Dat NRC Handelsblad steeds meer weg krijgt van De Speld is een goede zaak. Dat voorkomt een tweedeling in de samenleving: tussen de semipolitieke MSM-elite en de normale Nederlander.

Neem nu deze zinsneden vandaag:

„Bij de musea hebben wij de neiging ons blind te staren op dat bezoekerssucces. Daar schuilt het gevaar in dat wij in de musea bijdragen aan de tweedeling in de samenleving.”
Anders gezegd, de opkomst van Trump, Le Pen en Wilders moet ook musea aan het denken zetten. „In hun streven om de bezoekersinkomsten verder te verhogen, proberen musea dezelfde witte, hoogopgeleide bezoekers te verleiden om nog een keer te komen. Niet de mensen die nooit naar het musea komen. Zo ontstaat een onoverbrugbare kloof tussen de PVV-stemmer en de museumbezoeker.

Ook een andere parel wil ik u niet onthouden:

Kritische kunst wordt nog maar alleen bekeken door een progressieve blanke bovenlaag

Kritische kunst? Kritisch op wat??? Als (PVV-stemmend) mens ben ik afgelopen weekend wel in een museum geweest, maar zoals u begrijpt waren mijn vrouw en ik daar incognito. Al begrijp ik uit dit juweeltje van conservator Steven ten Thije van het Van Abbemuseum dat hij ons toch nooit als PVV-stemmers zou hebben herkend. Overigens hebben wij de geboden kunst kritisch bekeken, en we vonden haar nogal lafjes. Mogelijk dat dat eind jaren zestig als kritisch, vernieuwend en ‘wild’ zou zijn beschouwd, maar als je die bagger drie keer per maand krijgt voorgeschoteld geloof je het na een tijdje wel. Het viel dus nogal tegen, en het Van Abbe dreigt ons kwijt te raken. Gelukkig zou dat voor een goed doel zijn.

Wat musea kunnen doen? Het Van Abbe deed projecten met de GGZ en in een Eindhovense achterstandswijk. „Vaak zien musea dergelijke projecten als ‘randprogrammering’. Dat is niet goed, het moet juist de kern zijn. Dan neem je mensen mee die normaal niet in musea komen.”
Dat geldt voor de boze witte man net zo goed als voor de Nederlanders ‘met een migratieachtergrond’. Dat vergt weer een heel andere benadering: „Er zullen meer mensen uit die groepen in de besturen moeten komen en we hebben conservatoren met die achtergrond nodig. Als mensen vanuit hun eigen gemeenschap worden aangesproken, zullen ze sneller naar het musea komen.”
Musea moeten durven dienen als discussieplatform. Dat leerde Ten Thije in 2008 in het Van Abbe, nog vroeg in de Zwarte Pietendiscussie.

We hebben het dus over ‘een vroege deelnemer’ aan de ZwartePietendiscussie die besloot elders soepsidie te vragen teneinde zich te later kunnen kandideren voor een lucratief directeursbaantje van een museum. Zo’n dikke deur die mensen naar zijn baggerkeet wil lokken met een groot bord Zwart-Wit voor de deur.

„Geen inhoudelijke vernieuwing is armoe.”

… zegt het ventje dapper. Hij zal er wel komen, die Steven ten Thije.