanvankelijk, in de vorige eeuw, was de EVP christendemocratisch, maar uit machtspolitieke overwegingen is dat morele kader grotendeels overboord gezet, en heeft men de aantrekkelijkheid vergroot voor een breed scala aan politieke stromingen en lijkt men steeds meer kompasloos. Weten de CDA kiezers dat wel?

Oostblokkers zijn oververtegenwoordigd in de EVP
De laatste acht jaar heeft de EVP zo’n 70 leden verloren. Het grootste verlies was het vertrek van de Britse Conservatieven. Momenteel is het Oostblok zwaar oververtegenwoordigd in de EPP-fractie met 80 van de 216 leden, waar nog ten minste vijf ex-DDR’ers bij moeten worden opgeteld. In de EVP-fractie is maar liefst 37 % Oostblokker, dus veel meer dan bij de socialisten, terwijl ze slechts 20,6 % van de EU bevolking uitmaken. Ter vergelijking: ons smaldeel van vijf CDA’ers bedraagt slechts 2,3% (en het percentage Nederlanders in het hele EP is een schamele 3,5%). Indien de 20 Fransen van de UMP zouden beslissen om – zoals Macron wenst – zich aan te sluiten bij de liberalen dan heeft de EVP voortaan zelfs 43 % Oostblokkers in de gelederen.

Oostblokkers zijn oververtegenwoordigd in politieke discussies
Die oververtegenwoordiging heeft uiteraard invloed bij stemmingen in het EP, maar nog veel meer in voorafgaande discussies in allerlei voor de burger schimmige commissies en in de vergaderingen van de zogenaamde ‘groepen’ in het EP.

Oostblokkers zijn oververtegenwoordigd als commissievoorzitter
Van de 23 Commissievoorzitters in het EP zijn er 8 afkomstig uit het Oostblok. Dat is dus 35 %, en niet 20% wat men statistisch zou verwachten. Van de 23 voorzitters zijn 9 lid van de EVP fractie, en van hen zijn 5, dus meer dan de helft een Oostblokker, dat is 56 %.

Oostblokkers bepalen een overgroot deel van de EVP-Politiek
Het zal dus niemand verbazen dat op de site van de EVP het Oostblok meer van hun gading vindt dan wij. Er zit bovendien al een Oekraïense via de EVP-fractie in het EU parlement en dan is het geen verrassing dat er op de site een pleidooi staat voor ambitieuze contacten met de Oekraïne. En met maar liefst 23 Polen in de fractie en Donald Tusk als Raad-voorzitter worden nationale politieke meningsverschillen met de huidige Poolse regering geïnternationaliseerd en opgeblazen tot Europese politiek. En dat terwijl er nauwelijks kritiek is op de Oekraïne waar verbeteringen een illusie lijken. Daarbij komt dat de steeds verder aangedikte angst van de Oostblokkers voor Rusland gepaard met de heimwee van Russen, maar niet minder van Polen, Litouwers en Hongaren naar de veel ruime grenzen van hun respectieve landen in het verleden. Een gevolg is dat ze pogen ons te verleiden tot steeds meer militaire presentie in grensgebieden met Rusland, die veel beter neutrale bufferstaten hadden kunnen blijven. En zo blijkt steeds meer dat de EU geen vrede brengt, doch geruzie en onvrede. En onze Navo en onze militairen daarin meesleept.

Merkwaardig is dat op de site van de EVP helemaal niet staat wat hen onderscheidt van andere partijen; wat willen zij wel en anderen niet? Of is de EVP ook in de klassieke Oostblokval gelopen? Een parlement is in die visie een soort overheidsorgaan en dus onderschrijft men het EU-beleid en behoort men tweedracht te verbloemen.

