Komend weekend – voorafgegaan door Goede Vrijdag – is het Pasen, voor christenen één van de belangrijkste feestdagen binnen hun geloof.

De halal-paaseitjes hierboven impliceren natuurlijk nogal wat aan gevoelens en contradicties zoals deze momenteel onze Westerse samenleving splijten. Velen van ons zijn gefocused op een heerlijk lang en vrij weekend. De achterliggende betekenis van het Paasfeest is wat in de vergetelheid geraakt.

Enerzijds zijn er dus de niet-christenen die wellicht acteren zoals hierboven beschreven. Anderzijds zijn daar de christenen die stilstaan bij de betekenis van het Paasfeest. Of u nu wel of niet christelijk gelovig bent, even een beknopte beschrijving van de Paasgedachte voor de christen, om vervolgens door te schakelen naar het spanningsveld met de mohammedaan.

Met Pasen wordt de opstanding van Jezus Christus gevierd. Onlosmakelijk hiermee verbonden is Goede Vrijdag, de dag waarop Jezus werd gekruisigd. Er werden in die tijd veel mensen gekruisigd door de Romeinen. Opvallend is dat Jezus van tevoren over Zijn dood spreekt en zegt hier zelf voor te kiezen. Jezus sprak over de noodzaak van Zijn dood. Hij moest sterven om de gebrokenheid en zonde van de wereld te dragen. Jezus droeg vrijwillig de straf op de zonde, de dood. Hij bleef alleen niet in de dood maar overwon deze. Door deze overwinning hoeft niemand de straf op de zonde te dragen. Jezus keek de dood in ogen voor ons. Het betekent dat dood niet dood meer is. Tot zover even de basis voor u in het algemeen christelijk denken, los van welke stroming dan ook.

Nu is het binnen de islam zeker niet zo dat er een ontkenning is van de persoon Jezus. In het einddebat  voor de verkiezingen van 15 maart jongstleden tussen Geert Wilders en Gert-Jan Segers werd dat wel gesteld door Wilders maar het klopt niet. Hiermee liet hij echt een steek vallen. Jezus wordt in de koran op een aantal plaatsen genoemd maar de verhalen hebben een “twist” gekregen. Jezus is voor de mohammedaan absoluut een heilige profeet, maar dan gewoon eentje in de lijn der profeten zoals bijvoorbeeld ook Mozes. Wat ten stelligste wordt verhaald in de koran is dat de kruisiging NOOIT heeft plaatsgevonden. Daarmee is er een direct conflict met de christengedachte.

Wij zijn, even los van u als individu, in principe grootgebracht met het algemeen christelijk gedachtegoed en zeker niet met het islamitisch denken. We ontlenen aan het christendom ook veel van onze tradities, het heeft onze cultuur mede gevormd. We zien echter steeds nadrukkelijker dat dit alles in het gedrang komt door de islamisering binnen de Westerse cultuur, zeker niet alleen in Nederland dus. De verdringing van de christelijke feestdagen is daar een gevolg van wanneer wij zelf al gaan spreken over decemberfeest of voorjaarseieren etc… Dit is onze eigen keus, een keus om oikofobisch te reageren op al dit soort zaken. We zijn hard bezig onszelf – met alles wat ons lief is, alles wat ons heeft gemaakt tot wie wij zijn – te vernietigen onder druk van de steeds pregnanter wordende islamitische dwingelandij tot verwijdering van alles wat de islam tegen de borst stuit.

En natuurlijk zijn ‘onze’ christelijke feestdagen een gruwel voor de islam omdat zij haram zijn. De moslim heeft de verplichting vanuit de koran om te werken aan een islamitische staat (de zaak van Allah) zodat uiteindelijk een kalifaat verwezenlijkt kan worden. Hierbij hoort het schreeuwen vanuit een minderheidsslachtofferrol om dergelijke voor de islam onwelgevalligheden tegen te gaan. Meer en meer, altijd vanuit het linkse spectrum, wordt hieraan toegegeven en telkens wordt dus een stap terug gedaan. De islam krijgt steeds meer ruimte. Eigen belangen in electoraal of economisch opzicht spelen hierbij zeker ook een rol, zoals politici of winkels met hun politiek correcte houding demonstreren. Zij dragen bij aan de vernietiging van het eigen volk door hier vol in mee te gaan.

De islam en daarmee de moslims, dienen altijd te strijden tegen alles wat de islam tegenstaat. Hiertoe wordt opgedragen vanuit de koran. Wanneer wij als gemeenschap hierin mee gaan dan zijn we reeds verworden tot dhimmies, een dhimmitude gedrag hetgeen zoveel inhoudt dat wij de tweederangsburgers worden zonder zeggenschap of rechten, precies zoals in de koran staat aangegeven en opgedragen is aan de moslims. Heviger, intenser en steeds publiekelijker  zal dit gevecht door de mohammedanen worden gevoerd naarmate de influx aan islamitische medestanders dramatisch toeneemt. Momenteel is de Nederlandse moslimgemeenschap, beter is te zeggen de moslimgemeenschap in Nederland, zo’n 6% van de totale bevolking. Elk land waarbij het percentage 8 à 9 procent besloeg, is tot dusverre altijd veranderd in een islamitisch gedomineerd regime. Dit door immigratie (Hijra), een hoge geboorteratio en infiltratie in overheidsorganen. Het is een dodelijke cocktail voor elk land. Deze strijd voor alle moslims dient door te gaan tot de dag des oordeels, en zal zijn zolang niet iedereen zich heeft bekeerd tot de islam en dus alle godsdienst voor Allah is.

Niet voor niets mogen moslims geen vrienden nemen onder de niet-moslims, integratie is dan ook een linkse illusie. Dhimmitude is een links goed. Zelfvernietiging begint met het ontkennen van het ‘eigene’ en daarbij speelt in deze tijd van het jaar het paasei een grote rol, al lijkt het een nietszeggend iets.

Ik wens u een fijne, of zo u wilt, een gezegende Pasen toe met een fantastische uitbundigheid en hoop dat u over voorgaande ernstig na gaat denken.