Het proces tegen de 34 blokkeerFriezen van Dokkum is zojuist begonnen. Een Zwarte Piet- proces. Het is een schandvlek in het bestaan van de Nederlandse justitie.

Afgelopen weekend was er al veel over te lezen, over dit Zwarte Piet- proces. En met alles wat je langs ziet komen wordt je bozer. En dat in jezelf herkennen is van belang, omdat het de waarheid van enige axioma’s van dictaturen onderstreept. Niet fijn om te beseffen, maar dat dit proces een dictatoriaal element heeft valt moeilijk te ontkennen als je de context van een en ander in beschouwing neemt. het is niet meer of minder dan een poging om de meerderheid van de Nederlandse bevolking terug in hun hok te jagen. Terreur van Regeerders tegenover geregeerden is echter meer aan regels gebonden dan onze Regenten – die pretentieuze amateurs – wensen te beseffen. En ik vrees voor hen dat ze dat zullen gaan bemerken.

Dat ze democratisch gekozen zijn, betekent dat nog niet dat ze kunnen denken te doen wat ze willen. Hoewel er over die democratische gezindheid natuurlijk op zichzelf al heel veel te zeggen valt, als men een OM zo ver krijgt zo ver buiten haar gebruikelijk paden te gaan voor vergelijkbare zaken. Want wat gebeurt er met protesterende groepjes die een grief hebben die door de Nederlandse elite als gerechtvaardigd wordt bestempeld? Niets. Dat je het zelfs maar ter sprake brengt als vergelijkingsmateriaal bewijst al dat je extreemrechts gezind bent, zouden ze bij de AIVD zeggen.

Van deze Turkse protesterenden die vorig jaar de Erasmusbrug versperden is tot op heden niemand vervolgd. Onderstaande mag echter niet?

En dat is maar één voorbeeld uit een lange, lange lijst van vergelijkbare gebeurtenissen die door justitie bewust ‘niet gezien’ wordt. Gelijkheid voor de wet? Als men je op dit moment als ongevaarlijk beschouwt, kun je vrijwel doen wat je wilt, mits je tot een erkende minderheid behoort. Het is de grote massa autochtone Nederlanders waarop alle aandacht van justitie zich richt. En daarmee verraadt zich het feit dat we in dit land nauwelijks nog spreken kunnen van een liberale democratie. Een liberale dictatuur (let wel: dat is geen dictatuur van liberalen) komt intussen meer in de richting. De krampachtigheid waarmee de Nederlandse overheid probeert het evenwicht tussen allerlei veronderstelde groepen te handhaven in de hoop dat hun taak ooit door enige versmelting zal worden verlicht, misverstaat de werking van dit soort processen.

Ha-ha-ha. De maakbare samenleving afgefakkeld en terecht als onwerkbaar weggezet, steekt onbewust de kop weer op. Om George Orwell (1984) te citeren:

..as usual, the ruling groups (..) are simultaneously aware and unaware of what they are doing.

Helaas, dat is precies wat hier gaande is. Het Syrische Asad-regime kan alleen overeind blijven door alle minderheden samen te smeden tegen de soennitische meerderheid in het land. Maar waar het in het geval van Assad een bewuste politiek betreft, kun je er op rekenen een landelijk politicus tot razernij te zien vervallen mocht je ooit de kans krijgen hem of haar dit voor de voeten te werpen. Dat maakt de vergelijking niet minder waar, maar onze ‘democratisch gekozen politici’ zijn zich de processen die ze zelf aansturen totaal niet bewust. En dat maakt hen levensgevaarlijk in hun daden, die immers door hun democratische zalving zouden zijn gelegitimeerd. Wat je dan krijgt is de klucht van de dividendbelasting: niemand heeft er voor gestemd, maar het stond op de geheime agenda van de man die de meeste stemmen verzamelde.

Het precieze verloop van het Zwarte Piet proces en hoe dat aangrijpt bij bovenstaand betoog zal ik u komende dagen nog geregeld laten zien. Inclusief enige ongemakkelijke ‘maakbaarheidswaarheden’ die er mee verbonden zijn.