Op de site dus weinig wat naar het me voorkomt een normale CDA-stemmer aanspreekt: de zorg over en voor de medemens die de financiële endjes niet meer aan elkaar kan knopen: de stijging van de kosten van levensonderhoud; het verdwijnen van inkomen voor mensen die braaf hebben gespaard en nu geen rente krijgen. De vrees voor ongecontroleerde migratie die onze levensstandaard verlaagt, het Christendom bedreigt en onze sociale cohesie ondermijnt. De uitzichtloosheid van werklozen. Het feit dat je er helemaal niets aan hebt dat je overal in Europa mag werken, als er in grote delen van de EU helemaal geen werk is. Allemaal ellende die vooral veroorzaakt is door de politiek van Merkel en haar CDU, die uiteraard ook tot de EVP behoort en daar met de CSU 34 zetels heeft.

Oostblokkers opteren voor propaganda
Op de site van de EVP staat ook nog een juich verhaal over een verdrag met Mexico. Daar zaten we met z’n 515 miljoen echt op te wachten, toch? Als er 40 jaar geleden al internet zou zijn geweest, dan had de site van Albanië of de DDR er waarschijnlijk niet veel anders uitgezien.

Hoever die EVP van de burger af staat blijkt uit het wel breeduit etaleren van een fittie over geld met de Europese Raad, die naar mijn visie democratischer is dan het Europees Parlement. Onze minister-president legt tenminste nog wekelijks (enigszins) verantwoording af in onze Tweede Kamer, en kan naar huis worden gestuurd.

De leden van het EP daarentegen zitten daar in Brussel en Straatsburg vijf jaar lang ongecontroleerd bezig te zijn, en hebben – om in verbintenisrechtelijke termen te spreken  – slechts een inspanningsverplichting, maar geen resultaatverplichting. En dat is prettig werken. De meesten Nederlanders kennen daarom weinig EU-parlementariërs, maar waarschijnlijk wel de naam van de naïeve CDA-homo Van de Camp die meent dat “de islam een bondgenoot is van het Christendom”. Toeval of niet? Deze ene zin bevat drie issues waarover wij in het Westen en de Oostblokkers een andere visie hebben: namelijk christendom, islam en homo’s.

Let op! ACTA is terug
Verder lezen we op de EVP site dat men bezig is met wetgeving voor betere bescherming van copyright, wat wellicht in december in het EP in stemming komt. Het gaat hier echter om oude wijn in nieuwe zakken: de drie jaar geleden verworpen ACTA wetgeving die onze grondrechten zoals de vrijheid van meningsuiting onnodig zou hebben inperkt. Gelukkig werd het CDA toen overstemd.

Oostblokkers zijn oververtegenwoordigd in het wetenschappelijkbureau van de EVP
Politieke groepering hebben uiteraard ook hun (multinationale) wetenschappelijke bureaus, zoals het aan de EVP gelieerde MartensCentre, waaraan ook het wetenschappelijk bureau van het CDA deelneemt. Ook bij het MC speelt het Oostblok de hoofdrol, en hun denkwijze is voor mij als West-Europeaan vaak moeilijk te volgen.

Oostblokkers denken niet mee
Bijna iedere week organiseert het MC publieks bijeenkomsten, die telkenmale bezocht worden door 40 à 300 man.

Kenmerkend is de dociliteit van het publiek. Ook al doet de spreker niet veel anders dan het voorlezen van de Wikipedia-pagina van zijn organisatie, of het resumeren wat we allemaal al in de krant hebben gelezen, een Oostblokker zal altijd beleefd klappen. Als hij een vraag mag stellen, zal altijd aanvangen met een standaard beleefdheidsfrase zonder enige persoonlijke touch: “Dank u wel voor uw bijzonder interessante betoog”. Dat klinkt vaak nogal zot als de spreker het niveau van een school spreekbeurt niet overstijgt. Vervolgens komt er een statusverhogende introductie: bijvoorbeeld een stagiaire die drie maanden duvelstoejager is, zegt zonder blikken of blozen: “Ik ben (die-en-die) van de Europese Commissie”.

