Zintuigen en Jinek op TV
Mij is altijd geleerd dat we vijf zintuigen hebben, en dat instincten als het spreekwoordelijke zesde zintuig kunnen worden beschouwd. De werkelijkheid blijkt zowel complexer als eenvoudiger.
Mijn oorspronkelijke insteek voor dit stukje volgt zo meteen hieronder, maar eerst moet ik u mededelen dat de wetenschap intussen tot 9 zintuigen gekomen is. Dat evenwicht ook een zintuig is heeft iets logisch, en ook voor je perceptie van warmte valt iets te zeggen. Maar omdat ik er officieel geen verstand (geen diploma’s en alleen ervaringswijsheid) van heb moet ik het sowieso accepteren. Enfin, u en ik hebben weer iets geleerd vandaag.
De traditionele zintuigen zijn Smaak, Tast, Reuk, Gehoor en Zicht. De volgorde waarin ik ze hier noemde is niet willekeurig, want naar mate de afstand tot een object toeneemt zijn er meer zintuigen die zinloos zijn voor herkenning. Mijn volgorde is daarmee ook medebepalend voor de communicatie die je er mee hebt. Alle traditionele zintuigen gebruiken wij als mensen voor communicatie, maar de eerste drie gewoonlijk voor relatief intieme contacten. De laatste twee zijn weer meer voor wat afstandelijker gedrag.
Ik zat hierover te peinzen naar aanleiding van een aflevering van Jinek. De eerste drie zintuigen zijn voor een TV-scherm redelijk nutteloos: je voelt niets aan een scherm, behalve dat het warm is (naar ik meen is dat zintuig 7), hoe een TV smaakt zou ik zelfs niet willen weten en je ruikt bij oudere toestellen hoogstens de ozon die aan het oppervlak van het beeld door de elektrische spanning ontstaat. Mijn belangstelling voor Jinek zelf gaat de inzet van mijn eerste drie zintuigen op mijn TV niet te boven, en bovendien luister ik niet graag naar het gekwek waarmee zij de journaliste zit uit te hangen. Dus staat ook het geluid meestal uit, want te zien is er een hoop.
Waar ik bij programma’s als Jinek graag naar kijk is de non-verbale communicatie. Je hoeft niet naar iemand te luisteren om te zien dat hij of zij liegt, onwaarheden vertelt of welke emoties men probeert over te brengen. Er is een voortdurende stroom non-verbale communicatie die de luisteraar meestal ontgaat. ook daarom: zet het geluid van uw TV eens uit, en let op de gezichtsuitdrukkingen en andere signalen. Let bijvoorbeeld op Jinek zelf, die als zich een man aan het woord is bepaald anders gedraagt dan als een vrouw spreekt. Ze zit dan altijd met haar vingers te frummelen, een spert haar ogen nèt wat wijder.
Er zijn nog meer signalen, maar hoe dan ook: probeer het eens. Er zal een wereld voor u open gaan, en dat u haar niet meer hoort zal uw avond er niet minder om maken.
Inderdaad kan het evenwichtsorgaan beschouwd worden als een zintuig, dat werkt als een drie-dimensionale waterpas, dat voortdurend de stand van het hoofd ten opzichte van de zwaartekracht “in de gaten houdt”
Het negende zintuig dat de auteur niet noemt is de volkomen onbewuste waarneming van waar alle spieren in het lichaam zich bevinden en in welke stand. Het lijkt triviaal, maar mensen met hersenbeschadigingen op dit gebied moeten goed kijken welke bewegingen ze maken, want ze hebben geen idee waar hun handen of voeten zich bijvoorbeeld bevinden.
In ieder geval: Mensen hebben een zekere mate van beheersing over hun spieren, maar die is niet compleet. Het lichaam zelf is een sterkere (onbewuste) kracht. Mensen die liegen kunnen dat vaak idd niet verbergen voor een goede waarnemer, maar het is moeilijk om een algemene regel op te stellen, aangezien de kenmerken (bijvoorbeeld het niet recht durven aankijken van de gesprekspartner ook een andere oorzaak kan hebben.
Een goed voorbeeld van het waarnemen van leugens is bij het verschil tussen goede en slechte acteurs. Bij de slechte acteurs is er iets mis met hun acteren. Te houterig, te kunstmatig, zonder een passend gevoel achter een tekst of handeling. Maar het is moeilijk om precies de vinger te leggen op waar het hem nu in zit. Zo zullen er ook betere en slechtere leugenaars zijn. Politici behoren meestal tot de ‘betere’
Een voorbeeld van een slecht(e) acteur (leugenaar) is Jesse Klaver. Aan alles kun je zien dat zijn bewegingen ingestudeerd zijn, net als zijn formuleringen en woordgebruik. Zijn grootse woorden klinken hol en dat zijn ze ook, want ze hebben geen enkele inhoud. Hij weet dat hij loopt te liegen, daarom krijgt hij ook altijd zo’n panische blik als hij wordt geïnterviewd. Als de dood dat een interviewer door zijn ballonnetjes heenprikt. Toch is het moeilijk om aan te tonen waarom hij volkomen nep is.
Overigens is het traditionele zesde zintuig niet het instinct, wat een zuiver lichamelijk/genetische reactie is, maar eerder de intuïtie, die soms met een overweldigende zekerheid komt over iets, waar het bewuste verstand niets met zekerheid over kan weten.
Overigens is er nog een heel belangrijk zintuig, eigenlijk het zintuig waar alle zintuigen samenkomen, namelijk de waarnemer in ons hoofd, dat wat jij in feite bent. Dit zintuig wat jouw wezen vormt “ziet” alle signalen van de andere zintuigen en bovendien de gedachten, dromen en gevoelens die in je organisme opkomen en weer verdwijnen om plaats te maken voor andere ‘gebeurtenissen’. Het is het zintuig der zintuigen.
Men zou kunnen zeggen, dat het lichaam één groot samengesteld zintuig is.of eerder een transformator, waar de signalen van de secundaire zintuigen (oog, oor, etcetera) in 1 punt van bewustzijn samenkomen en ‘verwerkt’ worden. De gevoeligheid van dit ‘orgaan’ verschilt van mens tot mens en zo ook de gevoeligheid voor het ontdekken van leugens.
Heel goed; stem, houding, oogcontact, maniertjes, maar ook alertheid veranderen Ook bij mij hoor. Denk ook niet dat u de beslissingen neemt Bij een wandeling worden passanten in milliseconden gescand en in een intrinsieke, niet te veranderen, database bekeken. Dit gebeurd volledig onbewust Als iemand zegt dat hij niet discrimineert dan kent hij zijn eigen systeem niet Het onderbewustzijn doet dat wel degelijk en gelukkig maar U leeft nog dank zij deze millioenen oude database
@Hugo
Klopt! Ik ben 8 jaar portier geweest, en dan leer je de waarheid er van, en de noodzaak het te kunnen.