De boerenprotesten tegen al die regeringsmaatregelen om de agrarische sector verder en verder te fnuiken verzetten zich tegen economische zelfhaat.

Economische zelfhaat is voor het voortbestaan van ons land heel bedreigend. Want we moeten er van leven, maar erkennen doen we dat niet.

Nederland is als tweede voedselexporteur ter wereld een buitenbeentje door altijd ook een van de meest dichtbevolkte landen ter wereld te zijn geweest. Dit feit stamt al uit de Gouden Eeuw. Toen in de rest van de wereld 90% of meer van de bevolking in de landbouw werkzaam was, zakte dat hier al onder de 50%. Niettegenstaande een hoogwaardig productaanbod en lastige omstandigheden.

We voelen ons niet zo, als we vanaf 13 hoog uitkijken over Betondorp, maar Nederland is de ultieme landbouwstaat. Het is waarop onze welvaart is gebaseerd. Niet de producties die Hilversum afscheidt, niet onze industriële productie en evenmin de banken zijn wat Nederland groot maakt: het is het geld dat binnenkomt door de landbouw, die ook nog eens tot de meest gediversifieerde ter wereld behoort. In Nederland kun je letterlijk àlles vers krijgen, mits je weet waar je het halen moet.

Dat politiek en overheid die landbouw vooral als een belasting zien die op zijn best gedoogd wordt is niet alleen schizofreen, maar ook suïcidaal. Een attitude die tevens samengaat met de gedachte dat we meer mensen nodig hebben, en dat daarom de grenzen zijn opengezet?

Waarom? Het is een dwangneurose. Net zo goed als dat je mensen hebt die gaan schuimbekken als het woord neoliberalisme valt, zijn er teveel schuimbekkers die helemaal verliefd zijn op de gedachte van inefficiënte kleinschalige landbouw. Want reken er op dat een ecoboertje dat goed verdient, een stuk minder sympathie zal krijgen dan de kneuzen die zaterdags op de Amsterdamse Noordermarkt hun keuterwaren uitventen voor de hoofdprijs. Unieke producten, dat wel. En Amsterdam is er gek op: geitenproducten zijn niet aan te slepen, en er is geen dier waarvan de melk er niet te krijgen is in handige literverpakkingen.

Maar dat dat mede mogelijk wordt gemaakt door efficiënter bedrijfsvormen die tegelijk het bestaan van ondersteunende maatregelen rechtvaardigen wil er niet in bij naijverige beroepsklagers. Men blijft er zuinigjes over doen over die ‘neoliberale milieuverpesters’. Zo ook bij de staatsomroep:

De landbouwexport is opnieuw gestegen. In 2019 werd voor 94,5 miljard euro uitgevoerd naar het buitenland. Dat is 4,6 procent meer dan in 2018 en de hoogste exportwaarde ooit.
Dat de exportwaarde is gestegen komt vooral doordat de uitgevoerde producten duurder zijn geworden.

Dat producten duurder werden maar men ze nog steeds afnam betekent dus ook dat die producten zeer gewenst zijn. ZEUR NIET ZO!

Dit land zou er een stuk beter aan doen overtollig volk terug te sturen waar het ongevraagd vanuit vertrok. Desnoods met een knapzak vol etenswaren voor de terugreis. Maar wat dit land eerst en vooral nodig heeft is geen woningbouw, maar minder grote steden. Dat eeuwige uitdijen van steden omdat die groeien, en als ze niet groeien is er paniek? Je moest eens weten hoeveel minder uitstoot van wat voor afvalgassen ook dit land zou hebben met een kwart minder inwoners. Minder files, minder woningbouwproblemen en minder mensen die elkaar in de haren vliegen omdat we hier met teveel mensen op een te klein kluitje zitten.

Het moet minder, inderdaad. Maar minder boeren is zelfhaat. Een gezonde krimp begint met minder mensen, niet met minder boeren. Die boerenprotesten zijn een kans dit op de agenda te zetten. Denk eens normaal na, daar in Den Haag.

---

Meer over boerenprotesten en wat er mee samenhangt vindt u hier.