Vervolgens komt er nooit een kritische vraag, nooit een poging om het denken over een onderwerp op een hoger plan te brengen door relevante aspecten toe te voegen, nee, het is altijd het zichzelf (of de organisatie waarvoor men werkt) profileren door het vragen naar de bekende weg of door het herformuleren van beleidslijnen die op dat moment bon ton zijn. [3]

Zo werd in februari ook het publieksoptreden van de Oekraïense premier ‘een groot succes’. Voor Oekraïners is een optreden in Brussel een soort gang naar Canossa. Groysman deed niet anders dan Oekraïners die ik eerder zag optreden: plichtmatig werd opgelepeld wat zijn regering al had gerealiseerd om de EU te behagen. Het lijken wel bijeenkomsten in de vroeger Sovjet-Unie. Niemand vond het raar dat Groysman wilde: dat zijn land zo snel mogelijk lid van de Navo zou worden (en ons dus meeslepen in grensconflicten) en binnen tien jaar lid van de EU, en voordien wel graag veel – wat hij noemde – Marshall hulp zou krijgen. En niemand vroeg hoe hij dacht dat dat geld afkomstig van de West-Europese belastingbetaler zou moeten worden terugbetaald.

Dit soort bijeenkomsten is dus een van de manieren om nieuwe of niet-populaire plannen direct bij het Brusselse publiek en via de pro-Eu-pers overal in de Eu als het ware in de week te zetten, zodat het na een tijdje probleemloos als hamerstuk kan worden gerealiseerd.

Oostblokkers zijn oververtegenwoordigd als schrijvers van zgn. wetenschappelijke publicaties
Het MC zorgt ook voor een gestage aanvoer van zogenaamd wetenschappelijke publicaties, waar dan weer conferenties over worden georganiseerd, gesubsidieerd door o.a. het EP met uw belastinggeld. De Oostblokpublicaties en ook hun conferenties kenmerken zich door het gebruik van woorden zonder definitie: wat wordt bedoeld met dreiging, invloed, populisme, fake-news? Dat zijn überhaupt al woorden die in ieder land en in iedere taal een andere betekenis hebben, maar die ook in de loop van het nationale discours van betekenis kunnen veranderen. Sprekers zwetsen echter vaak maar wat in de rondte en zijn ook desgevraagd niet in staat tot het geven van een definitie, zelfs als ze zelf de auteur zijn van een publicatie.

Oostblokkers produceren pseudo-wetenschap
Een paar voorbeelden: Vorig jaar verscheen ‘The bear in sheep’s clothing, Russia’s Government-Funded Organisations in the EU’(pdf). Op bladzijde 24 staat: “The overall aim of the Russian government under Putin is to create a pan-European partnership of independent nations based on the axis of Moscow, Paris and Berlin, to replace the NATO and EU. [It is] ideologically based on the alliance of Islam and Orthodoxy—Central Asia included—against Western Catholicism“. Met bij de voetnoot: “38 Interview with an anonymous contributor, 12 May 2015”. Dat is nogal intrigerend: “een zogenaamde door Poetin opgezette coalitie tussen de Russisch Orthodoxe Kerk en de islam gericht tegen de Rooms-Katholieken in West-Europa”. Ik heb bij betrokkenen onder andere nagevraagd in welke hoek de bron moet worden gezocht, en wat er concreet voor bewijzen zijn, maar dat bleek geheim, of – denk ik – misschien bestaat die bron niet en is het fantasie. Dat noemt men in het Oostblok dus wetenschap.

In het boekje werd het Franse Ifri (soort Clingendael) beschuldigd geld te hebben ontvangen van Gazprom en aan hun leiband te lopen. Dat leidde tot een fikse ruzie. (pdf). Ook al zou de bewering waar zijn, dan nog is het typisch Oostblok denken als men meent dat daardoor “wiens brood men eet, diens woord men spreekt” per definitie opgeld zou doen.

Oostblokkers pleiten voor censuur
Recent werd een door een Oostblokker geschreven boekje gepubliceerd met bijbehorende mini-conferentie. “Weeding out Fake News: An Approach to Social Media Regulation”, dus censuur, dus ook inperking van de vrijheid van meningsuiting. De schrijver van het boekje beweerde dat “persbreidelwetten in het verleden nooit nadelig zouden zijn geweest.”

Niemand van de aanwezigen vond dat een raar idee behalve – gelukkig – een daartoe uitgenodigd panellid. Mij lijkt dat de kloof met het Oostblok onder meer wordt veroorzaakt door de daar vigerende vorm van literalisme, namelijk het ervan uitgaan dat het geschreven woord waar is, c.q. waar moet zijn. Zoals er in de communistische periode, maar ook daarvoor, ook maar één waarheid, правда, was.

In het panel zat onder andere de Poolse EVP-parlementariër Boni. De man vindt het volstrekt normaal om censuur in te gaan voeren om fakenieuws te bestrijden. Maar een definitie van fakenieuws heeft die zogenaamde academicus niet. Vond hij de Duitse maandenlang volgehouden beweringen dat er met Oudjaar in Keulen niets aan de hand was, ook fakenieuws, en welke maatregelen had hij dan in petto voor de Duitse overheid? Was mijn vraag. Maar voor hem was het een impertinentie waarop hij geen antwoord kon / wenste te geven. Er mocht van hem bijvoorbeeld ook geen negatief nieuws meer worden gepubliceerd over vaccinaties. Hij werd ook niet gehinderd door kennis van zaken, of misschien zat ie gewoon te liegen. Zo beweerde hij dat er vroeger voor alle mensen meer pluriform nieuwsaanbod zou zijn geweest dan tegenwoordig. Alsof men vroeger niet beperkt was geweest tot lokale kranten, of in de steden zich had beperkt tot kranten van de eigen zuil. En verder beweerde hij dat we van allerlei sociale netwerken afhankelijk zouden zijn om iets te weten te komen, en dat ze daarom behoren te worden gecensureerd. Boni deed net alsof er geen telefoon bestaat en dat bijna iedereen gewoon kan bellen naar alle andere wereldburgers. Nogmaals dat is dus een collega van onze CDA-fractie in de EVP. En het Oostblok-publiek klapte dociel.

Die EVP roep om censuur is geheel in lijn met de hierboven genoemde revitalisering van het vrijheid beperkende Acta verdrag. Gelukkig was door de directie van het Martenscentre een Sloveense oud-minister/hoogleraar uitgenodigd, die wat tegengas gaf, maar de man stond eigenlijk in z’n uppie onze vrije wereld te verdedigen tegen de andere Oostblokkers.

Een giftig mengsel: corporatisme, socialisme, Étatisme en EU-imperialisme
Duidelijk is dat de EVP fractie heel veel meer dan de andere fracties in het Eu-parlement een griezelige mix is geworden van politieke ideologieën waarvan de som nog gevaarlijker is dan de losse delen : corporatisme, socialisme, étatisme en EU-imperialisme.

Conclusie
Het beste zou zijn als de EVP zich in 2019 (of eerder) zou opheffen. Want, een partij die momenteel zo’n kwalijk amalgaam is, heeft getalsmatig wel (enigszins) het juridische recht, maar behoort niet het morele recht te willen hebben om nog verder het leven van 515 miljoen mensen te bepalen.

---

Disclaimer: Alle getallen zijn bij benadering wegens afrondingsverschillen en informatie die niet altijd up-to-date is in de talen de ik kan lezen. En ja, gelukkig zijn er ook Oostblokkers die niet aan het geschetste profiel voldoen. En ja, er zijn gelukkig ook nog een paar integere leden van de EVP-fractie; maar die dienen wel de realiteit onder ogen te zien.

---

1. Verder pleit Buma in dat interview onder meer voor het aan banden leggen van het vrij verkeer van arbeiders en diensten zodat onze werknemers niet door Oost-Europeanen worden verdrongen, elektronische grenscontrole, afschaffen van verplichte pan-Europese overheids-tenders, en afschaffen van de ECB rentepolitiek die gepensioneerden van hun inkomen berooft
2. Als de Franse socioloog Olivier Galland gelijk heeft zal het mentaliteitsverschil tussen West- en Oost-Europeanen de komende generaties niet veranderen.
3. Jeugdige Oostblokkers op een congres van het wetenschappelijk bureau van de Socialisten gedragen zich vergelijkbaar.

---

Dit essay verscheen eerder ook op Polderland.